Zawartość

• Cicero: Wczesne życie, edukacja, wejście w politykę
• Cicero: Sojusze, wygnańcy i śmierć
• Cicero: Pisma i oratorium
• Dziedzictwo Cycerona

Grecka filozofia i retoryka po raz pierwszy w pełni przeszły na język łaciński w przemówieniach, listach i dialogach Cycerona (106-43 p.n.e.), największego mówcy późnej Republiki Rzymskiej. Cicero, genialny prawnik i pierwszy z rodziny, który uzyskał rzymskie stanowisko, był jedną z wiodących postaci politycznych epoki Juliusza Cezara, Pompejusza, Marca Antoniego i Oktawiana. Szereg źle osądzonych sojuszów spowodował, że został wygnany i ostatecznie zamordowany, ale pisma Cycerona prawie nie osłabły pod wpływem wieków. To przez niego myśliciele Renesansu i Oświecenia odkryli bogactwo klasycznej retoryki i filozofii.

Cicero: Wczesne życie, edukacja, wejście w politykę

Marek Tullius Cyceron urodził się w miasteczku Arpinum, około 60 mil na południowy wschód od Rzymu. Jego ojciec, bogaty członek zakonu jeździeckiego, zapłacił za edukację Cycerona i jego młodszego brata w filozofii i retoryce w Rzymie i Grecji. Po krótkiej służbie wojskowej studiował prawo rzymskie u Quintisa Muciusa Scaevoli. Cyceron publicznie argumentował swoją pierwszą sprawę prawną w 81 r.p.n.e., skutecznie broniąc mężczyzny oskarżonego o ojcobójstwo.

Czy wiedziałeś? Bliski współpracownik Cycerona, Marek Tullius Tiro, kolekcjoner wielu jego listów, był kiedyś własnością rodziny Cycerona. Został uwolniony w 53 roku p.n.e., oznajmił Cycero, „aby być naszym przyjacielem zamiast naszym niewolnikiem”.

Cycero został wybrany na kwestora w 75, pretora w 66 i konsul w 63, najmłodszego mężczyzny, który osiągnął tę rangę bez rodziny politycznej. Podczas swojej kadencji jako konsul udaremnił katolicki spisek mający na celu obalenie Republiki. Po tym jednak zatwierdził skróconą egzekucję kluczowych spiskowców, naruszenie prawa rzymskiego, które naraziło go na ściganie i wysłało na wygnanie.

Cicero: Sojusze, wygnańcy i śmierć

Podczas wygnania Cyceron odmówił uwrażliwienia Cezara, które mogły go chronić, woląc polityczną niezależność od roli w Pierwszym Triumwiracie. Cyceron był z dala od Rzymu, gdy wybuchła wojna domowa między Cezarem i Pompejuszem. Sprzymierzył się z Pompejuszem, a następnie stanął w obliczu kolejnego wygnania, gdy Cezar wygrał wojnę, ostrożnie wracając do Rzymu, by otrzymać ułaskawienie dyktatora.

Cycerona nie poproszono o przyłączenie się do spisku mającego na celu zamordowanie Cezara w 44 r.p.n.e., ale szybko to uczcił. Podczas zamieszek, które nastąpiły po śmierci Cezara, Cyceron dokonał krótkich prób sojuszy z kluczowymi postaciami, najpierw broniąc Marka Antoniusza przed Senatem, a następnie potępiając go jako publicznego wroga w serii miażdżących przemówień. Przez pewien czas popierał nowego Oktawiana, ale kiedy Antoniusz, Oktawian i Lepidus sprzymierzyli się w 43 roku, tworząc Drugiego Triumwiratu, los Cycerona został rozstrzygnięty. Antoniusz zaaranżował, by ogłosił się wrogiem publicznym. Cyceron został złapany i zabity przez żołnierzy Antoniego, którzy podobno odciąli mu głowę i prawą rękę i przynieśli ich do pokazu w zemście Romea Antoniego za przemówienia i pisma Cycerona.

Cicero: Pisma i oratorium

Cyceron był jednym z najbardziej płodnych pisarzy rzymskich, a liczba jego przemówień, listów i traktatów, które przetrwały do ​​czasów nowożytnych, jest dowodem jego podziwu dla kolejnych pokoleń. Dla Cycerona filozoficzne zrozumienie było najważniejszą zaletą mówcy. Głęboko wpłynął na niego jego własny trening w trzech greckich szkołach filozoficznych: stoicyzm Lucjusza Aeliusa Stilo i Didotusa, epikureizm Phaedrusa i sceptyczne podejście Philo z Larissy, szefa Nowej Akademii. Cyceron zwykle stawał po stronie stoików, którzy cenili cnotę i służbę, zamiast kochających przyjemność Epikurejczyków. Ale jego nowe szkolenie akademickie przygotowało go do łączenia elementów różnych szkół filozoficznych w zależności od sytuacji.

Cyceron zaproponował niewiele swojej własnej filozofii, ale był niezrównanym tłumaczem, przekształcając greckie pomysły w wymowne łaciny. Jego innym niezrównanym wkładem była jego korespondencja. Zachowało się ponad 900 jego listów, w tym wszystko - od oficjalnych wysyłek, przez zwykłe notatki, po przyjaciół i rodzinę. Wiele z tego, co wiadomo o polityce i społeczeństwie jego czasów, znane jest z korespondencji Cycerona. Niewiele jego listów napisano do publikacji, więc Cyceron dał swobodę panowaniu z radości, lęków i frustracji.

Dziedzictwo Cycerona

Nowatorska znajomość prozy łacińskiej przez Cycerona stanowiła wzór dla pokoleń książek i gramatyki. Ojcowie Kościoła zgłębiali grecką filozofię poprzez przekłady Cycerona, a wielu historyków datuje początek renesansu na ponowne odkrycie listów Cycerona przez Petrarcha w 1345 r. Myśliciele oświecenia, w tym John Locke, David Hume, Montesquieu i Thomas Jefferson, zapożyczali myśli i zwroty zdań z Cycerona . Quintilian, krytyk z pierwszego wieku, powiedział, że Cycero to „imię nie człowieka, ale samej elokwencji”.

Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.