Latem 1977 r. Członkowie zespołu rockowego Aerosmith przeprowadzili inspekcję samolotu, który zamierzali wynająć na ich nadchodzącą trasę koncertową Convair 240 z Addison w Teksasie. Zaniepokojenie załogi lotniczej sprawiło, że Aerosmith szukał gdzie indziej decyzji, która uratowała jeden zespół, ale skazała inny. Samolot, o którym mowa, został czarterowany przez zespół Lynyrd Skynyrd, który właśnie wyruszył tej jesieni na krajową trasę koncertową, która zapowiadała się jako największa jak dotąd. Jednak tego dnia w 1977 r. Podczas lotu z Greenville w Południowej Karolinie do Baton Rouge w Luizjanie samolot wycieczkowy Lynyrd Skynyrd rozbił się w gęsto zalesionym rejonie południowo-wschodniej Missisipi podczas nieudanej próby awaryjnego lądowania, zabijając członków zespołu Ronnie Van Zanta , Steve Gaines i Cassie Gaines, a także asystent kierownika zespołu w zespole oraz pilot i drugi pilot samolotu. Dwadzieścia innych przeżyło katastrofę.
Oryginalny rdzeń Lynyrd Skynyrd’Ronnie Van Zant, Bob Burns, Gary Rossington, Allen Collins i Larry Junstrom’first zebrali się pod nazwą „My Backyard” w 1964 roku jako Jacksonville na Florydzie, nastolatki. Pod tą nazwą i kilkoma innymi grupa rozwijała kotlety, grając na lokalnych i regionalnych koncertach w latach sześćdziesiątych i wczesnych siedemdziesiątych, po czym ostatecznie wybuchła w całym kraju w 1973 roku po przyjęciu nazwy „Lynyrd Skynyrd” na cześć nauczyciela gimnazjum / nemezis o imieniu Leonard Skinner. Nowo przemianowany zespół osiągnął wielki hit dzięki ciężko debiutanckim albumowi (wymawiane „lĕh-’nérd’ skin-’nérd) (1973), w którym znalazł się jeden z najbardziej znanych i żartowanych rockowych hymnów wszechczasów, „Free Bird”. Ich kolejny album, Druga pomoc (1974), obejmujący jeszcze większy przebój „Sweet Home Alabama”, który zapewnił mu status gigantów z południowego rocka.
17 października 1977 Lynyrd Skynyrd’now w składzie, w skład którego weszła piosenkarka Cassie Gaines i jej brat gitarzysta, Steve, wydali piąty album studyjny, Street Survivors, który ostatecznie uzyskałby certyfikat podwójnej platyny. Jednak trzy dni później tragedia dotknęła grupę, kiedy wyczarterowany Convair 240 zaczął brakować paliwa na wysokości 6000 stóp w drodze do Baton Rouge. Załoga samolotu, której Krajowa Rada Bezpieczeństwa Transportu byłaby odpowiedzialna za nieszczęście w raporcie o wypadku wydanym osiem miesięcy później, radiowo kontrolowała ruch lotniczy Houston, gdy samolot stracił wysokość, prosząc o drogę do najbliższego lotniska. „Brakuje nam paliwa i prawie się go wyczerpujemy”, pilot powiedział Houston Center około 18:42. „Chcemy, aby wektory McComb pospiesznie pospiesznie, proszę pana.” Około 13 minut później samolot rozbił się jednak tuż pod Gillsburgiem w stanie Missisipi.
