Zawartość

• Dwie Korei
• Wojna koreańska i zimna wojna
• „Nic nie zastąpi zwycięstwa”?
• Wojna koreańska osiąga stalemate
• Straty w wojnie koreańskiej
• GALERIE ZDJĘĆ
• wojna koreańska

25 czerwca 1950 r. Rozpoczęła się wojna koreańska, gdy około 75 000 żołnierzy z Koreańskiej Armii Ludowej przelało się przez 38 równoleżnik, granicę między wspieraną przez ZSRR Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną na północy a prozachodnią Republiką Korei do południe. Ta inwazja była pierwszą akcją militarną zimnej wojny. Do lipca wojska amerykańskie przystąpiły do ​​wojny w imieniu Korei Południowej. Jeśli chodzi o amerykańskich urzędników, była to wojna z siłami samego międzynarodowego komunizmu. Po kilku wczesnych starciach na 38. równoleżniku, walki utknęły w martwym punkcie, a straty spadły, nie dając im nic do pokazania. Tymczasem amerykańscy urzędnicy z niepokojem pracowali nad stworzeniem pewnego rodzaju zawieszenia broni z Koreą Północną. Obawiali się, że alternatywą byłaby szersza wojna z Rosją i Chinami, a nawet, jak niektórzy ostrzegali, III wojna światowa. W końcu w lipcu 1953 r. Wojna koreańska dobiegła końca. W sumie około 5 milionów żołnierzy i cywilów straciło życie podczas wojny. Półwysep Koreański jest nadal podzielony.

Dwie Korei

„Gdyby najlepsze umysły na świecie postanowiły znaleźć dla nas najgorszą możliwą lokalizację na świecie do walki z tą cholerną wojną”, powiedział kiedyś amerykański sekretarz stanu Dean Acheson (1893–1971) „jednogłośnym wyborem byłaby Korea . ”Półwysep wylądował prawie na kolanach Ameryki. Od początku XX wieku Korea była częścią imperium japońskiego, a po II wojnie światowej decyzja o tym, co należy zrobić z imperialnym dobytkiem wroga, należała do Amerykanów i Sowietów. W sierpniu 1945 r. Dwóch młodych pomocników w Departamencie Stanu podzieliło półwysep koreański na pół wzdłuż 38 równoleżnika. Rosjanie zajęli obszar na północ od linii, a Stany Zjednoczone zajęli obszar na południu.

Czy wiedziałeś? W przeciwieństwie do II wojny światowej i Wietnamu, wojna koreańska nie wzbudziła dużego zainteresowania mediów w Stanach Zjednoczonych. Najbardziej znanym przedstawieniem wojny w kulturze popularnej jest serial telewizyjny „M * A * S * H”, który został osadzony w szpitalu polowym w Korei Południowej. Serial trwał od 1972 do 1983 roku, a jego ostatni odcinek był najczęściej oglądany w historii telewizji.

Do końca dekady na półwyspie powstały dwa nowe państwa. Na południu antykomunistyczny dyktator Syngman Rhee (1875–1965) cieszył się niechętnym poparciem rządu amerykańskiego; na północy komunistyczny dyktator Kim Il Sung (1912–1994) cieszył się nieco bardziej entuzjastycznym poparciem Sowietów. Żaden dyktator nie był zadowolony z pozostania po jego stronie 38 równoleżnika, a potyczki graniczne były powszechne. Prawie 10 000 żołnierzy Korei Północnej i Południowej zginęło w bitwie jeszcze przed wojną.

Wojna koreańska i zimna wojna

Mimo to inwazja na Koreę Północną była alarmującą niespodzianką dla amerykańskich urzędników. Ich zdaniem nie był to po prostu spór graniczny między dwiema niestabilnymi dyktaturami po drugiej stronie globu. Zamiast tego wielu obawiało się, że był to pierwszy krok w kampanii komunistycznej, by przejąć świat. Z tego powodu brak interwencji nie został uznany za opcję przez wielu najważniejszych decydentów. (W rzeczywistości w kwietniu 1950 r. Raport Rady Bezpieczeństwa Narodowego znany jako NSC-68 zalecił, aby Stany Zjednoczone używały siły zbrojnej do „powstrzymania” komunistycznego ekspansjonizmu wszędzie tam, gdzie się zdawało, „niezależnie od wewnętrznej wartości strategicznej lub ekonomicznej ziemie, o których mowa. ”)

„Jeśli zawiedliśmy Koreę” - powiedział Prezydent Harry Truman (1884–1972) - „Sowieci będą nadal postępować i połykają się jeden po drugim”. Walka na Półwyspie Koreańskim była symbolem globalnej walki między Wschodem a Wschodem zachód, dobro i zło. Kiedy armia Korei Północnej weszła do Seulu, stolicy Korei Południowej, Stany Zjednoczone przygotowały swoje wojska do wojny z samym komunizmem.

Początkowo wojna była obronną wojną, mającą na celu wydalenie komunistów z Korei Południowej, i poszło źle dla aliantów. Armia Korei Północnej była zdyscyplinowana, dobrze wyszkolona i dobrze wyposażona; Natomiast siły Rhee były wystraszone, zmieszane i wydawały się skłonne do ucieczki z pola bitwy przy każdej prowokacji. Było to również jedno z najgorętszych i najsuchszych lat w historii, a desperacko spragnieni amerykańscy żołnierze byli często zmuszani do picia wody z pól ryżowych, które zostały zapłodnione ludzkimi odpadami. W rezultacie niebezpieczne choroby jelit i inne choroby były stałym zagrożeniem.

Pod koniec lata prezydent Truman i generał Douglas MacArthur (1880–1964), dowódca teatru azjatyckiego, zdecydowali o nowym zestawie celów wojennych. Teraz dla aliantów wojna koreańska była obraźliwa: była to wojna „wyzwolić” Północ od komunistów.

Początkowo ta nowa strategia była sukcesem. Atak desantowy na Inchon wypchnął Koreańczyków z Seulu z powrotem na 38. równoleżnik. Ale kiedy wojska amerykańskie przekroczyły granicę i skierowały się na północ w kierunku rzeki Yalu, granicy między Koreą Północną a komunistycznymi Chinami, Chińczycy zaczęli martwić się ochroną przed czymś, co nazywali „zbrojną agresją przeciwko terytorium Chin”. Chiński przywódca Mao Zedong (1893) -1976) wysłał żołnierzy do Korei Północnej i ostrzegł Stany Zjednoczone, aby trzymały się z dala od granicy Yalu, chyba że chcą wojny na pełną skalę

„Nic nie zastąpi zwycięstwa”?

Było to coś, czego prezydent Truman i jego doradcy zdecydowanie nie chcieli: byli pewni, że taka wojna doprowadzi do agresji sowieckiej w Europie, rozmieszczenia broni atomowej i milionów bezsensownych zgonów. Jednak dla generała MacArthura wszystko poza tą szerszą wojną stanowiło „ułaskawienie”, niedopuszczalne pukanie do komunistów.

Gdy prezydent Truman szukał sposobu, aby zapobiec wojnie z Chińczykami, MacArthur zrobił wszystko, co mógł, aby ją sprowokować. W końcu, w marcu 1951 r., Wysłał list do Josepha Martina, przywódcy republikańskiej Izby Reprezentantów, który podzielił poparcie MacArthura dla wypowiedzenia wojny totalnej Chinom i na kogo można było liczyć, że przekaże list do prasy. „Jest - napisał MacArthur -„ nie zastąpi zwycięstwa ”przeciwko międzynarodowemu komunizmowi.

Dla Trumana ten list był ostatnią słomką. 11 kwietnia prezydent zwolnił generała za niesubordynację.

Wojna koreańska osiąga stalemate

W lipcu 1951 r. Prezydent Truman i jego nowi dowódcy wojskowi rozpoczęli rozmowy pokojowe w Panmunjom. Mimo to walki trwały wzdłuż 38 równoleżnika, gdy negocjacje utknęły w martwym punkcie. Obie strony były skłonne zaakceptować zawieszenie broni, które utrzymywało 38 równoległą granicę, ale nie mogły się zgodzić, czy jeńcy wojenni powinni zostać przymusowo „repatriowani”. (Chińczycy i Koreańczycy Północni powiedzieli „tak”; Stany Zjednoczone powiedziały „nie”). , po ponad dwóch latach negocjacji, przeciwnicy podpisali zawieszenie broni 27 lipca 1953 r. Porozumienie pozwoliło jeńcom pozostać tam, gdzie chcieli; wyznaczył nową granicę w pobliżu 38 równoleżnika, która dała Korei Południowej dodatkowe 1500 mil kwadratowych terytorium; i stworzył 2-milową „strefę zdemilitaryzowaną”, która istnieje do dziś.

Straty w wojnie koreańskiej

Wojna koreańska była stosunkowo krótka, ale wyjątkowo krwawa. Prawie 5 milionów osób zmarło. Ponad połowa z tych około 10 procent przedwojennej populacji Korei to cywile. (Ten wskaźnik ofiar wśród ludności cywilnej był wyższy niż w przypadku II wojny światowej i Wietnamu.) Prawie 40 000 Amerykanów zginęło w akcji w Korei, a ponad 100 000 zostało rannych.

GALERIE ZDJĘĆ

wojna koreańska