Amerykański rewolucjonista Paul Revere został uwieczniony w wierszu Henry'ego Wadswortha Longfellowa „Nocna przejażdżka Paula Revere'a” za przekazanie wiadomości o zbliżającej się brytyjskiej inwazji na miasto Lexington w stanie Massachusetts, będące siedliskiem radykalnej działalności.
Choć Paul Revere jest najbardziej znanym jako ciężko jeżdżącym bohaterem wiersza Longfellowa, jego historyczne znaczenie jeszcze bardziej zależy od jego talentu rzemieślnika i jego przemysłowej zdolności. Syn złotnika hugenotów, Apollosa Rivoire'a i Debory Hitchbourn, Revere otrzymał podstawowe wykształcenie „szkoły pisania”, zanim zajął się pracą ojca. Po śmierci tego ostatniego w wieku dziewiętnastu lat Paul przejął artystyczną odpowiedzialność za sklep rodzinny. W ciągu następnych dwudziestu lat stał się jednym z wybitnych amerykańskich złotników, obejmującym każdą fazę XVIII-wiecznej sztuki rzemieślniczej z metali szlachetnych. Oprócz srebrnych misek, przyborów, garnków i sztućców (z których wiele jest dzisiaj eksponatami muzealnymi), Revere i jego uczniowie i czeladnicy okazali się różnorodnymi rycinami: obrazkami, kreskówkami, kartami telefonicznymi, książkami, rachunkami handlowców, a nawet muzyką. Jako pomocnik ćwiczył to, co w swoim czasie uchodziło za stomatologię, rozwijając również podstawową formę ortodontii.
Czy wiedziałeś? Paul Revere nie zyskał natychmiastowej sławy dzięki swojej „Północnej jeździe” z kwietnia 1775 roku. W rzeczywistości dopiero po wierszu Henry'ego Wadswortha Longfellow z 1861 roku, który bardzo upiększył rolę Revere, stał się bohaterem ludowym, o którym dziś myślimy.
Od samego początku Revere uczestniczył w sprawach publicznych. Podczas wojny francusko-indyjskiej Richard Gridley (który dowodził artylerią podczas oblężenia Louisbourg, a później miał kierować amerykańskim wkopaniem w Bunker Hill) zorganizował pułk artylerii. Na polecenie podporucznika Revere uczestniczył w 1756 r. W nieudanej wyprawie przeciwko Crown Point.
Revere został masonem w 1760 roku i wkrótce dołączył do dwóch bardziej jawnych grup politycznych - Synów Wolności i Klubu North End. Za ich pośrednictwem uczestniczył w stopniowo przyspieszającym ruchu Samuela Adamsa w kierunku niepodległości, służąc przede wszystkim jako kurier i rytownik zdjęć propagandowych, z których dwa najbardziej znane przykłady to „widok” brytyjskich statków lądujących żołnierzy w 1768 r. I bardzo nieścisły kreskówka przedstawiająca masakrę w Bostonie w 1770 r.
Punktem kulminacyjnym jego działalności wigów była noc z 18 na 19 kwietnia 1775 r., Kiedy na rozkaz Josepha Warrena przekroczył rzekę Charles i pojechał do Lexington, aby ostrzec Samuela Adamsa i Johna Hancocka, że żołnierze brytyjscy zbliżają się do Concord. Revere dostał wiadomość od radykalnych przywódców, ale brytyjski patrol uniemożliwił dalszy postęp. Po rozpoczęciu działań wojennych Revere ponownie dołączył do artylerii, służąc bez odnotowania, aż do katastrofalnej wyprawy do Castine w stanie Maine. W następstwie amerykańskiego marszu spotkał się z zarzutami nieposłuszeństwa i niekompetencji, które, choć ostatecznie obalone, ostatecznie zakończyły jego służbę.
Następnie Revere skierował swoją energię na handel. Rozwijając dochodową działalność odlewniczą i sprzętową, zaplanował i założył pierwszą w kraju udaną fabrykę blachy. Marynarka wojenna mogła teraz mierzyć dno wszystkich swoich statków, w tym fregaty ussKonstytucja, z miedzią walcowaną w Ameryce. W późniejszym życiu Revere pełnił funkcję wielkiego mistrza Masonic Grand Lodge, jednego z organizatorów pierwszej udanej firmy ubezpieczeń wzajemnych przeciwpożarowych, koronera hrabstwa Suffolk i pierwszego prezesa Bostońskiej Rady Zdrowia.
Esther Forbes, Paul Revere i świat, w którym żył (1942; re, 1962).
HILLER B. ZOBEL
Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
