Tego dnia w 1936 roku amerykański Jesse Owens zdobywa złoto w skoku w dal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w Niemczech. Był to drugi z czterech złotych medali zdobytych przez Owensa w Berlinie, ponieważ zdecydowanie rozwiał wyobrażenie niemieckiego Führera Adolfa Hitlera o wyższości aryjskiej „rasy mistrzowskiej” dla całego świata.

Jesse Owens po raz pierwszy zaznaczył swoją markę na scenie międzynarodowej, mając zaledwie 21 lat, 25 maja 1935 r., Będąc studentem Ohio State University, ustanawiając trzy rekordy świata i wiążąc kolejny na Big Ten Championships w Ann Arbor, Michigan. „The Buckeye Bullet” rozpoczął swoje popołudnie od 100-metrowej biegu w zaledwie 9,4 sekundy, aby zaliczyć rekord świata. Zaledwie 10 minut później Owens skoczył na 26'8 1/4 ″, ustanawiając rekord świata, który utrzyma do 1951 r., A dziesięć minut później Owens ustanowił kolejny rekord świata w biegu na 220 jardów z czasem 20,3 sekundy. Wreszcie, niecałą godzinę po rozpoczęciu popołudniowej rywalizacji, Owens pokonał przeszkody o długości 220 jardów w 22,6 sekundy, by zdobyć swój trzeci rekord świata w tym dniu. Imponujący występ Owensa wywołał sensację w całych Stanach Zjednoczonych, a świat torów z niecierpliwością czekał na jego postępy podczas nadchodzących igrzysk olimpijskich w 1936 roku.

Owens wygrał swój trzeci złoty medal i ustanowił swój drugi rekord olimpijski w rozgrywkach na 200 metrach następnego dnia. 9 sierpnia kontynuował to, pomagając swojemu zespołowi ustanowić nowy rekord świata 39,8 sekundy w sztafecie 4 x 100 metrów. Owens i Metcalfe zastąpili dwóch amerykańskich Żydów, Marty'ego Glickmana i Sama Stollera, pierwotnie planowanych do uruchomienia sztafety tego dnia. Później zespół amerykański został skrytykowany za przeprowadzkę, która była uważana za ułaskawienie Hitlera i partii nazistowskiej, która prawdopodobnie byłaby jeszcze bardziej rozgniewana na widok Żydów, które są już częstym celem nazistowskiej nienawiści i nękania, przynosząc do domu medal .