W tragicznie krótkim życiu wiejskiej legendy, Hanka Williamsa, Sr., było wiele zerwanych związków, zarówno osobistych, jak i zawodowych, które wynikały z jego autodestrukcyjnego zachowania. Jedną z takich relacji była najważniejsza instytucja w jego wybranej dziedzinie: Grand Ole Opry. Krótko przed tym, jak kosztowało go życie, picie Hanka kosztowało go członkostwo w Oprach, zaledwie trzy lata po triumfalnym debiucie. Debiut ten pozostaje jednak jednym z najbardziej znanych w historii programu koncertów country z muzyką na żywo, nadawanego co tydzień na WSN Nashville od 1925 roku. Hank Williams podszedł do mikrofonu Grand Ole Opry zadebiutował 11 czerwca 1949 r., elektryzując publiczność na żywo w Ryman Auditorium, która wezwała Williamsa sześć zachwyca się i trzeba było go błagać, aby nie wołał go więcej, aby pozwolić na dalszą część programu.
Hank Williams miał zaledwie 25 lat, kiedy został zaproszony do pojawienia się po raz pierwszy w Internecie Grand Ole Opry. Jako młody człowiek, który dorastał w biednej południowej Alabamie, zaczął wspierać swoją rodzinę w wieku siedmiu lat, lśniąc butami i sprzedając orzeszki ziemne, ale przynajmniej w wieku 14 lat występował już jako profesjonalny muzyk. Życie „profesjonalnego muzyka” grającego w cholernych tonikach Głębokiego Południa niewiele przypominało styl życia, który później stał się dla niego dostępny, ale to właśnie tam, na polach dowodowych muzyki country, rozwinął się Hank Williams jego styl inspirowany bluesem i zaczął pisać własną muzykę. Williams porzucił muzykę podczas II wojny światowej, ale potem wyjechał do Nashville w 1946 roku, mając nadzieję sprzedać niektóre ze swoich piosenek. Wkrótce podpisał kontrakt z jednym z najwybitniejszych wydawców muzycznych Nashville, Fredem Rose, Williams wkrótce podpisał kontrakt z MGM i swoją pierwszą płytę z „Move It On Over” (1947).
Ciężkie picie Williamsa już przyniosło mu reputację w branży, jednak reputacja wykluczająca zaproszenie do udziału w Grand Ole Opry. To była największa konkurencja Opry, The Louisiana Hayride, która po raz pierwszy ujawniła Williamsa szerokiej publiczności radiowej, ale kiedy jego płyta „Lovesick Blues” z 1949 roku stała się monumentalnym popularnym hitem, moce w Nashville ustąpiły, a Williams zadebiutował w Opry. Jego występ tego dnia w 1949 r., Podczas którego wykonał sześć bisów „Lovesick Blues” dla szalenie entuzjastycznej publiczności na żywo, doprowadził do regularnych występów w ciągu następnych trzech lat, dopóki Opry nie zwolnił Williamsa w lipcu 1952 r. Za to, że pił. Sześć miesięcy później Hank Williams zmarł z powodu niewydolności serca wywołanej alkoholem w wieku 29 lat.
