Tego dnia w 1777 r. Kongres Kontynentalny głosuje za promocją Thomasa Mifflina; Arthur St. Clair; William Alexander, Lord Stirling; Adam Stephen; i Benjamin Lincoln do stopnia generała dywizji. Chociaż awanse miały częściowo zrównoważyć liczbę generałów z każdego stanu, generał brygady Benedykt Arnold poczuł się lekko, że pięciu młodszych oficerów otrzymało awans przed nim i w odpowiedzi zagroził rezygnacją z armii Patriot.

W liście z 3 kwietnia 1777 r. Generał George Washington napisał do Arnolda ze swojej kwatery głównej w Morristown w stanie New Jersey i przyznał, że był zaskoczony, gdy nie zobaczyłem twojego nazwiska na liście generałów generałów. Myśląc, że pominięcie imienia Arnolda było błędem, Waszyngton zniechęcił rozczarowanego Arnolda do podjęcia pospiesznych kroków.

Ku przerażeniu Arnolda wkrótce dowiedział się, że jego naczelny dowódca się mylił, i złożył swoją rezygnację Kongresowi w lipcu 1777 r., Ale wycofał się na wezwanie Waszyngtonu. Pomimo wsparcia George'a Washingtona Arnold nadal czuł się niesprawiedliwie pomijany przez swoich przełożonych. W końcu w 1780 r. Arnold zdradził swój kraj, oferując Brytyjczykom fort znajdujący się w posiadłości Patriot w West Point w stanie Nowy Jork. Mając kontrolę nad West Point, Brytyjczycy kontrolowaliby krytyczną dolinę rzeki Hudson i oddzielili Nową Anglię od reszty kolonii. Jego żona Margaret była lojalistką i nie sprzeciwiłaby się jego planom. Jednak jego spisek został udaremniony, a Arnold, bohater Ticonderoga i Saratoga, stał się najbardziej znanym zdrajcą w historii Ameryki. W czasie rewolucji kontynuował walkę po stronie Brytyjczyków, a po wojnie powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł bez środków do życia w Londynie w 1801 roku.