Tego dnia gen. Dwight Eisenhower popiera ustalenie stanu wojennego w sprawie Eddiego Slovika, który był sądzony za dezercję, i zezwala na jego egzekucję, pierwsze takie zdanie na żołnierza armii amerykańskiej od czasu wojny secesyjnej oraz tylko człowiek tak ukarany podczas II wojny światowej.
Szeregowy Eddie Slovik był rysownikiem. Pierwotnie sklasyfikowany jako 4-F z powodu rekordu więzienia (Grand Theft Auto), został podwyższony do klasyfikacji 1-A, gdy obniżono standardy projektowe, aby zaspokoić rosnące potrzeby personelu. W styczniu 1944 r. Został wyszkolony na strzelca, co mu się nie podobało, ponieważ nienawidził broni.
W sierpniu tego samego roku Slovik został wysłany do Francji, aby walczyć z 28 Dywizją Piechoty, która poniosła już ogromne straty w walkach tam i w Niemczech. Slovik był zastępcą, klasą żołnierza niezbyt szanowanego przez oficerów. Gdy on i towarzysz byli w drodze na linię frontu, zgubili się w chaosie bitwy, ale natknęli się na kanadyjską jednostkę, która ich wzięła.
Slovik pozostał z Kanadyjczykami do 5 października, kiedy oddali go i jego kumpla amerykańskiej policji wojskowej, która połączyła ich z 28 Dywizją, obecnie w Elsenborn w Belgii. Nie wniesiono żadnych opłat; zastępstwa gubiące się wcześnie podczas podróży służbowych nie były niczym niezwykłym. Ale dokładnie dzień po powrocie Slovika do swojej jednostki stwierdził, że był „zbyt przestraszony i zbyt zdenerwowany”, by zostać strzelcem i groził mu ucieczką, jeśli zostanie zmuszony do walki. Jego przyjęcie zostało zignorowane - i Slovik wystartował. Następnego dnia wrócił, a Slovik podpisał wyznanie dezercji, twierdząc, że ucieknie ponownie, jeśli zostanie zmuszony do walki, i podał go oficerowi 28.Oficer poradził Słowikowi, aby cofnął spowiedź, ponieważ konsekwencje byłyby poważne. Słowik odmówił i był ograniczony do palisady.
28 Dywizja widziała wiele przypadków zranienia się lub opuszczenia przez żołnierzy w nadziei na karę więzienia, która przynajmniej ochroniłaby ich przed niebezpieczeństwem walki. Tak więc 28. oficer prawny zaoferował Słowikowi ofertę: Natychmiast rozpocznij walkę i uniknij walki. Słowik odmówił. Został osądzony 11 listopada za dezercję i został skazany w niecałe dwie godziny. Dziewięcioosobowa komisja wojenna wydała jednogłośne zdanie: egzekucja - „zostać zastrzelonym za pomocą muszkieterów”.
Odwołanie Slovika nie powiodło się. Utrzymywano, że „bezpośrednio zakwestionował autorytet” Stanów Zjednoczonych i że „przyszła dyscyplina zależy od zdecydowanej odpowiedzi na to wyzwanie”. Słowik miał zapłacić za swoje oporne nastawienie - i miał być przykładem. Ostatni apel został skierowany do generała Dwighta D. Eisenhowera, najwyższego dowódcy sprzymierzonych. Czas był zły na litość. Bitwa o wypukłość w lesie w Ardenach spowodowała dosłownie tysiące ofiar amerykańskich, nie wspominając już o drugiej co do wielkości kapitulacji jednostki amerykańskiej armii podczas wojny. Eisenhower podtrzymał zdanie.
Slovik został zastrzelony przez 12-osobowy oddział strzelniczy we wschodniej Francji w styczniu 1945 roku. Żaden strzelec nie drgnął, wierząc, że Słowik dostał to, na co zasłużył.
