Pierwszym tego rodzaju lotem amerykańska lotniczka Amelia Earhart opuszcza Wheeler Field w Honolulu na Hawajach w samotnym locie do Ameryki Północnej. Hawajskie interesy handlowe zaoferowały nagrodę w wysokości 10 000 USD każdemu, kto pierwszy wykonał lot. Następnego dnia, po przejechaniu 2400 mil w 18 godzin, bezpiecznie wylądowała na lotnisku Oakland w Oakland w Kalifornii.
21 maja 1932 r., Dokładnie pięć lat po tym, jak amerykański lotnik Charles Lindbergh stał się pierwszą osobą, która latała solo nad Oceanem Atlantyckim, Earhart stała się pierwszą kobietą, która powtórzyła to osiągnięcie, kiedy wylądowała w Londonderry w Irlandii. Jednak w przeciwieństwie do Lindbergha, kiedy odbył swój historyczny lot, Earhart był już dobrze znany opinii publicznej przed jej samotnym lotem transatlantyckim. W 1928 roku, jako członek trzyosobowej załogi, stała się pierwszą kobietą, która przekroczyła Atlantyk samolotem. Chociaż jej jedynym zadaniem podczas przekraczania granicy było prowadzenie dziennika samolotu, wydarzenie to zyskało jej narodową sławę, a Amerykanie byli zachwyceni skromnym i odważnym młodym pilotem. Za swoje samotne przejście transatlantyckie w 1932 roku została odznaczona przez Kongres Stanów Zjednoczonych Distinguished Flying Cross.
Dwa lata po locie z Hawajów do Kalifornii próbowała z nawigatorem Frederickiem J. Noonanem latać dookoła świata, ale jej samolot zaginął 2 lipca 1937 r., Gdzieś między Nową Gwineą a Howland Island na Południowym Pacyfiku. Radiooperatorzy dostrzegli sygnał, że ma mało paliwa - ostatni ślad, jaki świat poznałby Amelii Earhart.
