Łódź, w której przebywa 937 żydowskich uchodźców uciekających przed nazistowskimi prześladowaniami, zostaje zawrócona tego dnia w 1939 roku z Hawany na Kubie. Tylko 28 imigrantów zostaje przyjętych do kraju. Po odrzuceniu apeli do Stanów Zjednoczonych i Kanady o wjazd, reszta jest zmuszona odpłynąć z powrotem do Europy, gdzie są rozdzieleni między kilka krajów, w tym Wielką Brytanię i Francję.

13 maja S.S. St. Louis popłynął z Hamburga w Niemczech do Hawany na Kubie. Większość pasażerów, w tym dzieci, to niemieccy Żydzi, którzy unikali narastających prześladowań w ramach III Rzeszy. Sześć miesięcy wcześniej 91 osób zostało zabitych, a żydowskie domy, firmy i synagogi zostały zniszczone podczas pogromu zwanego Nocą Kryształową. Stawało się coraz wyraźniejsze, że naziści przyspieszali wysiłki eksterminacji Żydów, aresztując ich i umieszczając w obozach koncentracyjnych. Druga Wojna Światowa i formalne wdrożenie Ostatecznego Rozwiązania były zaledwie miesiące od początku.

Uchodźcy złożyli wniosek o wizę USA i planowali pozostać na Kubie, dopóki nie będą mogli legalnie wjechać do Stanów Zjednoczonych. Jeszcze przed wypłynięciem ich zbliżający się przyjazd spotkał się z wrogością na Kubie. 8 maja w Hawanie odbyła się masowa demonstracja antysemicka. Prawicowe gazety twierdziły, że przybywającymi imigrantami byli komuniści.

The St. Louis przybył do Hawany 27 maja. Około 28 osób na pokładzie miało ważne wizy lub dokumenty podróży i zezwoliło im na opuszczenie statku. Rząd kubański odmówił przyjęcia prawie 900 innych osób. Przez siedem dni kapitan statku próbował negocjować z kubańskimi urzędnikami, ale odmówili podporządkowania się.

Statek popłynął bliżej Florydy, mając nadzieję na zejście na ląd, ale nie wolno mu było zacumować. Niektórzy pasażerowie próbowali okablować prezydenta Franklina D. Roosevelta z prośbą o schronienie, ale nigdy nie odpowiedział. Telegram Departamentu Stanu stwierdził, że osoby ubiegające się o azyl muszą „poczekać na swoje kolejki na liście oczekujących oraz zakwalifikować się i uzyskać wizy imigracyjne, zanim będą mogły zostać dopuszczone do Stanów Zjednoczonych”.

W ostateczności St. Louis kontynuował podróż na północ do Kanady, ale tam też został odrzucony. „Żaden kraj nie byłby w stanie otworzyć drzwi wystarczająco szeroko, by przyjąć setki tysięcy Żydów, którzy chcą opuścić Europę: trzeba gdzieś wytyczyć granicę” - powiedział wówczas Frederick Blair, kanadyjski dyrektor ds. Imigracji.

W obliczu braku innych opcji statek powrócił do Europy. Zadokował w Antwerpii w Belgii 17 czerwca. Do tego czasu kilka organizacji żydowskich uzyskało wizy wjazdowe dla uchodźców w Belgii, Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii. Większość, którzy podróżowali na statku, przeżyła Holokaust; 254 później zmarł, gdy naziści przetoczyli się przez kontynent.