Zawartość

• STOSUNKI WYŚCIGOWE W AMERYCE W LATACH 60
• 12. SCENA ULICZNA
• PRZYBYWA NARODOWA STRAŻNIKA
• KOMISJA KERNERA
• ŹRÓDŁA:

Zamieszki w Detroit w 1967 r. Były jednymi z najbardziej gwałtownych i niszczycielskich zamieszek w historii USA. Zanim rozlew krwi, spalanie i grabieże zakończyły się po pięciu dniach, 43 osoby zginęły, 342 zostało rannych, prawie 1400 budynków zostało spalonych, a około 7000 żołnierzy Gwardii Narodowej i armii USA zostało powołanych do służby.

STOSUNKI WYŚCIGOWE W AMERYCE W LATACH 60

W upalne lato 1967 r. Afrykańsko-amerykańska dzielnica Detroit w Virginia Park była gotującym się kociołkiem napięć rasowych. Około 60 000 mieszkańców o niskich dochodach wtłoczono na 460 akrów dzielnicy, mieszkając głównie w małych, podzielonych mieszkaniach.

Departament Policji w Detroit, który miał wtedy tylko około 50 afroamerykańskich oficerów, był postrzegany jako biała armia okupująca. Oskarżenia o profilowanie rasowe i brutalność policji były powszechne wśród czarnych mieszkańców Detroit. Jedyni inni biali w Virginia Park dojeżdżali z przedmieść, aby prowadzić firmy przy 12th Street, a następnie dojeżdżali do domu do zamożnych enklaw pod Detroit.

Całe miasto znajdowało się w stanie konfliktów gospodarczych i społecznych: gdy słynny przemysł motoryzacyjny Motor City zrzucił miejsca pracy i wyprowadził się z centrum miasta, autostrady i podmiejskie udogodnienia zapraszały mieszkańców klasy średniej, co dodatkowo wypaliło witalność Detroit i pozostawiło puste witryny sklepowe, powszechne bezrobocie i zubożała rozpacz.

Podobny scenariusz miał miejsce na obszarach metropolitalnych w całej Ameryce, gdzie „biały lot” zmniejszył podstawę opodatkowania w niegdyś dobrze prosperujących miastach, powodując zarazę miejską, biedę i niezgodę rasową. W połowie lipca 1967 r. Miasto Newark w stanie New Jersey wybuchło przemocą, gdy czarni mieszkańcy walczyli z policją po pobiciu czarnego taksówkarza, pozostawiając 26 osób martwych.

12. SCENA ULICZNA

W nocy 12th Street w Detroit była centrum życia nocnego w centrum miasta, zarówno legalnego, jak i nielegalnego. Na rogu 12th St. i Clairmount William Scott prowadził „ślepą świnię” (nielegalny klub po godzinach) w weekendy poza biurem United Community League for Civic Action, grupy praw obywatelskich. Wice-oddział policji często napadał na takie placówki przy 12-tej ulicy, a o 3:35 rano w niedzielę rano, 23 lipca, wystąpił przeciwko klubowi Scotta.

W tę ciepłą, wilgotną noc zakład zorganizował przyjęcie dla kilku weteranów, w tym dwóch żołnierzy, którzy niedawno powrócili z wojny w Wietnamie, a patronowie baru nie chcieli opuścić klimatyzowanego klubu. Na ulicy tłum zaczął gromadzić się, gdy policja czekała na pojazdy, które zabiorą 85 patronów.

Minęła godzina, zanim zabrano ostatnią osobę, i do tego czasu około 200 gapiów ustawiło się na ulicy. Butelka uderzyła w ulicę. Pozostała policja zignorowała to, ale potem wrzucono więcej butelek, w tym jedną przez okno samochodu patrolowego. Policja uciekła, gdy wybuchły małe zamieszki. W ciągu godziny tysiące ludzi wylało się na ulicę z pobliskich budynków.

Grabieże rozpoczęły się na 12th Street, a zamknięte sklepy i firmy zostały splądrowane. Około 6:30 wybuchł pierwszy pożar i wkrótce duża część ulicy zapłonęła. Do rana każdy policjant i strażak w Detroit został wezwany do służby. Na 12. ulicy funkcjonariusze walczyli o kontrolę nad niesfornym tłumem. Strażacy zostali zaatakowani podczas próby walki z płomieniami.

PRZYBYWA NARODOWA STRAŻNIKA

Detroit Burmistrz Jerome P. Cavanaugh poprosił gubernatora Michigan George'a Romneya o udział w policji stanowej, ale tych 300 dodatkowych oficerów nie było w stanie powstrzymać zamieszek przed rozprzestrzenieniem się na obszar 100 bloków wokół Virginia Park. Wkrótce potem wezwano Gwardię Narodową, ale przybyła dopiero wieczorem. Do końca niedzieli aresztowano ponad 1000 osób, ale zamieszki wciąż się rozprzestrzeniały i nasilały. Pięć osób zmarło do niedzieli wieczorem.

W poniedziałek trwały zamieszki i 16 osób zostało zabitych, w większości przez policję lub strażników. Snajperzy podobno strzelali do strażaków, a węże strażackie zostały odcięte. Gubernator Romney poprosił Prezydenta Lyndona B. Johnsona o udział w wojsku USA. We wtorek przybyło prawie 2000 spadochroniarzy wojskowych i zaczęło patrolować ulice Detroit czołgami i przewoźnikami pancernymi.

Jeszcze dziesięć osób zmarło tego dnia, a kolejnych 12 w środę. W czwartek, 27 lipca, w końcu przywrócono porządek. W ciągu czterech dni zamieszek aresztowano ponad 7 000 osób. Zginęły w sumie 43 osoby. Około 1700 sklepów zostało splądrowanych, a prawie 1400 budynków spłonęło, powodując szkody majątkowe w wysokości około 50 milionów dolarów. Około 5000 osób pozostało bezdomnych.

KOMISJA KERNERA

Tak zwana 12th Street Riot była trzecią najgorszą zamieszką w historii USA, mającą miejsce w okresie konfliktów rasowych na tle gorączki i licznych zamieszek rasowych w całej Ameryce. Tylko zamieszki w Nowym Jorku z 1863 r. I zamieszki w Los Angeles w 1992 r. Spowodowały więcej zniszczeń.

W następstwie zamieszek w Newark i Detroit prezydent Johnson powołał Krajową Komisję Doradczą ds. Zaburzeń Obywatelskich, często znaną jako Komisja Kernera po jej przewodniczącym, gubernatorze Otto Kernerze z Illinois. W lutym 1968 r., Siedem miesięcy po zakończeniu zamieszek w Detroit, komisja opublikowała 426-stronicowy raport.

Komisja Kerner zidentyfikowała ponad 150 zamieszek lub poważnych zaburzeń między 1965 a 1968 rokiem. Tylko w 1967 roku 83 osoby zginęły, a 1800 zostało rannych. Większość z nich to majątek Afroamerykanów o wartości ponad 100 milionów dolarów, który został uszkodzony, splądrowany lub zniszczony .

Złowieszczy raport oznajmił, że „Nasz naród zmierza w kierunku dwóch społeczeństw, jednego czarnego, jednego białego oddzielnego i nierównego. Reakcja na zaburzenia zeszłego lata przyspieszyła ruch i pogłębiła podział. Dyskryminacja i segregacja od dawna przenikają większość amerykańskiego życia; teraz zagrażają przyszłości każdego Amerykanina. ”

Jednak autorzy znaleźli również powód do nadziei: „Ten pogłębiający się podział rasowy nie jest nieunikniony. Oddzielne ruchy można odwrócić. ”Ponadto raport stwierdził, że„ poszukiwanymi przez uczestników zamieszek było pełniejsze uczestnictwo w porządku społecznym i korzyści materialne, z których korzysta większość obywateli amerykańskich. Zamiast odrzucić system amerykański, chcieli uzyskać dla niego miejsce ”.

ŹRÓDŁA:

5 dni w 1967 r. Still Shake Detroit: The New York Times.
Powstanie 1967 r .: Detroit Historical Society.
Raport krajowej komisji doradczej ds. Zaburzeń obywatelskich: streszczenie raportu: Krajowa komisja doradcza ds. Zaburzeń obywatelskich.