Zawartość

• Black Codes i Jim Crow
  
• Sąd Najwyższy i Segregacja
• Segregacja mieszkaniowa
• Segregacja podczas wielkiej migracji
• Zielona Księga: Przewodnik Czarnych podróżników po Jim Crow America
• Segregacja mieszkaniowa
• Segregacja w szkołach
• Kryzys autobusowy w Bostonie
• Segregacja w 21 wieku
• Źródła

Segregacja to praktyka wymagająca oddzielnych mieszkań, edukacji i innych usług dla osób kolorowych. Segregacja została kilkakrotnie ustanowiona prawem w XVIII i XIX-wiecznej Ameryce, ponieważ niektórzy uważali, że czarno-biali ludzie nie są w stanie współistnieć.

W ramach przygotowań do wyzwolenia niewolników na mocy trzynastej poprawki abolicjoniści spierali się o losie niewolników po ich uwolnieniu. Jedna grupa opowiadała się za kolonizacją, albo poprzez powrót niewolników do Afryki, albo przez stworzenie własnej ojczyzny. W 1862 r. Prezydent Abraham Lincoln uznał kraje byłych niewolników, Haiti i Liberię, mając nadzieję na otwarcie kanałów do kolonizacji, a Kongres przeznaczył 600 000 USD na pomoc. Podczas gdy plan kolonizacji się nie udał, kraj zamiast tego podążył ścieżką prawnie nakazanej segregacji.

Black Codes i Jim Crow

Pierwsze kroki w kierunku oficjalnej segregacji miały formę „czarnych kodów”. Były to prawa uchwalone na całym południu, począwszy od około 1865 r., Które dyktowały większość aspektów życia czarnych ludzi, w tym miejsca ich pracy i życia. Kody zapewniły również dostępność Czarnych dla taniej siły roboczej po zniesieniu niewolnictwa.

Segregacja wkrótce stała się oficjalną polityką egzekwowaną przez szereg południowych praw. Dzięki tak zwanym prawom Jima Crowa (nazwanym od obraźliwego określenia czarnych), ustawodawcy wyodrębnili wszystko, od szkół po osiedla, parki publiczne, teatry, baseny, cmentarze, azyle, więzienia i domy mieszkalne. W profesjonalnych biurach znajdowały się osobne poczekalnie dla białych i czarnych, a w 1915 r. Oklahoma stała się pierwszym stanem, w którym nawet segregowano publiczne budki telefoniczne.

Kolegia zostały posegregowane, a oddzielne czarne instytucje, takie jak Howard University w Waszyngtonie, D.C. i Fisk University w Nashville, Tennessee, zostały utworzone w celu zrekompensowania tego. Virginia's Hampton Institute został założony w 1869 roku jako szkoła dla czarnej młodzieży, ale z białymi instruktorami nauczającymi umiejętności w celu relegacji czarnych na stanowiskach służby dla białych.

Sąd Najwyższy i Segregacja

W 1875 roku ustępujący Dom i Senat, kontrolowany przez Republikanów, uchwalili ustawę o prawach obywatelskich zakazującą dyskryminacji w szkołach, kościołach i transporcie publicznym. Ale ustawa była ledwo wykonana i została uchylona przez Sąd Najwyższy w 1883 roku.

W 1896 r. Sąd Najwyższy orzekł w sprawie Plessy przeciwko Fergusonowi, że segregacja jest zgodna z prawem. Orzeczenie ustanowiło ideę „oddzielnego, ale równego”. Sprawa dotyczyła mieszanej rasy mężczyzny, który został zmuszony do siedzenia w wyznaczonym na czarno wagonie pociągowym na mocy odrębnego ustawy o Luizjanie.

Segregacja mieszkaniowa

W ramach ruchu segregacyjnego niektóre miasta wprowadziły przepisy dotyczące strefowania, które zabraniały rodzinom czarnych przenosić się do bloków dominujących wśród białych. W 1917 r., W ramach sprawy Buchanan przeciwko Warley, Sąd Najwyższy uznał takie zagospodarowanie przestrzenne za niekonstytucyjne, ponieważ naruszało prawa własności właścicieli.

Korzystając z luk w orzeczeniu z lat dwudziestych XX wieku, sekretarz handlu Herbert Hoover utworzył federalny komitet ds. Podziału na strefy, aby przekonać lokalne rady do wprowadzenia przepisów uniemożliwiających rodzinom o niskich dochodach przeniesienie się do dzielnic o średnich dochodach, co było skierowane do rodzin czarnych. Richmond w stanie Wirginia ogłosiło, że ludzie zostali pozbawieni prawa pobytu na jakimkolwiek bloku, w którym nie mogliby legalnie poślubić większości mieszkańców. Powołało się to na anty-mieszane małżeństwo rasowe Wirginii i nie było technicznie sprzeczne z decyzją Sądu Najwyższego.

Segregacja podczas wielkiej migracji

Podczas Wielkiej Migracji, między 1916 a 1970 rokiem, sześć milionów Afroamerykanów opuściło Południe. Ogromne liczby przeniosły się na północny wschód i zgłosiły dyskryminację i segregację podobne do tych, których doświadczyli na Południu.

Jeszcze w latach 40. XX wieku wciąż można było znaleźć znaki „Tylko białe” w firmach na północy. Segregowane szkoły i dzielnice istniały, a nawet po II wojnie światowej czarni aktywiści zgłaszali wrogie reakcje, gdy czarni próbowali przenieść się do białych dzielnic.

Zielona Księga: Przewodnik Czarnych podróżników po Jim Crow America

Praktyka zaczęła się kończyć dopiero w latach siedemdziesiątych. Następnie w 2019 r. System „odwrotnej czerwonej linii”, który udzielił kredytów na nieuczciwych warunkach pożyczkami subprime, spowodował wyższą stopę wykluczenia w czarnych dzielnicach podczas kryzysu mieszkaniowego.

Segregacja mieszkaniowa

W 1948 r. Sąd Najwyższy orzekł, że czarna rodzina ma prawo przeprowadzić się do nowo zakupionego domu w spokojnej okolicy w St. Louis, pomimo przymierza z 1911 r., Które wykluczało korzystanie z nieruchomości w okolicy przez „ żadna osoba spoza rasy kaukaskiej. ”W Shelley przeciwko Kramer, prawnicy z National Association for Advance of Coloured People (NAACP), kierowanej przez Thurgooda Marshalla, twierdzili, że dopuszczenie takich białych białych nieruchomości było nie tylko moralnie złe , ale strategicznie wprowadzony w błąd, w czasach, gdy kraj próbował promować ujednolicony, antyradziecki program za prezydenta Harry'ego Trumana. Działacze na rzecz praw obywatelskich postrzegali przełomowy przypadek jako przykład tego, jak rozpocząć nieuzasadnione pułapki segregacji na szczeblu federalnym.

Ale chociaż Sąd Najwyższy orzekł, że przymierza wyłącznie białe nie są wykonalne, pole gry na rynku nieruchomości nie było wyrównane. Ustawa o mieszkalnictwie z 1949 r. Została zaproponowana przez Trumana w celu rozwiązania problemu braku mieszkań spowodowanego przez żołnierzy powróconych z II wojny światowej. Ustawa dotowała mieszkania tylko dla białych, nawet zastrzegając, że czarne rodziny nie mogą kupować domów nawet przy odsprzedaży. Program skutecznie doprowadził do finansowania przez rząd białego lotu z miast.

Jedną z najbardziej znanych społeczności białych utworzonych przez Housing Act był Levittown w stanie Nowy Jork, zbudowany w 1949 r., A następnie inne Levittown w różnych lokalizacjach.

Segregacja w szkołach

Segregacja dzieci w szkołach publicznych została uznana przez Sąd Najwyższy za niekonstytucyjną w 1954 r. W sprawie Brown przeciwko Board of Education. Sprawa została pierwotnie złożona w Topeka w stanie Kansas po tym, jak siedmioletnia Linda Brown została odrzucona z całkowicie białych szkół tam.

Kolejna opinia przekazała decyzje lokalnym sądom, co pozwoliło niektórym dzielnicom sprzeciwić się desegregacji szkół. Doprowadziło to do starcia w Little Rock w Arkansas w 1957 r., Kiedy prezydent Dwight D. Eisenhower rozmieścił wojska federalne, aby zapewnić, że dziewięciu czarnych studentów wstąpi do liceum po tym, jak gubernator Arkansas Orval Faubus wezwał Gwardię Narodową do ich zablokowania.

Kiedy Rosa Parks została aresztowana w 1955 r. Po tym, jak odmówiła oddania miejsca w autobusie białemu człowiekowi w Montgomery w Alabamie, ruch na rzecz praw obywatelskich rozpoczął się na poważnie. Dzięki wysiłkom organizatorów takich jak dr Martin Luther King, Jr. i wynikającym z nich protestom, ustawa o prawach obywatelskich została podpisana w 1964 r., Zakazując dyskryminacji, chociaż desegregacja była procesem powolnym, szczególnie w szkołach.

Kryzys autobusowy w Bostonie

Jeden z najgorszych incydentów antyintegracyjnych miał miejsce w 1974 r. W Bostonie wybuchła przemoc, gdy w celu rozwiązania problemów segregacji szkolnej w mieście sądy nakazały system autobusowy, który przewoził czarnych uczniów z przeważnie Roxbury do szkół w południowym Bostonie i odwrotnie .

W 1965 r. Państwo uchwaliło ustawę o eliminacji równowagi rasowej, ale została utrzymana w sądzie przez irlandzką katolicką opozycję.Policja chroniła czarnych studentów, gdy wybuchło kilka dni przemocy między policją a mieszkańcami Southie. Białe tłumy witały autobusy obelgami, a mieszkańcy Southie wybuchali dalszą przemocą i odwetem tłumów z Roxbury. Wezwano żołnierzy państwowych, dopóki przemoc nie ustała po kilku tygodniach.

Segregacja w 21 wieku

Segregacja trwa w XXI wieku. Badania pokazują, że chociaż społeczeństwo w przeważającej mierze popiera szkoły zintegrowane, tylko jedna trzecia Amerykanów chce interwencji rządu federalnego, aby je egzekwować.

Termin „szkoły apartheidu” opisuje wciąż istniejące, w dużej mierze segregowane szkoły, w których białe stanowią od 0 do 10 procent uczniów. Zjawisko to odzwierciedla segregację mieszkaniową w miastach i społecznościach w całym kraju, która nie wynika z jawnie rasistowskich przepisów, ale z lokalnych rozporządzeń skierowanych przeciwko mniejszościom w nieproporcjonalny sposób.

Źródła

Powstanie i upadek Jim Crow; The Companion to the PBS Television Series Richard Wormser, opublikowany przez St. Martin's Press.

Wybity od początku: Ostateczna historia rasistowskich pomysłów w Ameryce Ibram X. Kendi, opublikowany przez Bodley Head.

Sprawa o zadośćuczynienie autor: Ta-Nehisi Coates, The atlantycki.

Demontaż Desegregacji Gary Orfield i Susan E. Eaton przez New Press.