Tego dnia w 1877 r. Szalony Koń i jego wojownicy mieli przewagę liczebną, mało amunicji i zmuszeni do użycia przestarzałej broni, aby bronić się podczas swojej ostatniej przegranej bitwy przeciwko amerykańskiej kawalerii w Montanie.

Sześć miesięcy wcześniej, w bitwie pod Little Bighorn, Crazy Horse i jego sojusznik, Chief Sitting Bull, poprowadzili połączone siły Sioux i Cheyenne do oszałamiającego zwycięstwa nad pułkownikiem George'em Custerem (1839–76) i jego ludźmi. Hindusi opierali się wysiłkom rządu USA, by zmusić ich do powrotu do swoich zastrzeżeń. Po tym, jak Custer i ponad 200 jego żołnierzy zginęli w konflikcie, później nazwani „Ostatnią walką Custera”, amerykańska opinia publiczna chciała zemsty. W rezultacie armia USA rozpoczęła zimową kampanię w latach 1876–1877 pod dowództwem generała Nelsona Milesa (1839–1925) przeciwko pozostałym wrogim Indianom na równinach północnych.

Łącząc siły militarne z uwerturami dyplomatycznymi, Nelson przekonał wielu Hindusów do poddania się i powrotu do swoich zastrzeżeń. Ku wielkiej frustracji Nelsona, Siedzący Bull odmówił poddania się i uciekł przez granicę do Kanady, gdzie on i jego ludzie pozostali przez cztery lata, zanim w końcu wrócił do USA, by poddać się w 1881 roku. Siedzący Bull zmarł w 1890 roku. Tymczasem Szalony Koń i jego zespół również odmówili poddania się, mimo że cierpieli z powodu choroby i głodu.

8 stycznia 1877 r. Generał Miles znalazł obóz Szalonego Konia wzdłuż rzeki Tana Montany. Amerykańscy żołnierze otworzyli ogień swoimi wielkimi działami zamontowanymi na wagonach, wypychając Indian z ich ciepłych namiotów na szalejącą zamieć. Szalonemu Koniu i jego wojownikom udało się przegrupować na grzbiecie i odpalić ogień, ale większość amunicji zniknęła i zostali sprowadzeni do walki za pomocą łuków i strzał. Udało im się powstrzymać żołnierzy wystarczająco długo, aby kobiety i dzieci mogły uciec pod osłoną oślepiającej zamieci, zanim odwróciły się za nimi.

Chociaż uniknął decydującej porażki, Szalony Koń zdał sobie sprawę, że Miles i jego dobrze wyposażeni żołnierze kawalerii ostatecznie polują i zniszczą swoich zimnych, głodnych wyznawców. 6 maja 1877 r. Crazy Horse poprowadził około 1100 Indian do rezerwatu Czerwonej Chmury w pobliżu fortu Robinson w Nebrasce i poddał się. Pięć miesięcy później strażnik śmiertelnie go dźgnął po tym, jak rzekomo opierał się uwięzieniu przez indyjskich policjantów.

W 1948 r. Amerykański rzeźbiarz Korczak Ziółkowski rozpoczął pracę nad Crazy Horse Memorial, ogromnym zabytkiem wykutym w górze w Południowej Dakocie. Nadal trwają prace, pomnik będzie miał wysokość 641 stóp i 563 stóp długości po zakończeniu.