Tego dnia w 1964 r. Prezydent USA Lyndon B. Johnson podpisuje ustawę o prawach obywatelskich w czasie ceremonii transmitowanej w telewizji w Białym Domu.
W przełomowym przypadku z 1954 r Brown przeciwko Radzie Edukacji, Sąd Najwyższy USA orzekł, że segregacja rasowa w szkołach jest niekonstytucyjna. W ciągu następnych 10 lat afroamerykański ruch na rzecz praw obywatelskich poczynił wielkie postępy, ponieważ pokojowe demonstracje zdobyły tysiące zwolenników tej sprawy.
Niezapomnianymi punktami zwrotnymi w tej walce były bojkot autobusowy w Montgomery w 1955 r. - spowodowany odmową rezydentki Alabamy Rosy Parks, by zrezygnował z miejsca w autobusie miejskim wobec białej kobiety - oraz przemówienie Martina Luthera Kinga Jr na wiecu setek tysięcy w Waszyngtonie w 1963 roku.
Gdy siła ruchu na rzecz praw obywatelskich rosła, John F. Kennedy wprowadził nowy projekt ustawy o prawach obywatelskich jako jedną z platform udanej kampanii prezydenckiej w 1960 roku. Jako wiceprezydent Kennedy'ego Johnson był przewodniczącym Prezydenckiej Komisji ds. Równych Szans Zatrudnienia. Po zabójstwie Kennedy'ego w listopadzie 1963 r. Johnson poprzysiągł zrealizować swoje propozycje reformy praw obywatelskich.
Ustawa o prawach obywatelskich walczyła z silną opozycją w Izbie i długą, gorącą debatą w Senacie, zanim została zatwierdzona w lipcu 1964 r. Do podpisania historycznego ustawodawstwa Johnson zaprosił setki gości na telewizyjną ceremonię w East Room w Białym Domu.
Po użyciu ponad 75 długopisów do podpisania rachunku, zgodnie z tradycją, przekazał je jako pamiątki z okazji historycznej. Jeden z pierwszych długopisów trafił do Kinga, lidera Southern Christian Leadership Conference (SCLC), który nazwał go jednym z najbardziej cenionych dóbr. Johnson dał jeszcze dwa senatorom Hubertowi Humphreyowi i Everettowi McKinleyowi Dirksenowi, demokratycznym i republikańskim kierownikom projektu ustawy w Senacie.
Ustawa o prawach obywatelskich, która była najobszerniejszym ustawodawstwem dotyczącym praw obywatelskich przyjętym przez Kongres od czasów po wojnie secesyjnej, zakazała dyskryminacji rasowej w zatrudnieniu i edukacji oraz zakazała segregacji rasowej w miejscach publicznych, takich jak szkoły, autobusy, parki i baseny.
Ponadto projekt ustawy stanowił ważne podwaliny dla szeregu innych aktów prawnych, w tym ustawy o prawach wyborczych z 1965 r., Które określają surowe zasady ochrony prawa do głosowania przez Afroamerykanów, które od tego czasu są wykorzystywane do egzekwowania równych praw dla kobiet jak również wszystkie mniejszości.
