John Taylor, prezydent Kościoła Mormonów, schodzi do podziemia, aby uniknąć aresztowania i nadal opierać się federalnym żądaniom reform w społeczności Świętych w Dniach Ostatnich.
Były minister metodystów Taylor przeszedł na mormonizm w 1836 r., Niedługo po tym, jak Joseph Smith założył religię w Nowym Jorku. Taylor szybko stał się jednym z najbliższych powierników i sympatyków Smitha i pozostał wierny kontrowersyjnemu prorokowi i swojemu kościołowi przez lata prześladowań. Kiedy Smith został zamordowany w Illinois w 1844 roku przez wściekły tłum, Taylor był u jego boku i doznał kilku ran podczas ataku. Uniknął poważnych obrażeń, ponieważ ciężki zegarek kieszonkowy zatrzymał potencjalnie śmiertelną kulę.
Po śmierci Smitha Taylor stał się równie lojalnym zwolennikiem nowego prezydenta kościoła, Brighama Younga. Taylor poprowadził jedną grupę emigrantów mormońskich na zachód do Salt Lake City, gdzie Young budował kwitnące imperium teokratyczne. W Utah kontynuował wspinanie się w hierarchii kościelnej, a kiedy Young zmarł w 1877 r., Taylor przejął przywództwo w kościele.
Kadencja Taylora jako przywódcy Świętych w Dniach Ostatnich była naznaczona rosnącymi napięciami między kościołem a rządem federalnym. Mormońska praktyka poligamii stała się piorunem dla federalnej krytyki, ale kwestia ta odzwierciedlała większą walkę o władzę Kościoła nad jego członkami i przyszłym stanem Utah. Chociaż mormoni cenili sobie swobodę rozwoju swojego nowego społeczeństwa bez ingerencji z zewnątrz, poszukiwali także korzyści z bycia częścią Stanów Zjednoczonych. Nieuchronnie te dwa cele były ze sobą sprzeczne. W 1851 roku mormoni zdobyli status terytorialny dla Utah, ale rząd pozostał podejrzliwy wobec teokratycznego społeczeństwa Taylora. Dla rządu federalnego mormońska dominacja polityczna i gospodarcza regionu naruszyła rozdział kościoła od państwa. Władze federalne, atakując poligamię, miały nadzieję, że mogą także podważyć świecką moc Kościoła.
Taylor stanowczo sprzeciwiał się federalnym próbom podważenia teormacji mormonów. Uważał, że praktyka poligamii została wyświęcona przez Boga, a stanowe lub federalne prawa antypoligamiczne nie powinny mieć pierwszeństwa. Zdeterminowani do obrony prymatu świeckiego prawa narodowego nad teokratyczną mormonem, amerykańscy marszałkowie zaczęli aresztować mormonów za uprawianie poligamii. Taylor i jego wiodący administratorzy, podatni na aresztowanie, zstąpili pod ziemię 1 lutego 1885 roku. Przez następne dwa i pół roku Taylor prowadził interesy kościelne z serii tajnych kryjówek w Salt Lake City.
Podziemnej administracji Taylora udało się uniknąć aresztowania, ale działania federalne stopniowo podważały władzę i wpływy kościoła. Niechętnie, w 1887 roku, Taylor zgodził się na jedną ustępstwo: uczynienie poligamii nielegalną w proponowanej konstytucji stanu Utah. Kongres uznał proponowany kompromis Taylora za nieodpowiedni i odrzucił petycję o państwowość. Taylor zmarł w tym samym roku, wciąż wygnany we własnym domu. Przez kilka kolejnych lat przywódcy mormonów kontynuowali walkę, ale presja federalna ostatecznie stała się tak wielka, że w 1890 r. Następca Taylora publicznie odrzucił poligamię. Teokratyczny rząd Świętych w Dniach Ostatnich został oswojony, a Utah osiągnął państwowość w 1896 r.
