Pierwszy trójkołowy, wielokierunkowy samochód Dymaxion zaprojektowany przez architekta, inżyniera i filozofa Buckminstera Fullera został wyprodukowany tego dnia w 1933 roku w Bridgeport w stanie Connecticut.
Urodzony w Massachusetts w 1895 roku, Fuller postanowił przeżyć swoje życie jako (własnymi słowami) „eksperyment, aby dowiedzieć się, co pojedynczy człowiek może przyczynić się do zmiany świata i korzyści dla całej ludzkości”. Po stworzeniu świata „Dymaxion” jako połączenie słów „dynamiczny”, „maksymalny” i „jon” przyjął to słowo jako swoją własną markę. Wśród jego przełomowych dzieł znalazła się kopuła geodezyjna i dom Dymaxion, który został wykonany z lekkiego aluminium i można go było wysłać drogą powietrzną i zmontować na miejscu.
W 1927 roku Fuller po raz pierwszy naszkicował samochód Dymaxion pod nazwą „transport 4D”. Częściowo samolot, częściowo samochód, miał nadmuchane skrzydła. Pięć lat później Fuller poprosił swojego przyjaciela, rzeźbiarza Isamu Noguchi, o wykonanie dalszych szkiców samochodu. Rezultatem była wydłużona konstrukcja łzy, z tylnym trzecim kołem, które uniosło się z ziemi i płetwą ogonową. Fuller skonfigurował produkcję samochodu Dymaxion w byłej fabryce Locomobile w Bridgeport w marcu 1933 r. Pierwszy model został wypuszczony z fabryki Bridgeport 12 lipca 1933 r. W 38. urodziny Fullera. Miał stalowe podwozie (lub ramę) i korpus wykonany z drewna jesionowego, pokryty skórą aluminiową i zwieńczony malowanym płótnem dachowym. Został zaprojektowany, aby móc osiągnąć prędkość 120 mil na godzinę i średnio 28 mil na galon benzyny.
Samochód Dymaxion został sprzedany firmie Gulf Oil na wystawie Century of Progress w Chicago. Jednak w październiku zawodowy kierowca Francis Turner zginął po przewróceniu samochodu Dymaxion podczas demonstracji. Dochodzenie oczyściło Dymaxiona z odpowiedzialności, ale inwestorów entuzjastycznie brakowało, pomimo entuzjazmu prasy i celebrytów, takich jak powieściopisarz H.G. Wells i malarz Diego Rivera.
Wraz z nazistowskim KdF-wagen (prekursorem Volkswagena Beetle'a), Dymaxion był jednym z kilku futurystycznych samochodów z silnikiem tylnym opracowanych w latach 30. XX wieku. Chociaż nigdy nie był produkowany masowo, Dymaxion przyczynił się do publicznej akceptacji nowych usprawnionych samochodów osobowych, takich jak Lincoln Zephyr z 1936 roku. W 2019 r. Jedyny ocalały Dymaxion został zaprezentowany na wystawie poświęconej twórczości Fullera w Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku. Artykuł opublikowany w The New York Times o wystawie przypomniał własne wrażenia Fullera na temat Dymaxiona: „Wiedziałem, że wszyscy nazwaliby to samochodem”, powiedział krytykowi literackiemu Hugh Kennerowi w latach sześćdziesiątych; zamiast tego była to właściwie „faza kołowania na ziemi bezskrzydłowego, bliźniaczego odrzutowca latającego odrzutowca”.
