W zaskakujący sposób wydarzenia prezydent Harry Truman prosi Kongres o pomoc wojskową i gospodarczą USA dla komunistycznego narodu Jugosławii. Akcja ta była częścią polityki USA polegającej na wbiciu głębszego klina między Jugosławią a Związkiem Radzieckim. Jugosławia zakończyła II wojnę światową pod kontrolą sił komunistycznych Josipa Broza Tito. Stany Zjednoczone wspierały go podczas wojny, gdy jego grupa walczyła z okupacją hitlerowską. W okresie powojennym, gdy rozpoczęły się działania wojenne w czasie zimnej wojny, polityka USA wobec Jugosławii zaostrzyła się. Tito było postrzegane jako po prostu kolejne narzędzie ekspansji Związku Radzieckiego w Europie Wschodniej i Południowej. Jednak w 1948 r. Tito otwarcie zerwał ze Stalinem, choć nadal głosił swoją wierność ideologii komunistycznej. Odtąd oświadczył, że Jugosławia będzie określać i kierować własną polityką wewnętrzną i zagraniczną bez ingerencji Związku Radzieckiego. Urzędnicy amerykańscy szybko dostrzegli okazję propagandową podczas upadku między byłymi komunistycznymi sojusznikami. Chociaż Tito był komunistą, był przynajmniej niezależnym komunistą, który może okazać się przydatnym sojusznikiem w Europie. Aby zyskać przychylność Tito, Stany Zjednoczone poparły starania Jugosławii w 1949 r. O uzyskanie miejsca w prestiżowej Radzie Bezpieczeństwa przy ONZ. W 1951 r. Prezydent Truman zwrócił się do Kongresu o udzielenie pomocy gospodarczej i wojskowej Jugosławii. Pomoc została przyznana. Jugosławia okazała się jednak dziką kartą z czasów zimnej wojny. Tito milcząco poparł sowiecką inwazję na Węgry w 1956 r., Ale ostro skrytykował rosyjską interwencję w Czechosłowacji w 1968 r. Podczas gdy Stany Zjednoczone podziwiały Tito za jego niezależne stanowisko, czasami mógł być trochę zbyt niezależny.W latach 50. i 60. popierał i popierał ruch nierównomierny między narodami Trzeciego Świata, politykę, która dotyczyła amerykańskich urzędników, którzy chcieli zmusić te narody do wyboru stron w walce Wschód-Zachód. Stosunki między Stanami Zjednoczonymi a Jugosławią znacznie się pogorszyły po wypowiedzeniu przez Tito czeskiej interwencji, ale ponownie ostygły, gdy stanął po stronie Sowietów podczas konfliktu arabsko-izraelskiego w 1973 r. Tito zmarł w 1980 r.