3 stycznia 1959 r. Prezydent Eisenhower podpisuje specjalną proklamację dopuszczającą terytorium Alaski do Unii jako 49. i największe państwo.
Europejskie odkrycie Alaski nastąpiło w 1741 r., Kiedy rosyjska wyprawa dowodzona przez duńskiego nawigatora Vitusa Beringa dostrzegła kontynent Alaski. Rosyjscy myśliwi wkrótce wkraczali na Alaskę, a miejscowa populacja Aleutów bardzo ucierpiała po narażeniu na obce choroby. W 1784 r. Grigorij Szelichow założył pierwszą stałą kolonię rosyjską na Alasce na wyspie Kodiak. Na początku XIX wieku rosyjskie osady rozciągały się wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, a najbardziej wysunięty na południe fort znajdował się w pobliżu zatoki Bodega w Kalifornii.
Rosyjska aktywność w Nowym Świecie spadła w latach osiemdziesiątych XIX wieku, a Brytyjczykom i Amerykanom przyznano prawa handlowe na Alasce po kilku drobnych konfliktach dyplomatycznych. W latach 60. XIX wieku prawie bankrutująca Rosja zdecydowała się zaoferować Alaskę na sprzedaż do Stanów Zjednoczonych, które wcześniej wyraziły zainteresowanie takim zakupem. 30 marca 1867 r. Sekretarz stanu William H. Seward podpisał traktat z Rosją o zakupie Alaski za 7,2 mln USD. Pomimo okazyjnej ceny około dwóch centów za akr, zakup Alaski został wyśmiewany w Kongresie i prasie jako „Szaleństwo Sewarda”, „Lodowiec Sewarda” i „Ogród niedźwiedzi polarnych Prezydenta Andrew Johnsona”. Senat ratyfikował jednak zakup olbrzymi obszar, o jedną piątą wielkości w pozostałej części Stanów Zjednoczonych.
Pomimo powolnego rozpoczęcia osadnictwa przez Amerykanów z kontynentalnych Stanów Zjednoczonych, odkrycie złota w 1898 r. Spowodowało szybki napływ ludności na terytorium. Od tego czasu Alaska, bogata w zasoby naturalne, przyczynia się do dobrobytu Ameryki.
