Zawartość

• Wczesne życie i kariera Tafta
• Ścieżka Tafta do Białego Domu
• Prezydencja Taft
• Kariera Tafta po prezydencji i w Sądzie Najwyższym
• GALERIE ZDJĘĆ
• William H. Taft

Republikanin William Howard Taft pracował jako sędzia w Sądzie Najwyższym w Ohio oraz w szóstym Sądzie Apelacyjnym Stanów Zjednoczonych, zanim w 1900 roku przyjął stanowisko pierwszego cywilnego gubernatora Filipin. W 1904 r. Taft objął stanowisko sekretarza wojny w administracja Theodora Roosevelta, który w 1908 r. wyraził poparcie dla Ohioana jako jego następcy. Generalnie bardziej konserwatywny niż Roosevelt, Taftowi brakowało również jego ekspansywnego spojrzenia na władzę prezydencką i ogólnie był bardziej skutecznym administratorem niż politykiem. W 1912 roku Roosevelt, niezadowolony z prezydentury Tafta, założył własną Partię Postępową, dzieląc republikańskich wyborców i przekazując Biały Dom demokratowi Woodrowowi Wilsonowi. Dziewięć lat po odejściu ze stanowiska Taft osiągnął swój cel na całe życie, kiedy prezydent Warren Harding mianował go głównym sędzią Sądu Najwyższego USA; piastował to stanowisko aż do swojej śmierci w 1930 r.

Wczesne życie i kariera Tafta

William Howard Taft urodził się 15 września 1857 r. W Cincinnati w stanie Ohio. Jego ojcem był Alphonso Taft, wybitny republikański adwokat, który pełnił funkcję sekretarza wojny i prokuratora generalnego za prezydenta Ulyssesa S. Granta, a następnie ambasadora w Austro-Węgrzech i Rosji pod prezydentem Chesterem A. Arthurem. Młodszy Taft uczęszczał na uniwersytet Yale (drugi stopień w swojej klasie), zanim studiował prawo na uniwersytecie w Cincinnati. Został przyjęty do palestry w Ohio w 1880 roku i rozpoczął prywatną praktykę. W 1886 r. Taft poślubił Helen „Nettie” Herron, córkę innego znanego lokalnego prawnika i działacza Partii Republikańskiej; para miałaby troje dzieci.

Czy wiedziałeś? Jako prezydent Stanów Zjednoczonych w latach 1909–1913 i główny sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w latach 1921–1930 William Howard Taft stał się jedynym człowiekiem w historii, który zajmował najwyższe stanowisko zarówno w organach wykonawczych, jak i sądowych rządu USA.

Od początku swojej kariery Taft starał się o miejsce w Sądzie Najwyższym USA. Tymczasem jego ambitna żona postanowiła zostać pierwszą damą. Za jej namową Taft przyjął kilka nominacji politycznych, począwszy od 1887 roku, kiedy został powołany na stanowisko sędziego w Sądzie Najwyższym w Ohio. W następnym roku został wybrany na pięcioletnią kadencję. (Poza prezydencją byłby to jedyny urząd, jaki Taft uzyskał w drodze powszechnego głosowania). W 1890 r. Został mianowany radcą generalnym USA, trzecim najwyższym miejscem w departamencie sprawiedliwości. Dwa lata później zaczął pracować jako sędzia w szóstym sądzie apelacyjnym Stanów Zjednoczonych, który sprawował jurysdykcję nad Ohio, Michigan, Tennessee i Kentucky.

Ścieżka Tafta do Białego Domu

Na początku 1900 roku prezydent William McKinley wezwał Tafta do Waszyngtonu i zlecił mu utworzenie rządu cywilnego na Filipinach, który po wojnie hiszpańsko-amerykańskiej stał się protektoratem Stanów Zjednoczonych. Choć wahał się, Taft przyjął stanowisko przewodniczącego Drugiej Komisji Filipińskiej, wiedząc, że dzięki temu będzie mógł dobrze awansować w rządzie krajowym. Współczująca administracja Tafta na Filipinach oznaczała radykalne odejście od brutalnej taktyki stosowanej tam przez rząd wojskowy USA od 1898 roku. Począwszy od opracowania nowej konstytucji (w tym Karty Praw podobnej do amerykańskiej) i stworzenia stanowisko cywilnego gubernatora (stał się pierwszym), Taft poprawił gospodarkę wyspy i infrastrukturę i pozwolił ludziom przynajmniej zabrać głos w rządzie. Choć sympatyczny dla ludu Filipińczyków i popularny wśród nich, uważał, że potrzebują znacznych wskazówek i instrukcji, zanim będą w stanie samodzielnie rządzić, i przewidział długi okres zaangażowania USA; w rzeczywistości Filipiny nie uzyskały niepodległości aż do 1946 r.

Po zamachu na McKinleya w 1901 roku prezydent Theodore Roosevelt dwukrotnie zaproponował Taftowi spotkanie w Sądzie Najwyższym, ale odmówił, aby zostać na Filipinach. W 1904 r. Zgodził się powrócić i zostać sekretarzem wojennym Roosevelta, o ile zachował nadzór nad sprawami filipińskimi. Taft dużo podróżował podczas swoich czterech lat na tym stanowisku, w tym nadzorując budowę Kanału Panamskiego i służąc jako tymczasowy gubernator Kuby. Roosevelt, który zobowiązał się nie kandydować na trzecią kadencję, zaczął promować Tafta jako swojego następcę. Chociaż nie podobało mu się prowadzenie kampanii, Taft zgodził się zorganizować prezydencką kampanię w 1908 r. Pod naciskiem swojej żony i wyraźnie pokonał demokratę Williama Jenningsa Bryana, zobowiązując się do kontynuowania rooseveltowskiego programu progresywnych reform.

Prezydencja Taft

Pomimo obietnicy Taftowi brakowało ekspansywnego spojrzenia Roosevelta na władzę prezydencką, a także jego charyzmy jako przywódcy i jego siły fizycznej. (Zawsze ciężki, Taft w czasie prezydentury ważył czasami nawet 300 funtów.) Chociaż początkowo był aktywny w „niszczeniu zaufania”, inicjując około 80 postępowań antymonopolowych przeciwko dużym kombinacjom przemysłowym - nie tyle, ile Roosevelt - później wycofał się z tych wysiłków i ogólnie przyłączył się do bardziej konserwatywnych członków Partii Republikańskiej. W 1909 r. Konwencja Tafta na specjalnej sesji Kongresu w celu omówienia przepisów reformy taryfowej zachęciła republikańską protekcjonistyczną większość do działania i doprowadziła do uchwalenia ustawy Payne-Aldrich, która niewiele wpłynęła na obniżenie taryf. Chociaż bardziej postępowi republikanie (tacy jak Roosevelt) oczekiwali, że Taft zawetuje ustawę, podpisał ją i publicznie bronił jako „najlepszy rachunek taryfowy, jaki Partia Republikańska kiedykolwiek przyjęła”.

W kolejnym kluczowym pomyłce, jeśli chodzi o postępowców, Taft podtrzymał politykę Sekretarza Spraw Wewnętrznych Richarda Ballingera i odrzucił wiodącego krytyka Ballingera, Gifforda Pinchota, ekologa i bliskiego przyjaciela Roosevelta, który był szefem Biura Leśnictwa. Strzelanie Pinchota podzieliło Partię Republikańską i na dobre oddzieliło Tafta od Roosevelta. W historii prezydentury Tafta często pomijano jego osiągnięcia, w tym jego wysiłki zmierzające do zniszczenia zaufania, jego uprawnienia do ustanowienia stawek kolei przez Międzynarodową Komisję Handlu (ICC) oraz poparcie dla zmian konstytucyjnych nakazujących federalny podatek dochodowy i bezpośredni wybór senatorowie przez lud (w przeciwieństwie do mianowania przez ustawodawców państwowych).

Kariera Tafta po prezydencji i w Sądzie Najwyższym

W 1912 roku Roosevelt był tak wściekły na Tafta i konserwatywnych republikanów, że postanowił zerwać z partii i założyć własną Partię Postępową (znaną również jako Partia Byka Łosia). W wyborach powszechnych w tym roku podział między republikanami przekazał Biały Dom postępowemu demokracie Woodrowowi Wilsonowi, który otrzymał 435 głosów wyborczych na 88 Roosevelta. Taft otrzymał tylko osiem głosów wyborczych, co odzwierciedlało odrzucenie polityki jego administracji w fali postępowej duch, który wtedy ogarnął naród.

Niewątpliwie z ulgą opuszczając Biały Dom, Taft objął stanowisko wykładowcy prawa konstytucyjnego w Yale University Law School. W 1921 r. Prezydent Warren Harding spełnił marzenie Tafla na całe życie, mianując go głównym sędzią Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Na tym stanowisku Taft poprawił organizację i efektywność najwyższego sądu krajowego i pomógł zapewnić uchwalenie ustawy o sędziego z 1925 r., Co dało sądowi większą swobodę w wyborze swoich spraw. Napisał około 250 decyzji, w większości odzwierciedlających jego konserwatywną ideologię. Najważniejsza opinia Tafta pojawiła się w Myers przeciwko Stanom Zjednoczonym (1926), która unieważniła kadencję aktów urzędowych ograniczających władzę prezydenta do usuwania urzędników federalnych; Naruszenie przez Prezydenta Andrew Johnsona podobnego czynu doprowadziło do jego oskarżenia przez Izbę Reprezentantów w 1868 r. Taft pozostawał głównym sędzią na krótko przed swoją śmiercią, 8 marca 1930 r., Z powodu powikłań chorób serca.

Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.

GALERIE ZDJĘĆ

William H. Taft