Tego dnia w 1773 r. Przyszły prezydent William Henry Harrison urodził się na plantacji Berkeley w Wirginii.
Harrison służył jako dziewiąty prezydent Stanów Zjednoczonych przez krótkie 32 dni w 1841 roku, najkrótszą kadencję w historii. Harrison jest również uznawany za rekord najdłuższego inauguracyjnego wystąpienia w historii. Dostarczone w przeraźliwie chłodny marcowy poranek, nadszedł po godzinie i 45 minutach. Był także ostatnim prezydentem, który urodził się w języku angielskim.
Harrison, pochodzący z Wirginii, dorastał w bogatym, aktywnym politycznie gospodarstwie domowym. Jego ojciec przez trzy kadencje był gubernatorem Wirginii. Uczęszczał do college'u z zamiarem studiowania medycyny, ale zdecydował się dołączyć do armii przed ukończeniem studiów. Jako żołnierz Harrison zyskał reputację męstwa za udział w wojnach indyjskich na Terytoriach Północno-Zachodnich i Bitwie nad Tamizą w Ontario podczas wojny w 1812 r. John Adams mianował sekretarza Harrison na Terytoriach Północno-Zachodnich (dzisiejsza Indiana) i Illinois) w 1798 r., a wkrótce potem przyjął ofertę Adama, by zostać gubernatorem regionu.
W 1811 roku Harrison zyskał przydomek Old Tippecanoe po tym, jak poprowadził brutalny, ale skuteczny atak na plemię Shawnee Tecumseha w Tippecanoe Creek na terenie dzisiejszej Indiany. Jako gubernator Harrison zawarł kilka restrykcyjnych i jednostronnych traktatów z plemionami indiańskimi, które utrzymywały pożądaną ziemię. W jednym ze swoich najbardziej skąpych traktatów zgodził się zapłacić plemieniu zaledwie jeden cent za każde 200 akrów, co dało Stanom Zjednoczonym 51 milionów hektarów za grosze i otworzyło szeroki obszar Zachodu dla białych osad.
Harrison poślubił Annę Tuthill Symmes w 1795 roku. Para miała ośmioro własnych dzieci; Harrison adoptował także syna Anny, Johna, z poprzedniego małżeństwa. Sześcioro jego dzieci zmarło przed kampanią Harrisona o prezydenturę. Córki Mary i Elizabeth przeżyły ojca, ale tylko o kilka lat. Jego ostatnie dziecko, Anna, zmarło w 1865 r.
Wzmocniona udaną karierą wojskową i polityczną, która obejmowała przejazdy do USA.Kongres, Senat Ohio i jako ambasador USA w Kolumbii, Harrison kandydował na prezydenta w 1840 roku, wybierając Johna Tylera, aby pobiegł z nim na bilet na imprezę Whig Party. Ku przerażeniu politycznego establishmentu obaj mężczyźni energicznie prowadzili kampanię, nadając ton przyszłym kampaniom. Stosowali chwytliwe hasła kampanii, takie jak Tippecanoe i Tyler, i organizowali huczne wiece, podczas których rozdawali bezpłatne butelki twardego cydru umieszczone w małych butelkach w kształcie kabiny.
Harrison przeziębił się w dniu swojej inauguracji, która trwała, ostatecznie zamieniając się w śmiertelny przypadek zapalenia płuc. Niektóre zapisy historyczne wskazują, że przepisane przez lekarza lekarstwa na zapalenie płuc również doprowadziły Harrison do śmiertelnego przypadku zapalenia wątroby. Zmarł 4 kwietnia 1841 r., Pozostawiając po sobie wdowę Annę i troje ocalałych dzieci. Jego wnuk, Benjamin, podążył śladami Harrisona, pełniąc funkcję prezydenta od 1889 do 1893 roku.
