Sterowiec Hindenburg, największy sterowiec, jaki kiedykolwiek zbudowano i duma nazistowskich Niemiec, płonie po dotknięciu masztu cumowniczego w Lakehurst w stanie New Jersey, zabijając 36 pasażerów i członków załogi.
Francuz Henri Giffard zbudował pierwszy udany sterowiec w 1852 roku. Jego sterowiec wypełniony wodorem posiadał silnik parowy o mocy trzech koni, który obracał duże śmigło i leciał z prędkością sześciu mil na godzinę. Sztywny sterowiec, często nazywany „zeppelinem” po nazwisku innowatora hrabiego Ferdynanda von Zeppelin, został opracowany przez Niemców pod koniec XIX wieku. W przeciwieństwie do francuskich statków powietrznych, niemieckie statki miały lekką konstrukcję metalowych dźwigarów, które chroniły wypełnione gazem wnętrze. Jednak, podobnie jak sterowiec Giffarda, zostały one podniesione przez wysoce łatwopalny gazowy wodór i podatne na wybuch. Wystarczająco duży, aby przewozić znaczną liczbę pasażerów, jednym z najbardziej znanych sztywnych sterowców Graf Zeppelin, sterowiec, który podróżował po całym świecie w 1929 roku. W latach 30. XX wieku Graf Zeppelin pionierem pierwszej transatlantyckiej usługi lotniczej, która doprowadziła do budowy Hindenburg, większy sterowiec pasażerski.
3 maja 1937 r Hindenburg opuścił Frankfurt nad Menem w podróż przez Atlantyk do bazy lotniczej Navy w Lakehurst. Rozciągając się na wysokości 804 stóp od rufy do dziobu, przewoził 36 pasażerów i 61-osobową załogę. Podczas próby cumowania w Lakehurst sterowiec nagle stanął w płomieniach, prawdopodobnie po zapaleniu iskry przez jądro wodoru. Szybko spadając 200 stóp na ziemię kadłub sterowca spłonął w ciągu kilku sekund. Trzynastu pasażerów, 21 członków załogi i 1 cywilny członek załogi naziemnej stracili życie, a większość osób, które przeżyły, doznała poważnych obrażeń.
Spiker radiowy Herb Morrison, który przybył do Lakehurst, aby nagrać rutynowy głos w kronice telewizyjnej NBC, uwiecznił Hindenberg katastrofa w słynnym opisie na scenie, w którym emocjonalnie zadeklarował: „Och, ludzkość!” Nagrania komentarza Morrisona zostały natychmiast przesłane do Nowego Jorku, gdzie zostały wyemitowane w ramach pierwszego amerykańskiego radia od wybrzeża do wybrzeża transmisja wiadomości. Lżejsze niż powietrze podróże pasażerskie szybko przestały być przychylne po podróży Hindenberg katastrofa i żadne sztywne statki powietrzne nie przetrwały II wojny światowej.
