24 lutego 1968 r. Ofensywa Tet kończy się, gdy wojska USA i Wietnamu Południowego odzyskują starożytną stolicę Hue od sił komunistycznych. Mimo że rozproszone walki trwały w całym Wietnamie Południowym przez kolejny tydzień, bitwa o Hue była ostatnim poważnym zaangażowaniem ofensywy, w ramach której doszło do ataków komunistycznych na wszystkie główne miasta Wietnamu Południowego. W następstwie Tet opinia publiczna w Stanach Zjednoczonych zdecydowanie zwróciła się przeciwko wojnie w Wietnamie.
W 1968 roku rozpoczął się trzeci rok amerykańskich wojsk lądowych walczących w Wietnamie. przywódcy wojskowi wciąż byli przekonani, że korzystne porozumienie pokojowe zostanie wkrótce wymuszone na Wietnamie Północnym i ich sojusznikach w Wietnamie Południowym, Wietnamie. Pomimo rosnących wezwań do natychmiastowego wycofania się z USA, administracja prezydenta Lyndona Johnsona planowała utrzymać presję na komunistów poprzez zwiększenie bombardowań i inne strategie wycieńczenia. Generał William Westmoreland, dowódca operacji USA w Wietnamie, twierdził, że wyraźnie widzi „światło na końcu tunelu”, a Johnson miał nadzieję, że wkrótce wstrząśnięci pociskami komuniści wyślizgną się z dżungli na stół przetargowy.
Jednak 30 stycznia 1968 r. Wietnam i Północni Wietnamczycy rozpoczęli masową ofensywę Tet w całym Wietnamie Południowym. Był to pierwszy dzień księżycowego nowego roku Tet'Vietta i najważniejszego święta, a wielu żołnierzy z Wietnamu Południowego, spodziewając się nieoficjalnego rozejmu, wróciło do domu. Wietnam był znany z taktyk partyzanckich i nigdy nie rozpoczął ofensywy na taką skalę; w konsekwencji siły amerykańskie i południowowietnamskie zostały całkowicie zaskoczone.
W pierwszym dniu ofensywy dziesiątki tysięcy żołnierzy Wietnamu, wspieranych przez siły Wietnamu Północnego, opanowało pięć największych miast Wietnamu Południowego, dziesiątki mniejszych miast i miasteczek oraz szereg baz w USA i Wietnamie Południowym. Viet Cong uderzył w stolicę Sajgonu w Wietnamie Południowym, a nawet zaatakował i przez kilka godzin odbywał tam ambasadę USA. Akcja została złapana przez amerykańskie ekipy telewizyjne, które również nagrały brutalną improwizowaną egzekucję na ulicy buntownika Viet Cong przez południowo-wietnamskiego wojskowego.
Gdy USA i Południowi Wietnamczycy walczyli o odzyskanie kontroli nad Sajgonem, miasta Hue, Dalat, Kontum i Quangtri przypadły komunistom. Siły amerykańskie i południowowietnamskie odzyskały większość tych miast w ciągu kilku dni, ale Hue była zaciekle kwestionowana przez okupujących je żołnierzy komunistycznych. Po 26 dniach kosztownych walk od domu do domu, flaga Wietnamu Południowego została ponownie podniesiona nad Hue 24 lutego i ofensywa Tet dobiegła końca. Podczas okupacji Hue przez komunistów wielu oficerów rządowych i cywilów z Wietnamu Południowego zostało zamordowanych, a wielu cywilów zginęło w amerykańskich atakach bombowych poprzedzających wyzwolenie miasta.
Pod wieloma względami ofensywa Tet była katastrofą wojskową dla komunistów: ponieśli oni 10 razy więcej ofiar niż ich wrogowie i nie kontrolowali żadnego z obszarów zdobytych w dniach otwarcia ofensywy. Mieli nadzieję, że ofensywa wywoła powszechne powstanie przeciwko rządowi Wietnamu Południowego i obecność wojsk amerykańskich. Tak się nie stało. Ponadto Viet Cong, który wyszedł na jaw po raz pierwszy w wojnie, został prawie całkowicie zniszczony. Ponieważ jednak Tet Offensive zmiażdżyło USA w nadziei na rychłe zakończenie konfliktu, zadało śmiertelny cios amerykańskiej misji wojskowej w Wietnamie.
W następstwie Teta prezydent Johnson znalazł się pod ostrzałem ze wszystkich stron za swoją politykę wobec Wietnamu. Generał Westmoreland poprosił o 200 000 żołnierzy, aby przytłoczyli komunistów, a po ujawnieniu tego żądania doszło do wrzawy narodowej, zmuszając Johnson do odwołania Westmoreland do Waszyngtonu. 31 marca Johnson ogłosił, że Stany Zjednoczone rozpoczną deeskalację w Wietnamie, zatrzymają bombardowanie Wietnamu Północnego i będą dążyć do porozumienia pokojowego w celu zakończenia konfliktu. W tym samym przemówieniu ogłosił również, że nie będzie starał się o reelekcję na prezydenta, powołując się na swoją odpowiedzialność za utworzenie podziału narodowego nad Wietnamem.
