Zawartość

• Jubal Early: Early Life and Military Service
• Jubal Early: Civil War
• Jubal Early: Valley Campaign and Raid on Washington, D.C.
• Jubal Early: Lost Cause Movement and Later Life

Jubal Early (1816–1894) był amerykańskim oficerem wojskowym, prawnikiem i pisarzem, który służył jako generał Konfederacji podczas wojny domowej (1861–1865). Wcześnie uczestniczył w prawie wszystkich głównych kampaniach Konfederacyjnej Armii Północnej Wirginii i zajmował ważne miejsce w bitwach o First Bull Run (Manassas), Fredericksburgu i Chancellorsville jako dowódca brygady i dywizji. Wcześniej został później awansowany na dowódcę korpusu, aw 1864 r. Poprowadził kampanię w dolinie Shenandoah, która obejmowała nalot na Waszyngton, po wojnie. Po wojnie Wcześniej pracował jako prawnik i pisarz. Jego książki i artykuły na temat wojny secesyjnej pomogły ukształtować ruch „Lost Cause” na południu. Zmarł w 1894 roku w wieku 77 lat.

Jubal Early: Early Life and Military Service

Jubal Anderson Early urodził się w hrabstwie Franklin w stanie Wirginia 3 listopada 1816 roku. Jego ojciec był znanym rolnikiem i politykiem, a Early dorastał na plantacji prowadzonej przez wielu niewolników. W 1833 r. Early został powołany do Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point. Studia ukończył w 1837 r., Kończąc na 18 pozycji w klasie 50. W West Point Early zyskał także reputację niemiły, który towarzyszył mu przez całą karierę. Jego skłonność do zniewag przyczyniła się do kłótni z przyszłym generałem Konfederacji Lewisem Armistead, który zrezygnował z Akademii po tym, jak podczas kłótni złamał talerz nad głową Early'ego.

Czy wiedziałeś? Ostra osobowość i szybki temperament generała Jubala Early'ego były powszechnie znane w armii Konfederacji. Robert E. Lee, który wcześnie szanował dowódcę polowego, znany był jako „zły starzec”.

Zlecony do 3. pułku artyleryjskiego USA, przez krótki okres służył w drugiej wojnie seminolowej (1835–42), po czym zrezygnował z wojska w 1838 r. W celu wykonywania prawa. Udowodnił, że odnosi sukcesy jako prawnik i został wybrany do Virginia House of Delegates w 1841 roku, zanim został mianowany prokuratorem Wspólnoty Narodów w 1843 roku. Pełnił to stanowisko przez kilka lat, z krótką przerwą w służbie jako oficer ochotniczy podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej ( 1846–48). Na początku był kawalerem przez całe życie, ale jako prawnik rozpoczął długą relację publiczną z kobietą z Wirginii, Julią McNealey. Para ostatecznie miałaby czworo dzieci, zanim poślubi innego mężczyznę w 1871 roku.

Jubal Early: Civil War

Na początku był zdeklarowanym zwolennikiem niewolnictwa, ale był równie przeciwny idei secesji. Jako delegat na konwencję w Wirginii z 1861 r. Żarliwie błagał o pozostanie w Unii, a nawet potępił bombardowanie Fortu Sumter. Pomimo jego zastrzeżeń, wczesny wstąpił do Konfederacji po tym, jak ustąpił mu rodzinny stan Wirginia.

Na początku rozpoczął wojnę domową jako pułkownik i dowodził brygadą Wirginii w Pierwszej Bitwie o Bull Run (Manassas). Jego jednostka przybyła w samą porę, aby pomóc wyprzeć siły Unii z pola. Niedługo potem został awansowany na generała brygady, aw maju 1862 r. Został ranny, kierując nieudaną szarżą przeciwko licznym członkom Unii podczas bitwy o Williamsburg. Wcześniej został następnie przeniesiony do Drugiego Korpusu generała Thomasa „Stonewall” Jacksona i odegrał kluczową rolę w bitwie o Cedar Mountain w sierpniu 1862 roku. Później będzie służyć z wyróżnieniem podczas drugiej bitwy o Bull Run (Manassas) i przyjmie dowództwo dywizji w bitwie pod Antietam we wrześniu 1862 r. Podczas bitwy o Fredericksburg w grudniu 1862 r. wczesny przywódca przeprowadził kluczowy kontratak, który odparł siły generała Unii Jerzego Meade'a, który przedarł się przez linię obrony Konfederacji.

Wcześniej został awansowany na generała dywizji w styczniu 1863 roku i służył podczas zwycięstwa Konfederacji w bitwie pod Chancellorsville w maju 1863 roku. Występ jego jednostki w bitwie pod Salem Church pomógł opóźnić siły generała Johna Sedgwicka i ostatecznie przyspieszył odwrót Unii. Wcześniej służył podczas kampanii Gettysburga, dowodząc dywizją pod dowództwem generała Richarda Ewella. Odegrał kluczową rolę we wczesnej inwazji na Pensylwanię, w której słynie schwytał, a następnie zażądał okupu z miast Gettysburg i York. Wczesny podział uczestniczył w pierwszych dwóch dniach walki w bitwie pod Gettysburgiem w lipcu 1863 roku, a jego jednostka objęła tyły armii Roberta E. Lee podczas odwrotu z powrotem do Wirginii. Wcześniej służył jako tymczasowy dowódca korpusu w bitwie na pustyni w maju 1864 r. Później został awansowany na generała porucznika i objął dowództwo drugiego korpusu w bitwie o Cold Harbor.

Jubal Early: Valley Campaign and Raid on Washington, D.C.

W czerwcu 1864 r. Lee objął wczesną odpowiedzialnością za niezależną kampanię w dolinie Shenandoah. Wczesne uzupełnienie 14 000 żołnierzy znanych jako Armia Doliny kontynuowało wypieranie sił Unii generała Davida Huntera z doliny Shenandoah po bitwie pod Lynchburgiem. Wcześniej skierował swoją armię na północ i przekroczył rzekę Potomac do Maryland. Udaremnił siły Unii podczas Bitwy o Monocacy i przybył na obrzeża Waszyngtonu, na początku lipca. Wcześniej rozważano przeprowadzenie ataku na miasto, ale został zmuszony do wycofania się do Wirginii po tym, jak przybyły siły Unii, aby mu się sprzeciwić. Później rozkazał swojej kawalerii zatrzymać miasto Chambersburg w Pensylwanii na okup. Kiedy żądania złota nie zostały spełnione, ludzie z wczesnej epoki spalili miasto w odwecie.

W odpowiedzi na nalot w Waszyngtonie generał Unii Philip Sheridan otrzymał 40 000 żołnierzy i zlecono im zaangażowanie się we wczesną armię doliny. W liczbie przewyższającej liczebnie prawie trzy do jednego, Early poniósł serię porażek jesienią 1864 roku w bitwach trzeciego Winchester, Fisher's Hill i Tom's Brook. Wcześnie przeprowadził zuchwały atak z zaskoczenia na Sheridana w bitwie o Cedar Creek, ale jego zubożone wojska zostały pokonane podczas kontrataku Unii. Pozostałości wczesnych sił zostały następnie zniszczone podczas bitwy o Waynesboro w marcu 1865 r., Otwierając dolinę Shenandoah i umożliwiając Sheridan spotkanie z generałem Ulyssesem S. Grantem w ramach kampanii Appomattox. Wcześniej został zwolniony przez generała Roberta E. Lee na krótko przed poddaniem się Konfederacji w Appomattox.

Jubal Early: Lost Cause Movement and Later Life

Po wojnie secesyjnej wcześnie uciekł do Meksyku; następnie podróżował przez Karaiby, zanim osiadł w Kanadzie. Podczas wygnania napisał wspomnienia z kampanii w Dolinie i zaczął komponować pierwszy z wielu listów i artykułów potępiających armię Unii oraz prezydenta Andrew Johnsona.

Po otrzymaniu ułaskawienia Wcześnie wrócił do Wirginii w 1869 roku i zaczął praktykować prawo w Lynchburgu. Wraz z innym weteranem Konfederacji P.G.T. Beauregard, był także zaangażowany w popieranie Loterii w Luizjanie. W tym czasie Early stał się jednym z najbardziej wpływowych członków ruchu „Lost Cause”, południowej tradycji kulturalnej, która potępiała wysiłki na rzecz odbudowy i starała się promować kwestię praw państw zamiast niewolnictwa jako przyczyny wojny domowej. Wcześnie zasłynął ze swoich witriolicznych ataków na postacie takie jak były generał Konfederacji James Longstreet, a także ze swojej namiętnej obrony Roberta E. Lee. Choć często kontrowersyjne, wczesne pisma stały się potężną siłą w ustanawianiu idei Zaginionej Przyczyny jako fenomenu kulturowego na południu epoki Odbudowy. Wcześnie zmarł w 1894 roku w wieku 77 lat.