W Ripon, Wisconsin, byli członkowie Partii Wigów spotykają się, aby ustanowić nową partię, aby przeciwstawić się rozprzestrzenianiu się niewolnictwa na terytoriach zachodnich. Partia Wigów, utworzona w 1834 r. W celu przeciwstawienia się „tyranii” prezydenta Andrew Jacksona, okazała się niezdolna do radzenia sobie z narodowym kryzysem związanym z niewolnictwem.
Po udanym wprowadzeniu ustawy o stanie Kansas-Nebraska z 1854 r., Która rozwiązała warunki kompromisu z Missouri i umożliwiła decydowanie o niepodległości lub status wolny na terytoriach przez popularną suwerenność, Wigowie rozpadły się. W lutym 1854 r. Anty-niewolnicy Wigowie zaczęli spotykać się w środkowo-zachodnich stanach, aby omówić utworzenie nowej partii. Jedno takie spotkanie, w Wisconsin 20 marca 1854 r., Jest ogólnie pamiętane jako spotkanie założycielskie Partii Republikańskiej.
Republikanie szybko zyskali zwolenników na północy, aw 1856 ich pierwszy kandydat na prezydenta, John C. Fremont, wygrał 11 z 16 stanów północnych. Do 1860 r. Większość południowych państw niewolników publicznie groziła secesją, jeśli republikanie wygrają prezydenturę. W listopadzie 1860 r. Republikanin Abraham Lincoln został wybrany prezydentem podzielonej Partii Demokratycznej, a sześć tygodni później Karolina Południowa formalnie odłączyła się od Unii. W ciągu kolejnych sześciu tygodni pięć innych stanów z Południa poszło w ślady Południowej Karoliny, aw kwietniu 1861 r. Wybuchła wojna domowa, kiedy konfederackie baterie brzegowe pod dowództwem generała P.G.T. Beauregard otworzył ogień do Fortu Sumter w Charleston Harbor w Karolinie Południowej.
Wojna domowa zdecydowanie określiła Partię Republikańską jako partię zwycięskiej Północy, a po wojnie zdominowany przez republikanów Kongres wymusił politykę „radykalnej rekonstrukcji” na południu, w której przyjęto 13, 14 i 15 poprawkę do Konstytucja i przyznanie równych praw wszystkim obywatelom południa. Do 1876 r. Partia republikańska utraciła kontrolę nad Południem, ale nadal dominowała w prezydenturze aż do wyborów Franklina D. Roosevelta w 1933 r.
