Dyskoteka jako styl muzyczny poprzedza film Gorączka sobotniej nocy może nawet o pięć lat, ale dyskoteka jako wszechogarniające zjawisko kulturowe nigdy by się nie wydarzyła bez filmu z 1977 r. i jego wielopłaszczyznowej ścieżki dźwiękowej z przełomowymi epokami, takimi jak „Stayin 'Alive” Bee Gees i utwór Yvonne Elliman „Jeśli nie mogę cię mieć”. To jest absolutnie pewne Gorączka sobotniej nocy nigdy by nie powstał, gdyby nie artykuł z magazynu opisujący zmagania i marzenia utalentowanego, młodego, włosko-amerykańskiego tancerza disco i jego niechlujnej świty w Bay Ridge na Brooklynie. Artykuł „Plemienne obrzędy nowej sobotniej nocy” autorstwa dziennikarza Nik Cohna został opublikowany tego dnia w 1976 r. W numerze z 7 czerwca Nowy Jork czasopismo.

W hicie opartym na artykule młody John Travolta dzięki swoim znacznym talentom zmienił rolę Tony'ego Manero w twórcę kariery, ale postać, którą grał Travolta, została znakomicie narysowana przez Nik Cohna, zanim nakręcono klatkę filmu. kiedykolwiek zastrzelony. Od stylu ubioru i pracy w sklepie z farbami, po boski status w lokalnej dyskotece i jego niejasne marzenia o ucieczce do czegoś większego - młody człowiek o imieniu „Vincent”, którego doświadczenia, o których relacjonował Cohn, praktycznie zniknął ze strony z jego nieukierunkowanymi ambicjami i nieziemską charyzmą. Praktycznie można usłyszeć Bee Gees śpiewającą „More Than A Woman” i zdjęcie „Vinnie” wskazujące niebo w jego platformowych butach i białym trzyczęściowym garniturze, czytając profil Cohna, i na pewno możesz zobaczyć, dlaczego zwrócił na to uwagę Hollywood. Był tylko jeden problem z historią, która posłużyła jako materiał źródłowy jednego z największych zjawisk popkulturowych współczesnej epoki: „Plemienne obrzędy nowej sobotniej nocy” zostały prawie całkowicie sfabrykowane.

Tak, naprawdę na Brooklynie istniała dyskoteka Odyssey 2019 i tak, jej przyzwyczajenia były w ogólnym wieku, pochodzeniu etnicznym i klasie społecznej, jak pokazano w rzekomo non-fiction, Cohna, ale prawda jest taka, że ​​Cohn nigdy nie zanurzył się w życie młodych „ Vinnie ”i jego kohorty, ponieważ młody„ Vinnie ”i jego kohorty były produktem wyobraźni Cohna. Przyznanie się Cohna do jego wymyślenia nastąpiło w 1994 r., W kawałku dla Wielkiej Brytanii Opiekun Gazeta. „Moja historia była oszustwem” - wyznał. „Niedawno przybyłem do Nowego Jorku. Daleki od bycia zanurzonym w życie ulicy na Brooklynie, prawie nie znałem tego miejsca. Jeśli chodzi o Vincenta, bohatera mojej opowieści, był on w dużej mierze zainspirowany modą Shepherda Busha, którego znałem w latach sześćdziesiątych, byłym królu Goldhawk Road ”.