Zawartość

• Zerkając za żelazną kurtyną
• Sowieci zestrzelili samoloty amerykańskie
• Eisenhower wydaje odmowę
• Nieudany szczyt

Międzynarodowy kryzys dyplomatyczny wybuchł w maju 1960 r., Kiedy Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) zestrzelił amerykański samolot szpiegowski U-2 w radzieckiej przestrzeni powietrznej i schwytał jego pilota, Francisa Gary'ego Powersa (1929–1977). W obliczu dowodów szpiegostwa swojego narodu prezydent Dwight D. Eisenhower (1890–1969) został zmuszony przyznać Sowietom, że Centralna Agencja Wywiadu Stanów Zjednoczonych (CIA) przez kilka lat latała nad misjami szpiegowskimi nad ZSRR. Sowieci skazali Mocarstwa za szpiegostwo i skazali go na 10 lat więzienia. Jednak po odbyciu mniej niż dwóch lat został zwolniony w zamian za schwytanego sowieckiego agenta w pierwszym „zamachu szpiegowskim” USA-ZSRR. Incydent z samolotem szpiegowskim U-2 spowodował napięcia między USA i Sowietami podczas zimna Wojna (1945–1991), w dużej mierze polityczne starcie między dwoma supermocarstwami i ich sojusznikami, które pojawiło się po II wojnie światowej.

Zerkając za żelazną kurtyną

Prezydent Dwight D. Eisenhower, który był urzędnikiem w latach 1953–1961, zaniepokojony szybkim rozwojem technologii wojskowej przez swoich komunistycznych rywali w ZSRR, zatwierdził plan zebrania informacji o sowieckich zdolnościach i zamiarach. Samoloty szpiegowskie na dużych wysokościach U-2 rozpoczęły loty zwiadowcze nad ZSRR w 1956 r., Dając USA pierwsze szczegółowe spojrzenie na radzieckie obiekty wojskowe.

Czy wiedziałeś? Pilot U-2, Francis Gary Powers, nosił maleńką igłę wypełnioną trucizną, aby mógł odebrać sobie życie, gdyby został schwytany. Powers postanowił nie używać igły, gdy został zestrzelony nad Związkiem Radzieckim w 1960 r., Co skłoniło niektórych krytyków do uznania go za tchórza.

Eisenhower był zadowolony z informacji zebranych przez loty. Zdjęcia wykonane przez samoloty szpiegowskie ujawniły, że radzieckie zdolności nuklearne były znacznie mniej zaawansowane niż twierdził radziecki przywódca Nikita Chruszczow (1894–1971). Eisenhower dowiedział się, że Stany Zjednoczone, zamiast cierpieć z powodu braku broni lub „luki rakietowej”, jak twierdzili wielu amerykańskich polityków, miały zamiast tego siły nuklearne znacznie lepsze niż siły wroga z zimnej wojny.

Sowieci byli świadomi lotów zwiadowczych, ponieważ mogli wykryć samoloty szpiegowskie na radarze. Jednak przez prawie cztery lata ZSRR nie był w stanie ich powstrzymać. Latające na wysokości ponad 13 mil nad ziemią samoloty U-2 były początkowo nieosiągalne zarówno przez radzieckie odrzutowce, jak i pociski. Jednak do wiosny 1960 r. ZSRR opracował nowy pocisk ziemia-powietrze Zenith o większym zasięgu. 1 maja ta broń została zablokowana na U-2, którym latał 30-letni pilot CIA Francis Gary Powers.

Sowieci zestrzelili samoloty amerykańskie

Przemierzając cienką atmosferę na obrzeżach kosmosu, Powers realizował ściśle tajną misję, w której specjalizował się: latanie samolotem szpiegowskim U-2 nad ZSRR w celu sfotografowania instalacji wojskowych. Gdyby wszystko poszło zgodnie z planem, dziewięciogodzinny lot Powersa zabrałby go z Pakistanu do strefy lądowania w Norwegii. Jednak w przeciwieństwie do poprzednich misji U-2 ta potwornie się nie udała.

Gdy Powers leciał nad Swierdłowskiem (dzisiejszy Jekaterynburg, Rosja), radziecki pocisk ziemia-powietrze eksplodował w pobliżu jego samolotu, powodując jego opadnięcie na niższą wysokość. Drugi pocisk trafił w bezpośrednie trafienie, a Powers i jego samolot zaczął spadać z nieba. Pilotowi udało się ratować, ale kiedy spadochron spadł na ziemię, został otoczony przez siły radzieckie. Mocarstwa znalazły się w centrum poważnego kryzysu dyplomatycznego.

Eisenhower wydaje odmowę

5 maja Chruszczow ogłosił, że wojsko radzieckie zniszczyło amerykański samolot szpiegowski, ale nie wspomniał o zdobyciu Mocy. Urzędnicy administracji Eisenhowera wierzyli, że niewiele dowodów świadczy o tym, że samolot szpiegowski przetrwał katastrofę, więc odpowiedzieli, że samolot był jedynie samolotem meteorologicznym, który przypadkowo odleciał z kursu. Radziecki przywódca szybko obalił tę historię, przedstawiając fotografię uwięzionego pilota, a także dowody odzyskane z wraku, które jednoznacznie wykazały, że był to samolot obserwacyjny.

Incydent z samolotem szpiegowskim U-2 miał miejsce w kluczowym momencie w stosunkach amerykańsko-sowieckich. Eisenhower i Chruszczow mieli dołączyć do przywódców Francji i Wielkiej Brytanii na szczycie w Paryżu 14 maja. Amerykański prezydent miał nadzieję, że szczyt w Paryżu przyniesie nowe porozumienia w sprawie produkcji i testowania broni jądrowej, ale uznał, że zawstydzające U- 2 kryzys stanowił potencjalną przeszkodę w osiągnięciu tego celu.

Nieudany szczyt

Zanim światowi przywódcy otworzyli swoje spotkanie w Paryżu, administracja Eisenhowera wzięła odpowiedzialność za loty szpiegowskie i przyznała, że ​​wyjaśnienie samolotu pogodowego było fałszywe. Ale spowiedź prezydenta nie mogła uratować szczytu. Incydent U-2 przekonał Chruszczowa, że ​​nie może już współpracować z Eisenhowerem, a sowiecki przywódca opuścił paryskie spotkanie zaledwie kilka godzin po jego rozpoczęciu. Sowieccy negocjatorzy porzucili także rozmowy o rozbrojeniu nuklearnym w następnym miesiącu. Wydarzenia te, które miały miejsce podczas ostatniego roku Eisenhowera w Białym Domu, przyniosły nowy chłód w stosunkach między Ameryką a ZSRR i przygotowały grunt pod dalsze konfrontacje podczas administracji następcy Eisenhowera, Johna F. Kennedy'ego (1917-63).

Podczas gdy światowi przywódcy sprzeczali się o loty szpiegowskie, Powers pozostał w sowieckim więzieniu. W sierpniu 1960 r. Został postawiony przed sądem za szpiegostwo, skazany i skazany na 10 lat więzienia. Ostatecznie spędził mniej niż dwa lata za kratkami. Powers otrzymał wolność w lutym 1962 r., Kiedy to on i sowiecki agent Rudolf Abel (1903–1971) zostali poddani pierwszej „zamianie szpiegów” między Ameryką a Związkiem Radzieckim.

Po powrocie do USA i opuszczeniu CIA Powers ostatecznie pracował jako pilot helikoptera dla stacji telewizyjnej w Los Angeles. W 1977 r. Zmarł w wieku 47 lat w katastrofie helikoptera i został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.