I wojna światowa oficjalnie zakończyła się podpisaniem traktatu wersalskiego 28 czerwca 1919 r. Negocjowane wśród mocarstw alianckich przy niewielkim udziale Niemiec, 15 części i 440 artykułów zmieniło granice Niemiec i poniosło odpowiedzialność za odszkodowania. Po surowym egzekwowaniu przez pięć lat Francuzi zgodzili się na zmianę ważnych przepisów. Niemcy zgodziły się zapłacić odszkodowania w ramach planu Dawesa i planu młodego, ale plany te zostały anulowane w 1932 r., A dojście Hitlera do władzy i późniejsze działania sprawiły, że pozostałe warunki traktatu były sporne.
Traktat wynegocjowany między styczniem a czerwcem 1919 r. W Paryżu został napisany przez aliantów prawie bez udziału Niemców.
Negocjacje ujawniły rozłam między Francuzami, którzy chcieli rozczłonkować Niemcy, aby uniemożliwić przedłużenie wojny z Francją, a Brytyjczykami i Amerykanami, którzy nie chcieli tworzyć pres do nowej wojny. Ostateczny traktat obejmował 15 części i 440 artykułów. Część I utworzyła Porozumienie Nowej Ligi Narodów, do którego Niemcy nie mogły przystąpić aż do 1926 r. Część II określiła nowe granice Niemiec, przekazując Eupen-Malmedy Belgii, Alzację i Lotaryngię z powrotem do Francji, znaczne wschodnie dystrykty do Polski, Memel na Litwę i duże części Szlezwiku do Danii. Część III ustanowiła strefę zdemilitaryzowaną i oddzieliła Saarę od Niemiec na 15 lat.
Część IV pozbawiła Niemcy wszystkich swoich kolonii, a część V zredukowała niemieckie siły zbrojne do bardzo niskich poziomów i zabroniła Niemcom posiadania niektórych rodzajów broni, jednocześnie zobowiązując aliantów do ostatecznego rozbrojenia. Część VIII ustanowiła odpowiedzialność Niemiec za reparacje bez podania konkretnej liczby i rozpoczęła od artykułu 231, w którym Niemcy przyjęły odpowiedzialność za siebie i swoich sojuszników za straty i szkody aliantów „w wyniku wojny narzuconej im przez agresję Niemiec i jej sojuszników. ”Część IX nałożyła na Niemcy wiele innych zobowiązań finansowych.
Rząd niemiecki podpisał traktat w proteście. Prawicowe partie niemieckie zaatakowały to jako zdradę, a terroryści zamordowali kilku polityków, których uważali za odpowiedzialnych. Senat USA odmówił ratyfikacji traktatu, a rząd USA nie wziął odpowiedzialności za większość jego postanowień.
Przez pięć lat Francuzi i Belgowie próbowali dość rygorystycznie egzekwować traktat, prowadząc w 1922 r. Do okupacji Zagłębia Ruhry. Jednak w 1924 r. Angloamerykańska presja finansowa zmusiła Francję do zmniejszenia celów i zakończenia okupacji, a Francuzi zgodzili się na zmianę ważnych postanowień traktatu w szeregu nowych umów.
Niemcy w 1924 i 1929 roku zgodziły się zapłacić reparacje w ramach planu Dawesa i planu Younga, ale wielki kryzys doprowadził do anulowania reparacji w 1932 roku. Sojusznicy ewakuowali Nadrenie w 1930 roku. Niemcy naruszyły wiele przepisów rozbrojenia z części V w latach dwudziestych , a Hitler całkowicie wypowiedział traktat w 1935 r. Od marca 1937 r. do marca 1939 r. Hitler obalił postanowienia terytorialne traktatu w odniesieniu do Austrii, Czechosłowacji i Memel, przynajmniej przy milczącej zgodzie mocarstw zachodnich. 1 września 1939 r. Zaatakował także Polskę, aby zmienić tę granicę.
Nigdy nie wiadomo, czy rygorystyczne francusko-brytyjskie egzekwowanie pierwotnego traktatu, czy też bardziej hojny traktat uniknęłyby nowej wojny. Z pewnością rządy brytyjskie i amerykańskie po 1945 r. Starały się uniknąć wielu problemów podniesionych w Traktacie Wersalskim, zwłaszcza dotyczących reparacji, a podział Niemiec i zimnej wojny pozwolił im hojnie odbudować strefy zachodnie i je zintegrować w zachodni sojusz bez odnawiania obaw przed niemiecką agresją. W międzyczasie odłożyli pewne fundamentalne kwestie na tak długo, że nigdy nie napisano formalnego traktatu pokojowego, który zakończyłby II wojnę światową.
DAVID KAISER
Towarzysz Czytelnika w historii wojskowości. Pod redakcją Roberta Cowleya i Geoffreya Parkera. Copyright © 1996 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
