Tego dnia w 1911 r. W północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych ustanowiono rekordowe temperatury, gdy śmiertelna fala upałów uderza w obszar, który zabiłby 380 osób. W Nashua w stanie New Hampshire rtęć osiągnęła najwyższy poziom 106 stopni Fahrenheita. Inne rekordy wysokiej temperatury zostały ustanowione w całej Nowej Anglii w okresie 11 dni.

Obszar od Pensylwanii na północny wschód do Maine był najbardziej dotknięty duszącym upałem. Szczególnie mocno ucierpiał Nowy Jork. W rzeczywistości Departament Zdrowia w Nowym Jorku opublikował jedno z pierwszych porad dotyczących ciepła w lipcu 1911 r. Burmistrz William Gaynor starał się upewnić, że miejscy dystrybutorzy lodu będą w stanie utrzymać dostawy; w czasach poprzedzających chłodzenie lód miał kluczowe znaczenie w zapobieganiu zepsuciu zapasów żywności.

Do 13 lipca w Nowym Jorku zgłoszono 211 osób zmarłych z powodu nadmiernego upału. Jeden mężczyzna, najwyraźniej zdezorientowany wyczerpaniem cieplnym, przedawkował strychninę. W Filadelfii 159 osób zmarło z powodu upału. Rodzaje zgonów przypisywane upałowi mogą się znacznie różnić w 1911 r., Z niektórymi autorytetami, w tym tymi, którzy utonęli, próbując ochłodzić się, pływając w hrabstwie. Ciepło czasami wygina linie kolejowe, powodując wykolejenia pociągów; zgony w wyniku wypadków mogą być również przypisane upałowi. Udar cieplny jest jednak typową przyczyną zgonów związanych z upałem. Bardzo gorąca lub wilgotna pogoda lub gwałtowna aktywność na słońcu może doprowadzić do awarii mechanizmów regulacji temperatury ciała, powodując wzrost temperatury ciała do niebezpiecznego poziomu. Objawy udaru cieplnego obejmują ból głowy, zawroty głowy, splątanie i gorącą, suchą, zaczerwienioną skórę, a także szybkie bicie serca i omamy.

Koniec fali upałów w 1911 r. Upłynął pod znakiem silnej burzy, która zabiła pięć osób.

Z 50 stanów tylko Hawaje i Alaska nie doświadczyły fali upałów w tym czy innym czasie.