Zawartość

• Wczesne lata Warrena Hardinga
• Powstanie Warrena Hardinga w Partii Republikańskiej
• Warren Harding w Białym Domu
• Śmierć Warrena Hardinga
• GALERIE ZDJĘĆ
• Warren G. Harding

29. prezydent Stanów Zjednoczonych Warren Harding (1865–1923) pełnił urząd od 1921 do 1923 r., Zanim umarł na pozorny atak serca. Prezydencja Hardinga została przyćmiona przez działalność przestępczą niektórych członków jego gabinetu i innych urzędników państwowych, chociaż on sam nie był zaangażowany w żadne wykroczenia. Pochodzący z Ohio i republikanin Harding był odnoszącym sukcesy wydawcą gazet, który pracował w legislaturze Ohio i Senacie USA. W 1920 roku wygrał wybory powszechne w osuwiskach ziemi, obiecując „powrót do normalności” po trudach I wojny światowej (1914–1918). Jako prezydent opowiadał się za polityką prorozwojową i ograniczoną imigracją. Harding zmarł nagle w San Francisco w 1923 r., A jego następcą został wiceprezydent Calvin Coolidge (1872–1933). Po śmierci Hardinga skandal z kopułą czajników i inne przypadki korupcji wyszły na jaw, niszcząc jego reputację.

Wczesne lata Warrena Hardinga

Warren Gamaliel Harding urodził się 2 listopada 1865 r. Na farmie w małej społeczności Korsyki w Ohio (obecnie Blooming Grove). Był najstarszym z ośmiorga dzieci George'a Hardinga (1843–1928), rolnika, który później został lekarzem i współwłaścicielem lokalnej gazety, oraz Phoebe Dickerson Harding (1843–1910), położnej.

Czy wiedziałeś? W 1923 roku w ramach trasy biegowej Harding został pierwszym amerykańskim prezydentem, który odwiedził Alaskę, która była terytorium od 1912 roku i osiągnęła państwowość w 1959 roku.

Harding ukończył Ohio Central College (obecnie nieistniejący) w 1882 roku i przeniósł się do Marion w Ohio, gdzie ostatecznie znalazł pracę jako reporter prasowy. W 1884 roku wraz z kilkoma partnerami kupił małą, walczącą z gazetą Marion Star.

W 1891 r. Harding poślubił Florence Kling De Wolfe (1860–1924), rodowitą Marion z jednym synem z poprzedniego związku. Hardingowie nie mieli razem dzieci, a Florence Harding pomogła zarządzać operacjami biznesowymi dla gazety jej męża, co odniosło sukces finansowy. Później zachęcała do kariery politycznej Warrena Hardinga i raz powiedziała: „Mam tylko jednego prawdziwego męża hobby”.

Powstanie Warrena Hardinga w Partii Republikańskiej

Warren Harding, republikanin, rozpoczął karierę polityczną w 1898 r., Wygrywając wybory do senatu w Ohio, gdzie służył do 1903 r. Był gubernatorem Ohio w latach 1904–1906, ale w 1910 r. Przegrał starania o stanowisko gubernatora. Dwa lata później wkroczył w światowe centrum uwagi na Narodowej Konwencji Republikańskiej, kiedy wygłosił przemówienie nominujące prezydenta Williama Tafta (1857–1930) na drugą kadencję. W 1914 roku Harding został wybrany do Senatu USA, gdzie pozostał do swojej inauguracji prezydenckiej w 1921 roku. Sympatyczny Harding miał nieokreśloną karierę w Senacie. Podczas gdy popierał wysokie cła ochronne i sprzeciwiał się planowi Prezydenta Woodrowa Wilsona (1856–1924) dla Ligi Narodów, Harding był zasadniczo rozjemcą i zajął mało zdecydowane stanowisko w jakichkolwiek kwestiach.

Podczas Konwentu Republikańskiego w 1920 r. Delegaci zastali impas w kwestii wyboru kandydata na prezydenta i ostatecznie wybrali Hardinga na kandydata na kompromis. Calvin Coolidge, gubernator stanu Massachusetts, został wybrany na jego wiceprezydenta. Demokraci nazwali James Cox (1870–1957), gubernatorem Ohio, jako kandydatem na prezydenta; Franklin Roosevelt (1882–1945), były asystent sekretarza marynarki wojennej (i przyszły 32. prezydent Stanów Zjednoczonych), został wybrany jako jego towarzysz.

Po I wojnie światowej i zmianach społecznych w erze postępów pro-biznesowy Harding opowiadał się za „powrotem do normalności”. Przeprowadził kampanię na werandzie ze swojego domu w Marion, a tysiące ludzi przybyło tam, aby usłyszeć on mówi. (Ze względu na dużą liczbę odwiedzających przedni trawnik Hardinga musiał zostać zastąpiony żwirem).

W wyborach powszechnych bilet Harding-Coolidge pokonał Demokratów w największym do tej pory osunięciu się ziemi, zdobywając około 60 procent głosów powszechnych i margines wyborczy 404-127. Były to pierwsze wybory prezydenckie, w których mogły głosować kobiety w Stanach Zjednoczonych, które uzyskały prawo dzięki ratyfikacji 19 poprawki w sierpniu 1920 r.

Warren Harding w Białym Domu

Po objęciu urzędu Warren Harding kierował się głównie pro-biznesowym, konserwatywnym republikańskim programem. Podatki zostały obniżone, szczególnie dla korporacji i osób zamożnych; wprowadzono wysokie taryfy ochronne; a imigracja była ograniczona. Harding podpisał ustawę budżetową i rachunkową z 1921 r., Która usprawniła federalny system budżetowy i ustanowiła Generalne Biuro Rachunkowe w celu kontroli wydatków rządowych. Dodatkowo w Stanach Zjednoczonych odbyła się udana konferencja na temat rozbrojenia morskiego dla wiodących krajów na świecie. Harding wyznaczył również byłego prezydenta Tafta na głównego sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Do tej pory Taft jest jedynym byłym dyrektorem naczelnym, który zajmował to stanowisko.

Harding mianował zdolnych ludzi do swojego gabinetu, w tym sekretarza handlu Herberta Hoovera (1874–1964), sekretarza stanu Charlesa Evansa Hughesa (1862–1948) i sekretarza skarbu Andrew Mellona (1855–1937). Jednak otoczył się także osobami, które później zostały oskarżone o niewłaściwe postępowanie. Harding był popularny podczas sprawowania urzędu, ale jego reputacja została zniszczona po jego śmierci, kiedy Amerykanie dowiedzieli się o korupcji w jego administracji, nawet jeśli nie brał udziału w żadnej z tych przestępczych działań. W jednym z niesławnych incydentów, znanym jako Teapot Dome Scandal, Sekretarz Spraw Wewnętrznych Albert Fall (1861–1944) wynajął ziemie publiczne firmom naftowym w zamian za prezenty i pożyczki osobiste. (Fall został później skazany za przyjmowanie łapówek i spędził mniej niż rok w więzieniu). Inni urzędnicy rządowi wzięli pieniądze i sprzeniewierzyli fundusze. Sam Harding rzekomo miał romans pozamałżeński i pił biały alkohol w Białym Domu, co stanowi naruszenie 18. poprawki.

Śmierć Warrena Hardinga

Latem 1923 roku Warren Harding wyruszył w trasę po Stanach Zjednoczonych, aby promować swoją politykę. Podczas podróży 57-letni prezydent zachorował, a 2 sierpnia zmarł z powodu ataku serca (nie przeprowadzono sekcji zwłok) w hotelu w San Francisco.

We wczesnych godzinach 3 sierpnia wiceprezydent Coolidge został zaprzysiężony jako 30 prezydent Ameryki w swoim domu dla dzieci w Plymouth Notch w stanie Vermont, gdzie spędzał wakacje. Ojciec Coolidge'a, notariusz, złożył ślubowanie.

Miliony ludzi w całym kraju zebrało się wzdłuż torów kolejowych, aby oddać hołd Hardingowi, gdy jego ciało zostało zwrócone z Zachodniego Wybrzeża do Waszyngtonu D.C. Dom Hardinga w Marion został później uznany za narodowy historyczny punkt orientacyjny i udostępniony publiczności. Grób prezydenta znajduje się również w Marion.

Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.

GALERIE ZDJĘĆ

Warren G. Harding