Zawartość

• Rośnie napięcie rasowe w Los Angeles
• The Rodney King Beating
• Zamieszki w Los Angeles wybuchają
• Przemoc rozprzestrzenia się szybko
• Los Angeles zaczyna się odzyskiwać
• Następstwa zamieszek L.A.
• LAPD powoli się reformuje

Zamieszki w Los Angeles powstały z lat rosnących napięć między LAPD a afrykańskimi Amerykanami w mieście, co uwidoczniono w 1991 roku pobiciem kierowcy wideo Rodneya Kinga. 29 kwietnia 1992 r. Gniew wzrósł po tym, jak czterech oficerów LAPD zostało uznanych za winnych napaści na króla, co doprowadziło do kilku dni powszechnej przemocy, grabieży i podpalenia w całym Los Angeles. 3 maja tysiące gwardzistów narodowych i żołnierzy federalnych w znacznym stopniu ograniczyło powstanie , które spowodowały śmierć ponad 60 osób i spowodowały szkody o wartości około 1 miliarda dolarów.

Rośnie napięcie rasowe w Los Angeles

Lata 80. przyniosły rosnące bezrobocie, działalność gangów, narkotyki i przemoc w biedniejszych dzielnicach Los Angeles. Agresywne starania o kontrolę Departamentu Policji w Los Angeles podsyciły wśród społeczności mniejszości przekonanie, że jej funkcjonariusze nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności za nadużycia policyjne.

W sierpniu 1988 r. W ramach akcji „Młota operacji” szefa LAPD, Daryla Gatesa, ponad 80 oficerów rozerwało parę budynków mieszkalnych na Dalton Street w South L.A., pozostawiając dziesiątki bezdomnych.

W styczniu 1990 r. Potyczka między LAPD a członkami Nation of Islam po zatrzymaniu ruchu spowodowała śmierć 27-letniego weterana sił powietrznych Olivera Beasleya.

The Rodney King Beating

Na początku 3 marca 1991 roku pod wpływem narkotyków Rodney King poprowadził policję w pościgu za szybkim samochodem, zanim zatrzymał się na Lakeview Terrace.

Jego kolejne bicie, które spowodowało złamanie czaszki i kości policzkowych, zostało zarejestrowane na wideo przez rezydenta Lakeview George Holliday, który przekazał go do lokalnej stacji KTLA. W ciągu kilku dni materiał policji wielokrotnie uderzającej pałką w czarnego mężczyznę nadawał na wszystkich głównych sieciach, wywołując w całym kraju oburzenie wobec zaangażowanych oficerów.

15 marca sierżant LAPD Stacey Koon i oficerowie Laurence Powell, Timothy Wind i Theodore Briseno zostali oskarżeni o napaść na pobicie króla, a Koon i Powell zostali również oskarżeni o złożenie fałszywych raportów policyjnych. Społeczność afroamerykańska poniosła kolejny cios następnego dnia, gdy 15-letnia Latasha Harlins została zastrzelona i zabita przez koreańskiego sklepikarza Wkrótce Ja Du za spory o kradzież sklepową.

Niedługo potem burmistrz L.A. Tom Bradley utworzył niezależną Komisję Christophera, nazwaną na cześć współprzewodniczącego Warrena Christophera, w celu zbadania operacji w ramach LAPD. W lipcu komisja opublikowała raport, w którym szczegółowo powtarzało się użycie nadmiernej siły i zaleciła nowy system odpowiedzialności, chociaż Gates stanowczo bronił swoich praktyk.

15 listopada Du sporządził wyrok obejmujący służbę społeczną i zawieszenie więzienia, co oburzyło rodzinę Harlinsa i jego zwolenników. Jedenaście dni później ogłoszono, że proces czterech oficerów w walce z królem zostanie przeniesiony z hrabstwa Los Angeles do głównie białego hrabstwa Ventura. W lutym 1992 r. Rozpoczęto proces z udziałem 12-osobowego jury, w skład którego wchodził jeden Latynos, jeden Azjata i pół Afroamerykanin.

Zamieszki w Los Angeles wybuchają

Około 15:15 w środę, 29 kwietnia, jury wydało werdykt: Wszyscy czterej oficerowie zostali uniewinnieni z zarzutów w sprawie Króla, z wyjątkiem jednego postępowania przeciwko Powellowi o nadmierną siłę.

Odpowiedź była natychmiastowa, gdy rozgniewani protestujący wyszli na ulice. Setki ludzi zebrało się w sądzie hrabstwa Los Angeles, aby zaprotestować przeciwko wyrokowi. Do 17:30 niepokoje stały się gwałtowne w pobliżu skrzyżowania ulic Florence i Normandie w South L.A., gdzie miejscowi zaatakowali przejeżdżających kierowców i zmusili przytłoczonych oficerów LAPD do odwrotu.

Helikopter z wiadomościami uchwycił materiał przedstawiający białego kierowcę ciężarówki, Reginalda Denny'ego, który został wyciągnięty ze swojego urządzenia i pobity prawie na śmierć, bez śladu pomocy policji. Kilka minut później latynoski kierowca Fidel Lopez doznał podobnego ataku.

Przemoc rozprzestrzenia się szybko

W ciągu kilku godzin dzielnice południowego i środkowego Los Angeles zapaliły się, gdy uczestnicy zamieszek podpalili tysiące budynków, rozbili okna, splądrowali sklepy, a nawet zaatakowali komendę policji Parker Center w centrum LA Pod koniec dnia gubernator Kalifornii Pete Wilson ogłosił stan wyjątkowy i nakazał aktywację rezerwowych żołnierzy Gwardii Narodowej.

Niepokoje w całym mieście wykazały 30 kwietnia niewielkie oznaki zmniejszenia, co spowodowało zawieszenie szybkiego transportu, usług pocztowych, szkół i profesjonalnych gier sportowych. Wiele firm zostało zamkniętych, pozostawiając mieszkańców czekających w długich kolejkach na żywność i gaz, podczas gdy inni właściciele sklepów, jak bandy uzbrojonych koreańskich kupców, zdecydowali się zaangażować łupieżców.

Chociaż około 2000 Gwarantów Narodowych dotarło do miasta do godziny 8:00 rano, brak odpowiedniej komunikacji i wyposażenia uniemożliwił skuteczne rozmieszczenie do późnego popołudnia.

1 maja, trzeci dzień ciągłych zamieszek, upłynął pod znakiem telewizyjnym pojawienia się króla, który poprosił o zatrzymanie chaosu, cicho błagając: „Czy wszyscy możemy się dogadać?”

Tego wieczoru Prezydent George H.W. Bush wziął również udział w falach radiowych, aby potępić zarówno „bezsensowną śmierć” zamieszek, jak i brutalność policji, która ich zainspirowała, oraz ogłosić wysyłkę tysięcy oficerów federalnych do Los Angeles.

Los Angeles zaczyna się odzyskiwać

Do 2 maja, gdy 6000 Gwardii Narodowej zostało wzmocnionych przez dodanie kolejnych 4000 żołnierzy federalnych i żołnierzy piechoty morskiej, zaburzenie w dużej mierze stłumiło. Szacuje się, że 30 000 ludzi maszerowało podczas pokojowego wiecu dla koreańskich kupców, a wolontariusze zaczęli sprzątać ulice. W międzyczasie rozpoczęły się aresztowania dla około 6000 rzekomych rabusiów i podpalaczy.

Otwarto zjazdy z autostrad, a następnego dnia policja zaczęła odzyskiwać skradzione towary. Jedyny poważny problem pojawił się, gdy Gwardziści Narodowi zastrzelili kierowcę, który próbował je przejechać.

4 maja burmistrz Bradley zniósł ogólną godzinę policyjną, a mieszkańcy podjęli próbę wznowienia codziennych zajęć w szkołach, firmach i wznowienia operacji szybkiego tranzytu. Oddziały federalne ustąpiły 9 maja, a wkrótce potem Gwardia Narodowa, choć część żołnierzy pozostała do końca miesiąca.

Następstwa zamieszek L.A.

Ostateczny wynik zamieszek w L.A. obejmował 2000 rannych, 12000 aresztowań i 63 zgony przypisane powstaniu. Ponad 3000 budynków zostało spalonych lub zniszczonych, a 3000 przedsiębiorstw ucierpiało w ramach 1 miliarda dolarów strat poniesionych przez miasto, co spowodowało, że około 20 000 do 40 000 osób pozostało bez pracy.

Po zakończeniu zamieszek wybrani urzędnicy przystąpili do ponownego połączenia miasta poprzez połączenie dotacji federalnych, współpracę z instytucjami finansowymi i propozycje podatkowe.

Gubernator Wilson i burmistrz Bradley podsunęli Peterowi Ueberrothowi komisarzowi Major League, aby poprowadził wysiłek „Rebuild L.A.”, który przyciągnął prawie 400 milionów dolarów inwestycji korporacyjnych i zainicjował szereg oddolnych ruchów w celu wspierania szkolenia zawodowego i zaangażowania społeczności.

LAPD powoli się reformuje

Zwrócono także uwagę na winę organów ścigania w mieście. 11 maja były dyrektor FBI William H. Webster został powołany do kierowania dochodzeniem w sprawie odpowiedzi LAPD podczas zamieszek, a pod koniec czerwca podległ mu szef Daryl Gates.

W październiku Komisja opublikowała raport krytykujący zarówno LAPD, jak i Urząd Miasta za nieprzygotowanie i powolne reagowanie na zamieszki. Wydano listę zaleceń, w tym przeniesienie funkcjonariuszy biurowych na patrole społeczności oraz modernizację systemów komunikacji i informacji w mieście.

Krytycy LAPD uzyskali pewne potwierdzenie w 1993 r., Kiedy oficerowie Koon i Powell zostali skazani na 30 miesięcy za naruszenie praw króla. W kwietniu 1994 r. Król otrzymał 3,8 miliona dolarów w cywilnym pozwie przeciwko miastu.

Chociaż LAPD wykazała poprawę w zakresie programów opartych na społeczności, oparła się wdrożeniu większości zaleceń Komisji Christophera z 1991 r. Dopiero Rampart Scandal z końca lat 90. XX wieku, który ujawnił powszechną korupcję w jednostce przeciw gangom LAPD, wprowadził poważne zmiany.

W 2019 r. Miasto Los Angeles weszło w życie w porozumieniu z Departamentem Sprawiedliwości USA, które pozwoliło niezależnemu monitorowi nadzorować reformy. Po przejęciu funkcji szefa LAPD w 2019 r. Williamowi Brattonowi przypisano znaczne zmiany i poprawę postrzegania działu. Używał technologii informatycznych do śledzenia niewłaściwego postępowania i użycia siły, promował różnorodność i zdyscyplinował oficerów zamiast przestrzegać kodeksu milczenia.

Pod koniec kadencji Bratton w 2019 r. Badanie Harvarda wykazało, że 83% mieszkańców Los Angeles wierzyło, że LAPD wykonuje dobrą lub doskonałą pracę, a sędzia federalny zatwierdził plan przejścia, który sprawował nadzór w rękach Los Komisja Policji w Angeles. W 2019 r. Nadzór Departamentu Sprawiedliwości nad LAPD został całkowicie zniesiony.