Zawartość

• Joseph Goebbels: Early Years
• Goebbels: Awans w szeregach partii nazistowskiej
• Joseph Goebbels: Minister propagandy Hitlera
• Joseph Goebbels: The Power of the Moving Image
• Joseph Goebbels: The Beginning of the End
• Joseph Goebbels: Ostatnie lata

W 1933 roku, kiedy Adolf Hitler (1889–1945) został kanclerzem Niemiec, mianował Josepha Goebbelsa (1897–1945), swojego zaufanego przyjaciela i kolegę, na kluczowe stanowisko ministra oświecenia publicznego i propagandy. W tym charakterze Goebbels został oskarżony o przedstawienie Hitlera opinii publicznej w jak najbardziej korzystnym świetle, regulowanie treści wszystkich niemieckich mediów i podsycanie antysemityzmu. Goebbels zmusił żydowskich artystów, muzyków, aktorów, reżyserów i redaktorów gazet i magazynów do bezrobocia, a także zorganizował publiczne palenie książek, które uważano za „nie-niemieckie”. Przewodził także produkcji nazistowskich filmów propagandowych i innych projektów. Goebbels pozostał na tym stanowisku i był lojalny wobec Hitlera do końca II wojny światowej (1939–1945). 1 maja 1945 r., Dzień po tym, jak Hitler popełnił samobójstwo, Goebbels i jego żona otruli sześcioro dzieci, a następnie zabili się.

Joseph Goebbels: Early Years

Paul Joseph Goebbels urodził się 29 października 1897 r. W Rheydt w Niemczech, przemysłowym mieście położonym w Nadrenii. Ze względu na stopę maczugową, którą nabył podczas dzieciństwa z zapaleniem kości i szpiku, obrzęk szpiku kostnego, młody Goebbels został zwolniony ze służby w armii niemieckiej podczas I wojny światowej (1914–18). Zamiast tego uczęszczał na szereg niemieckich uniwersytetów, gdzie studiował literaturę i filozofię, między innymi, i uzyskał stopień doktora. w filologii niemieckiej na Uniwersytecie w Heidelbergu.

Czy wiedziałeś? Pomimo antysemityzmu Joseph Goebbels awansowany na niemieckiego ministra publicznego oświecenia i propagandy, niektórzy z jego ulubionych nauczycieli byli Żydami, a Goebbels nawet raz był zaręczony z młodą kobietą, która była częściowo Żydówką.

W pierwszej połowie lat dwudziestych XX wieku, po bezskutecznych próbach kariery zawodowej jako dziennikarz, pisarz i dramaturg, Goebbels został członkiem Partii Narodowo-Socjalistycznych Niemieckich Robotników (nazistowskich), która promowała niemiecką dumę i antysemityzm. Goebbels w końcu poznał lidera organizacji, Adolfa Hitlera. W tym czasie inflacja zniszczyła niemiecką gospodarkę, a morale obywateli niemieckich, którzy zostali pokonani podczas I wojny światowej, było niskie. Hitler i Goebbels byli zdania, że ​​słowa i obrazy są potężnymi urządzeniami, które można wykorzystać do wykorzystania tego niezadowolenia. Hitler był pod wrażeniem zdolności Goebbelsa do przekazywania swoich myśli na piśmie, podczas gdy Goebbels był zachwycony talentem Hitlera do przemawiania przed dużymi tłumami oraz posługiwania się słowami i gestami do gry na niemieckiej dumie nacjonalistycznej.

Goebbels: Awans w szeregach partii nazistowskiej

Goebbels szybko wstąpił w szeregi partii nazistowskiej. Najpierw oderwał się od Gregora Strassera (1892–1934), lidera bardziej antykapitalistycznego bloku partyjnego, którego początkowo popierał, i dołączył do szeregów bardziej konserwatywnego Hitlera. Następnie w 1926 r. Został liderem dzielnicy partyjnej w Berlinie. W następnym roku założył i napisał komentarz w „Der Angriff” (The Attack), tygodniku, który opowiadał się za linią partii nazistowskiej.

W 1928 r. Goebbels został wybrany do niemieckiego parlamentu w Reichstagu. Co ważniejsze, Hitler nazwał go dyrektorem propagandy partii nazistowskiej. W tym charakterze Goebbels zaczął formułować strategię, która ukształtowała mit Hitlera jako genialnego i decydującego lidera. Organizował masowe spotkania polityczne, na których Hitler był przedstawiany jako wybawca nowych Niemiec. W mistrzowskim stylu Goebbels nadzorował umieszczanie kamer filmowych i mikrofonów w kluczowych lokalizacjach, aby zaakcentować wizerunek i głos Hitlera. Takie wydarzenia i manewry odegrały kluczową rolę w przekonaniu narodu niemieckiego, że ich kraj odzyska honor tylko dzięki niezachwianemu wsparciu Hitlera.

Joseph Goebbels: Minister propagandy Hitlera

W styczniu 1933 r. Hitler został kanclerzem Niemiec, aw marcu tego roku mianował Goebbelsa ministrem oświecenia i propagandy w tym kraju. Pełniąc tę ​​funkcję, Goebbels miał pełną jurysdykcję nad treścią niemieckich gazet, czasopism, książek, muzyki, filmów, spektakli scenicznych, programów radiowych i sztuk pięknych. Jego misją było cenzurowanie wszelkiej opozycji wobec Hitlera i przedstawienie kanclerzowi i partii nazistowskiej w jak najbardziej pozytywnym świetle, jednocześnie budząc nienawiść do Żydów.

W kwietniu 1933 r. Na polecenie Hitlera Goebbels zorganizował bojkot żydowskich przedsiębiorstw. W następnym miesiącu był przewodnikiem w paleniu „nieniemieckich” książek podczas publicznej ceremonii w berlińskiej operze.Zniszczono dzieła dziesiątek pisarzy, w tym pisarzy urodzonych w Niemczech Ericha Marię Remarque (1898–1970), Arnolda Zweiga (1887–1968), Thomasa Manna (1875–1955), Alberta Einsteina (1879–1955) i Heinricha Manna ( 1871–1950) oraz tacy niemcy jak Émile Zola (1840–1902), Helen Keller (1880–1968), Marcel Proust (1871–1922), Upton Sinclair (1878–1968), Sigmund Freud (1856–1939) , HG Wells (1866–1946), Jack London (1876–1916) i André Gide (1869–1951).

We wrześniu 1933 r. Goebbels został dyrektorem nowo powstałej Rzeszy Izby Kultury, której misją było kontrolowanie wszystkich aspektów sztuki twórczej. Oddziałem formacji izby było przymusowe bezrobocie wszystkich żydowskich twórców, w tym pisarzy, muzyków oraz aktorów i reżyserów teatralnych i filmowych. Ponieważ naziści postrzegali sztukę współczesną jako niemoralną, Goebbels poinstruował, aby wszystkie takie „dekadenckie” sztuki zostały skonfiskowane i zastąpione dziełami o bardziej reprezentatywnej i sentymentalnej treści. Następnie w październiku przyszedł przepis ustawy o prasie Rzeszy, który nakazał usunięcie wszystkich żydowskich i nienazistowskich redaktorów z niemieckich gazet i czasopism.

Joseph Goebbels: The Power of the Moving Image

Na początku II wojny światowej w 1939 r. Goebbelsowi powierzono zadanie podniesienia ducha narodu niemieckiego i wykorzystania mediów, a zwłaszcza kina, aby przekonać ludność do poparcia działań wojennych. Typowym projektem, który zainicjował, był „Der ewige Jude”, znany również jako „The Eternal Jew” (1940), film propagandowy, który rzekomo przedstawiał historię Żydów. Jednak w filmie Żydzi są przedstawiani jako pasożyty, którzy zakłócają porządek w innym świecie. Goebbels zorganizował także produkcję filmu „Jud Süss” (1940), filmu przedstawiającego życie Żyda Josefa Süssa Oppenheimera (1698-1738) konsultant finansowy, który pobierał podatki dla księcia Karola Aleksandra Wirtembergii (1684-1737), władcy Księstwa Wirtembergia, na początku XVIII wieku. Po nagłej śmierci księcia Oppenheimer został postawiony przed sądem i stracony. Pod przewodnictwem Goebbelsa nad projektem historia Juda Süssa zmieniła się z ludzkiej tragedii w alegorię o żydowskim znaczeniu i chciwości.

Joseph Goebbels: The Beginning of the End

W 1942 r. Goebbels zorganizował „The Soviet Paradise”, duży nazistowski program propagandowy, który był wystawiany w Berlinie. Jego celem było wzmocnienie determinacji narodu niemieckiego poprzez ujawnienie szykany żydowskich bolszewików. 18 maja Herbert Baum (1912–42), berliński przywódca niemiecko-żydowskiego ruchu oporu, i jego wspólnicy częściowo zniszczyli wystawę, podpalając ją.

Goebbels odmówił zgłoszenia tego aktu w niemieckich mediach. Niemniej jednak Baumowi i jego małej, ale zdeterminowanej grupie udało się zadać znaczny psychologiczny cios Goebbelsowi i jego machinie propagandowej.

Joseph Goebbels: Ostatnie lata

W miarę, jak trwała wojna i rosły ofiary niemieckie, Goebbels stał się orędownikiem totalnej bitwy na śmierć przeciwko siłom alianckim. W tym względzie wykorzystał własne umiejętności jako mówca, aby dalej podburzać ludność niemiecką. Pewnego razu, w sierpniu 1944 r., Przemawiając z Pałacu Sportowego w Berlinie, rozkazał Niemcom poprzeć całkowity wysiłek wojenny. Rozumował, że jeśli Niemcy mają przegrać wojnę, naród niemiecki i ludzie powinni zostać wymazani.

W 1944 r. Domniemana do 1945 r. Niemiecka klęska wydawała się nieunikniona dla reżimu nazistowskiego. Podczas gdy inni nazistowscy wyżsi współpracownicy nawiązali kontakt z aliantami w nadziei na negocjowanie łagodnego traktowania po kapitulacji Niemiec, Goebbels pozostał niezłomnie oddany Hitlerowi.

W ostatnich dniach kwietnia 1945 r., Gdy wojska radzieckie były na progu Berlina, Hitler został zaszyty w swoim bunkrze. Goebbels był samotnym urzędnikiem nazistowskim u jego boku. 30 kwietnia Hitler popełnił samobójstwo w wieku 56 lat, a Goebbels zastąpił go na stanowisku kanclerza Niemiec. Jednak panowanie Goebbelsa było krótkotrwałe. Następnego dnia on i jego żona Magda (1901–45) otruli śmiertelnie ich sześcioro dzieci. Para odebrała sobie życie, choć relacje o tym, jak dokładnie umarli, są różne.