Antoninowi Novotnemu, stalinowskiemu władcy Czechosłowacji, zastępuje pierwszego sekretarza Słowak Aleksander Dubcek, który popiera liberalne reformy. W pierwszych miesiącach swojego panowania Dubcek wprowadził szereg daleko idących reform politycznych i gospodarczych, w tym zwiększenie wolności słowa i rehabilitację dysydentów politycznych.

W całym kraju świętowano starania Dubceka o ustanowienie „komunizmu o ludzkiej twarzy”, a krótki okres wolności stał się znany jako praska wiosna.

Ale 20 sierpnia 1968 r. Związek Radziecki odpowiedział na reformy Dubceka inwazją na Czechosłowację przez 600 000 żołnierzy Układu Warszawskiego. Praga nie chciała ustąpić, ale rozproszony opór studentów nie mógł się równać z czołgami sowieckimi.

Reformy Dubceka zostały uchylone, a samego przywódcę zastąpił stanowczo proradziecki Gustaw Husak, który przywrócił autorytarny reżim komunistyczny w tym kraju.

W 1989 r., Gdy rządy komunistyczne rozpadły się na całą Europę Wschodnią, Praga ponownie stała się miejscem demonstracji reform demokratycznych. W grudniu 1989 r. Rząd Husaka zgodził się na żądania parlamentu wielopartyjnego.

Husak zrezygnował i po raz pierwszy od dwóch dekad Dubcek wrócił do polityki jako przewodniczący nowego parlamentu, który następnie wybrał dramatopisarza Vaclava Havla na prezydenta Czechosłowacji. Havel zasłynął podczas Praskiej Wiosny, ale po rozpadzie Związku Radzieckiego jego sztuki zostały zakazane, a paszport skonfiskowany.