Zawartość

• Wczesne życie
• Brotherhood of Sleeping Car Porters
• Marsz w Waszyngtonie
• Ruch na rzecz Praw obywatelskich

A. Randolph był najważniejszym przywódcą praw obywatelskich, który wyłonił się z ruchu robotniczego. Przez całą swoją karierę konsekwentnie utrzymywał interesy czarnych robotników na czele programu rasowego. Podczas gdy przywódcy praw obywatelskich, tacy jak W. E. B. Du Bois argumentowali, że problemem XX wieku była „linia kolorów”, Randolph stwierdził, że chodziło o „zwykłego człowieka”.

Wczesne życie

Polityka Randolpha była zakorzeniona w erze I wojny światowej. Jako dziecko pracowitych rodziców, którzy szanowali naukę, opuścił Crescent City na Florydzie w Nowym Jorku w 1911 roku.

Pracując w ciągu dnia i studiując w City College nocą, Randolph poszerzał swoje horyzonty intelektualne, czytając współczesnych pisarzy ekonomicznych i politycznych, w tym Marksa. Ta teoretyczna podstawa predysponowała go do postrzegania czarnej klasy robotniczej, a nie czarnej elity, jako głównej nadziei na czarny postęp.

Jego skojarzenia z socjalistami i postępująca urbanizacja czarnej ludności wzmocniły jego orientację klasy robotniczej.

Brotherhood of Sleeping Car Porters

W 1917 r. Założył Randolph i jego przyjaciel Chandler Owen Posłaniec. Inteligentna i porywająca proza ​​pisma skrytykowała prezydenta Woodrowa Wilsona równie chętnie jak Booker T. Washington i Du Bois.

Jego aprobata dla rewolucji bolszewickiej była cytowana przez różnych rządowych strażników podczas czerwonego strachu w 1919 roku, chociaż Randolph zawsze opierał się apelom komunistów.

Powojenna reakcja ograniczyła możliwości organizacji klasy robotniczej, ale po kilku fałszywych startach Randolph w 1925 r. Został generalnym organizatorem Bractwa Śpiących Portierów. Po długiej walce tragarze, przeważnie czarna grupa, wygrał wybory, a następnie kontrakt z kolejami w 1937 roku.

Zwycięstwo sprawiło, że Randolph stał się wiodącą czarną postacią w ruchu robotniczym. Kierował nowym Narodowym Kongresem Murzynów, ruchem parasolowym organizacji masowych, ale zrezygnował w 1940 r., Wierząc, że grupa była kontrolowana przez komunistów.

Marsz w Waszyngtonie

Uderzając niezależnie, zorganizował ruch marszowy w Waszyngtonie w 1941 r., Któremu udało się wywrzeć presję na prezydenta Franklina D. Roosevelta, aby wydał rozporządzenie wykonawcze 8802 zakazujące dyskryminacji w przemyśle obronnym. Po wojnie podobna technika doprowadziła do rozkazu armii prezydenta Harry'ego S. Trumana.

Rozwijając swoje cele, Randolph nigdy nie zapomniał o interesach czarnych robotników i był stałym krytykiem dyskryminacji w niektórych związkach. Pomysłodawca marszu na Waszyngton w 1963 r. Randolph dążył do uzyskania rządowego sponsorowania czarnych miejsc pracy.

Ruch na rzecz Praw obywatelskich

Chociaż jego cel został przyćmiony przez żądania południowego ruchu na rzecz praw obywatelskich, zrozumienie przez Randolpha ekonomicznych potrzeb Czarnych poprzedzało zamieszki, które zwróciły na nie uwagę narodu. Stał się także krytykiem ruchu czarnej władzy, który według niego był programowo bankrutem.

Mimo troski o zwykłych pracowników styl Randolpha był intelektualny i powściągliwy. Być może dlatego, że wierzył w kontrolującą siłę interesu własnego, nie był w stanie w pełni zrozumieć społecznego i psychologicznego impulsu ruchu czarnej władzy.

Ale jego teoretyczne podejście i racjonalność pozwoliły mu na zbudowanie sojuszy politycznych oraz wybranie i osiągnięcie znaczących celów w zakresie praw pracowniczych i praw obywatelskich.

Judith Stein

Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.