12 lutego 1999 r. Dobiega końca pięciotygodniowa próba impeachmentu Billa Clintona. Senat głosuje za uniewinnieniem prezydenta za oba artykuły impeachmentu: krzywoprzysięstwo i utrudnianie wymiaru sprawiedliwości.
W listopadzie 1995 r. Clinton rozpoczął romans z Moniką Lewinsky, 21-letnią nieodpłatną stażystką. W ciągu półtora roku prezydent i Lewiński mieli prawie tuzin kontaktów seksualnych w Białym Domu. W kwietniu 1996 roku Lewinsky został przeniesiony do Pentagonu. Tego lata po raz pierwszy zwierzyła się współpracownikowi Pentagonu, Lindzie Tripp, o swoim stosunku seksualnym z prezydentem. W 1997 roku, po zakończeniu związku, Tripp zaczął potajemnie nagrywać rozmowy z Lewinskim, w których Lewinsky podał Trippowi szczegóły na temat romansu.
W grudniu prawnicy Pauli Jones, która pozwała prezydenta o molestowanie seksualne, wezwała Lewinsky'ego. W styczniu 1998 r., Rzekomo na zalecenie prezydenta, Lewinsky złożył oświadczenie pod przysięgą, w którym zaprzeczyła, że kiedykolwiek miała z nim stosunek seksualny. Pięć dni później Tripp skontaktował się z biurem Kennetha Starra, niezależnego doradcy Whitewater, aby porozmawiać o Lewinskim i taśmach, które zrobiła z ich rozmów. Tripp, okablowany przez agentów FBI współpracujących ze Starrem, ponownie spotkał się z Lewinskim, a 16 stycznia Lewinsky został zabrany przez agentów FBI i amerykańskich prawników do pokoju hotelowego, gdzie była przesłuchiwana i oferowała immunitet, jeśli współpracowała z prokuraturą. Kilka dni później historia się rozpadła, a Clinton publicznie zaprzeczył zarzutom, mówiąc: „Nie miałem stosunków seksualnych z tą kobietą, panią Lewinsky”.
Pod koniec lipca prawnicy Lewinsky'ego i Starra wypracowali umowę o pełnym immunitecie obejmującą zarówno Lewinsky'ego, jak i jej rodziców, z których wszyscy Starr grozili ściganiem. 6 sierpnia Lewiński wystąpił przed wielką ławą przysięgłych, aby rozpocząć swoje zeznania, a 17 sierpnia prezydent Clinton zeznał. W przeciwieństwie do zeznań w sprawie o molestowanie seksualne Pauli Jones, prezydent Clinton przyznał prokuratorom z biura niezależnego adwokata, że miał romans pozamałżeński z panią Lewinsky.
W ciągu czterech godzin zeznań przy zamkniętych drzwiach, przeprowadzonych w Pokoju Map w Białym Domu, Clinton przemawiał na żywo za pośrednictwem telewizji przemysłowej do wielkiego jury w pobliskim sądzie federalnym. Był pierwszym siedzącym prezydentem, który zeznawał przed wielkim jury badającym jego postępowanie. Tego wieczoru prezydent Clinton wygłosił także czterominutowy adres telewizyjny dla narodu, w którym przyznał, że nawiązał niewłaściwe stosunki z Lewinskim. W krótkim przemówieniu, które zostało dokonane za pomocą legalizmu, słowo „seks” nigdy nie zostało wypowiedziane, a słowo „żal” zostało użyte jedynie w odniesieniu do jego przyznania się, że wprowadził w błąd opinię publiczną i swoją rodzinę.
Niecały miesiąc później, 9 września, Kenneth Starr złożył w Izbie Reprezentantów swój raport i 18 skrzynek dokumentów potwierdzających. Udostępniony publicznie dwa dni później Raport Starra przedstawił przypadek oskarżenia Clintona z 11 powodów, w tym krzywoprzysięstwa, utrudniania wymiaru sprawiedliwości, manipulacji świadkami i nadużycia władzy, a także podał wyraźne szczegóły relacji seksualnych między prezydentem a Pani Lewinsky.
8 października Izba zatwierdziła szeroko zakrojone śledztwo w sprawie impeachmentu, a 11 grudnia Komisja Sądownictwa w Izbie przyjęła trzy artykuły o impeachmentu. 19 grudnia, po prawie 14 godzinach debaty, Izba zatwierdziła dwa artykuły o impeachmentu, oskarżając prezydenta Clintona o złożenie przysięgi przed wielką federalną ławą przysięgłych i utrudnianie sprawiedliwości. Clinton, drugi prezydent w historii Ameryki, któremu postawiono zarzut, został skazany na zakończenie swojej kadencji.
7 stycznia 1999 r. W procedurze kongresowej nie widzianej od czasu oskarżenia Prezydenta Andrew Johnsona w 1868 r. Proces Senatu Clintona rozpoczął się w Senacie. Zgodnie z instrukcją zawartą w art. 1 Konstytucji USA, główny sędzia Sądu Najwyższego USA (William Rehnquist w tym czasie) został zaprzysiężony na przewodniczącego, a senatorowie zostali zaprzysiężeni jako przysięgli.
Pięć tygodni później, 12 lutego, Senat głosował, czy usunąć Clintona z urzędu. Prezydent został uniewinniony z obu artykułów impeachment. Prokuratura potrzebowała większości dwóch trzecich, aby skazać, ale nie osiągnęła nawet samej większości. Odrzucając pierwszy zarzut krzywoprzysięstwa, 45 demokratów i 10 republikanów głosowało za „niewinnych”, a pod zarzutem utrudniania sprawiedliwości Senat został podzielony w 50–50. Po zakończeniu procesu prezydent Clinton powiedział, że „jest mu głęboko przykro” z powodu ciężaru, jaki jego zachowanie nałożyło na Kongres i naród amerykański.
