Ida McKinley (1847-1907) była pierwszą damą amerykańską (1897-1901) i żoną Williama McKinleya, 25 prezydenta Stanów Zjednoczonych. Jej zły stan zdrowia, szczególnie epilepsja, gdy miała 30 lat, ograniczała jej zdolność do wykonywania wielu obowiązków społecznych typowo związanych z rolą pierwszej damy, ale do czasu zamachu w 1901 r. Pozostawała zaufanym doradcą męża.
Ida Saxton była najstarszym z trojga dzieci urodzonych przez Catherine DeWalt i Jamesa Asbaugh Saxtona, bogatego biznesmena w Canton, Ohio. Saxtonowie mocno wierzyli w równe szanse w zakresie edukacji i zatrudnienia dla kobiet, a Ida uczęszczała do szkół z internatem w Ohio, Pensylwanii i Nowym Jorku. Latem i jesienią 1869 roku Ida i jej siostra Mary odwiedziły Europę podczas trasy sponsorowanej przez ich ojca. Potem przyszła pierwsza dama pracowała jako urzędniczka i kasjerka w banku będącym własnością Saxtona, aby opracować środki utrzymania bez konieczności polegania na mężu.
Ida poznała swojego przyszłego męża na letnim pikniku w 1868 roku, ale po raz pierwszy związała się romantycznie z byłym majorem Armii Konfederacji, Johnem Wrightem. Zapowiadając tragedie, które miały się wydarzyć w nadchodzących latach, Ida była zszokowana, gdy dowiedziała się, że Wright umarła, gdy wyjechała na europejską trasę koncertową. Pocieszała ją po powrocie do Stanów w ramionach McKinleya, innego byłego oficera wojny secesyjnej, który najwyraźniej dążył do wielkich rzeczy jako prokurator okręgowy. Poślubiła swojego „majora” przed 1000 gości w pierwszym kościele prezbiteriańskim w Canton 25 stycznia 1871 r.
Życie Idy zmieniło się dramatycznie po serii traumatycznych wydarzeń na początku małżeństwa. Kilka miesięcy po śmierci matki w 1873 roku przeżyła śmierć swojej córeczki. Dwa lata później ocalała córka McKinley zmarła na dur brzuszny. Wcześniej znana jako żywa, energiczna młoda kobieta, nękały ją bóle głowy, drgawki i drgawki. Zdiagnozowano u niej zapalenie żył i zapalenie mózgu i mało rozumiane zaburzenie epilepsji. Większość pozostałych dorosłych lat spędziła na leczeniu u lekarzy.
Stan Idy stał się niepokojący podczas spornych wyborów prezydenckich w 1896 r., Kiedy przeciwnicy rozpowszechniali pogłoski o jej pochodzeniu i zdrowiu. W odpowiedzi Partia Republikańska opublikowała pierwszą znaną biografię kampanii żony kandydata. 61-stronicowy „Szkic życia pani William McKinley” zauważył jej dumne korzenie i wskazał, jak jej osobiste tragedie uczyniły ją silniejszą osobą. Obóz McKinley wykorzystał również ograniczenia Idy, każąc kandydatowi wygłaszać przemówienia z domu i rozgrywać swoją „ludową kampanię na ganku”.
Pomimo osobistych przeszkód, Ida znalazła sposób, by wnieść swój wkład jako pierwsza dama. Zrobiła na drutach i przekazała na cele charytatywne ponad 3500 kapci, wiedząc, że te przedmioty okazały się pomocne w zbiórkach pieniędzy. Zdecydowanie poparła głosowanie kobiet i wyraziła poparcie dla praw afroamerykańskich, odwiedzając wraz z mężem Instytut Tuskegee. Ponadto Ida osiągnęła dwa małe, ale godne uwagi pierwsze stanowiska: w wyniku podróży do Meksyku w 1901 r. Stała się pierwszą kobietą, która odwiedziła zagraniczny kraj, i jako pierwsza pojawiła się w filmie, gdy kamera nagrała przemówienie Prezydenta McKinleya na tegorocznej Wystawie Panamerykańskiej.
Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.
