Tego dnia w 1961 r., Zaledwie tydzień po inauguracji, Prezydent John F. Kennedy mianuje 59-letnią Janet Travell na swojego osobistego lekarza, czyniąc ją pierwszą kobietą w historii na tym stanowisku.
Dr Travell posiadał imponujące CV, które obejmowało ukończenie z wyróżnieniem Wellesley College, staże w kardiologii, profesurę farmakologii klinicznej na Uniwersytecie Cornell oraz ugruntowaną reputację jako pioniera w leczeniu przewlekłego bólu mięśniowo-powięziowego. (Termin ból mięśniowo-powięziowy odnosi się do bólu lub tkliwości mięśni i tkanek włóknistych, które mogą powodować osłabienie i odczuwanie drętwienia, pieczenia, mrowienia lub bólu.) Dr Travell zaprojektował również prototypy ergonomicznych krzeseł. Zanim została oficjalnym lekarzem prezydenckim, dr Travell, ortopeda, blisko współpracował z Kennedym przez pięć lat. Kennedy cierpiał na uporczywy ból pleców, który, jak twierdził, był łącznym skutkiem obrażeń odniesionych podczas gry w piłkę nożną i jako kapitan łodzi PT podczas II wojny światowej.
Podczas kampanii prezydenckiej w 1960 roku Lyndon B. Johnson, rywal Kennedy'ego o nominację Demokratów, ujawnił prasie, że Kennedy miał chorobę Addisona. Na rozkaz Kennedy'ego dr Travell odpowiedział na zarzuty, mówiąc, że John F. Kennedy nie miał ani nigdy nie miał choroby Addisona. W 2019 r. Artykuł w atlantycki Magazyn ujawnił, że dr Travell rzeczywiście leczył Kennedy'ego na chorobę Addisona, która atakuje nadnercza i może powodować utratę masy ciała, osłabienie mięśni, zmęczenie, przewlekłe infekcje i niskie ciśnienie krwi. Dr Jeffrey Kelman, który zbadał i opublikował książkę opartą na swoim przeglądzie dokumentacji medycznej Kennedy'ego, stwierdził, że problemy zdrowotne prezydenta prawdopodobnie doprowadziłyby go do federalnej niepełnosprawności lub przejścia na emeryturę, gdyby był dzisiaj w pobliżu. Zażył wystarczająco dużo leków przeciwbólowych, aby go unieruchomić.
Zdiagnozowany w 1947 roku Kennedy dotrzymał napiętego harmonogramu we wczesnych latach swojego życia politycznego za pomocą drogich i częstych zastrzyków kortyzolu. Mimo to jego kariera polityczna mogła zakończyć się nagle w 1954 r., Kiedy przeszedł pierwszą z dwóch operacji pleców; drugi nastąpił w przyszłym roku. Operacje były bardziej ryzykowne niż ktokolwiek inny, z wyjątkiem niewielkiej grupy personelu medycznego i członków rodziny. Artykuł z listopada 1955 r. W Journal of American Medical Association udokumentował przypadek chirurgiczny Kennedy'ego, odmawiając jego imienia. Lekarze zgodzili się, że kontynuacja operacji jest niebezpieczna, ponieważ upośledzona funkcja nadnerczy spowodowana chorobą Addisona znacznie zwiększa ryzyko poważnych powikłań operacji. Kennedy przeżył operacje, ale nie uśmierzyły bólu pleców; nadal cierpiał na zapalenie okrężnicy związane z Addisonem i przewlekłe infekcje.
Podczas prezydentury Kennedy'ego Travell przepisał zdumiewającą liczbę leków na jego ból, w tym fenobarbital, librium, meprobomate, kodeinę, demerol i metadon. Kennedy wziął również Nembutal jako środek nasenny. Leczenie bólu pleców Kennedy'ego przez Travell polegało na użyciu butów ortopedycznych w celu skorygowania nierównowagi kręgosłupa, ortezy pleców i fotela bujanego. (Po tym, jak w mediach pojawiły się zdjęcia Kennedy'ego na jego fotelu bujanym Oval Office, sprzedaż krzeseł bujanych gwałtownie wzrosła w całym kraju). Travell zastosował także innowacyjne leczenie skurczów mięśni: zastrzyk niskiego poziomu prokainy w mięśnie lędźwiowe, technika który jest nadal szeroko stosowany w medycynie sportowej. Rodzina Kennedy'ego przypisała dr Travellowi umożliwienie zdeterminowanemu Kennedy'emu dotrzymania karnego harmonogramu, którego wymagała jego kariera polityczna pomimo chronicznego bólu i choroby.
Po zabójstwie Kennedy'ego Travell zachowała swoje stanowisko, zostając osobistym lekarzem Prezydenta Lyndona B. Johnsona.
