Sztuka Tennessee Williamsa Kot na gorącym blaszanym dachu otwiera się w Nowym Jorku, dwa dni przed 44. urodzinami. Gra wygrałaby dla Williamsa drugą nagrodę Pulitzera.
Williams był wielokrotnie nagradzanym dramaturgiem od 1945 roku, kiedy to jego pierwsza gra, Szklana menażeria, otwarty, zdobywając nagrodę Drama Critics Circle Award. Dwa lata później zdobył pierwszą nagrodę Pulitzera Tramwaj zwany pożądaniem.
Williams prowadził kolorowe i tragiczne życie. Urodzony w 1911 r. W Kolumbii w stanie Missisipi, był chorowitym dzieckiem terroryzowanym przez swojego brutalnego ojca-podróżnika-sprzedawcę. Gdy miał siedem lat, rodzina przeprowadziła się do St. Louis, gdzie jego ojciec został kierownikiem firmy obuwniczej. Prześladowany i szydzony przez ojca schronił się w czytaniu i pisaniu oraz w bliskich relacjach ze swoją ukochaną siostrą Rose. W wieku 14 lat zdobył nagrodę w krajowym konkursie pisarskim, a trzy lata później sprzedał opowiadanie Dziwne opowieści czasopismo.
Williams studiował na University of Missouri w Kolumbii, ale wyjechał do pracy w magazynie obuwia ojca na trzy lata. Później uczęszczał na Washington University w St. Louis i ostatecznie ukończył University of Iowa w wieku 27 lat. Niestety jego siostra Rose, która doznała poważnych zaburzeń psychicznych, które Williams obwiniał za przemoc ojca, została w tym czasie lobotomizowana.
Williams zaczął pisać sztuki na studiach i kontynuował, kiedy przeniósł się do Nowego Orleanu w 1930 roku, gdzie zmienił nazwisko z Thomas na Tennessee. W 1939 roku zdobył nagrodę za niewielką produkcję swojej jednoczęściowej kolekcji American Blues. Przez krótki czas pracował w Hollywood jako scenarzysta, a później przerobił nieudany scenariusz Szklana menażeria. Ta sztuka spowodowała, że Williams odniósł krytyczny sukces, który utrzymywał do lat 60. XX wieku, kiedy to krytycy zwrócili się przeciwko niemu. Jednak pisał dalej do swojej śmierci w 1983 r., Kiedy zakrztusił się zakrętką z butelki z lekarstwami.
