Zawartość

• Jaka była ofensywa Tet?
• Zaatakował Khe Sanh
• Rozpoczyna się ofensywa Tet
• Bitwa o odcień
• Wpływ ofensywy Tet

Tet Offensive to skoordynowana seria ataków z północnego Wietnamu na ponad 100 miast i placówek w Wietnamie Południowym. Ofensywa była próbą wywołania buntu wśród ludności Wietnamu Południowego i zachęcenia Stanów Zjednoczonych do ograniczenia swojego zaangażowania w wojnę w Wietnamie. Chociaż siłom amerykańskim i południowo-wietnamskim udało się powstrzymać ataki, wiadomości o masowej ofensywie zszokowały amerykańską opinię publiczną i osłabiły poparcie dla działań wojennych. Pomimo ciężkich strat Wietnam Północny osiągnął strategiczne zwycięstwo dzięki Tet Offensive, ponieważ ataki stanowiły punkt zwrotny w wojnie w Wietnamie i początek powolnego, bolesnego wycofania się USA z regionu.

Jaka była ofensywa Tet?

Jako święto nowego roku księżycowego, Tet jest najważniejszym świętem w wietnamskim kalendarzu. W poprzednich latach święto było okazją do nieformalnego rozejmu w wojnie w Wietnamie między Wietnamem Południowym a Wietnamem Północnym (i ich komunistycznymi sojusznikami w Wietnamie Południowym, Viet Cong).

Jednak na początku 1968 r. Dowódca wojsk północno-wietnamskich generał Vo Nguyen Giap wybrał 31 stycznia jako okazję do skoordynowanej ofensywy niespodziewanych ataków mających na celu przełamanie impasu w Wietnamie. Giap wierzył, że ataki spowodują upadek sił Armii Republiki Wietnamu (ARVN), a także wywołanie niezadowolenia i buntu wśród ludności Wietnamu Południowego.

Co więcej, Giap uważał, że sojusz między Wietnamem Południowym a Stanami Zjednoczonymi był niestabilny - miał nadzieję, że ofensywa doprowadzi do ostatecznego klina między nimi i przekona amerykańskich przywódców do rezygnacji z obrony Wietnamu Południowego.

Czy wiedziałeś? W lutym 1968 roku, w następstwie ofensywy Tet, szanowany dziennikarz telewizyjny Walter Cronkite, który był umiarkowanym i zrównoważonym obserwatorem postępów wojny, ogłosił, że „wydaje się„ bardziej niż kiedykolwiek pewne, że krwawe doświadczenie Wietnamu dobiegnie końca w impasie ”.

Zaatakował Khe Sanh

W ramach przygotowań do planowanej ofensywy Giap i oddziały Ludowej Armii Wietnamu (PAVN) rozpoczęli serię ataków jesienią 1967 r. Na izolowane amerykańskie garnizony na wyżynach środkowego Wietnamu oraz wzdłuż granic laotańskich i kambodżańskich.

21 stycznia 1968 r. Siły PAVN rozpoczęły masowe bombardowanie artyleryjskie garnizonu piechoty morskiej USA w Khe Sanh, położonego przy głównej drodze z północnego Wietnamu Południowego do Laosu. Prezydent Lyndon B. Johnson i generał William Westmoreland skoncentrowali swoją uwagę na obronie Khe Sanha, 70 000 Giap przygotowało się do rozpoczęcia swojego prawdziwego celu: ofensywy Tet.

Rozpoczyna się ofensywa Tet

Wczesnym rankiem 30 stycznia 1968 r. Siły Wietnamu zaatakowały 13 miast w środkowym Wietnamie Południowym, podobnie jak wiele rodzin rozpoczęło obchody nowego roku księżycowego.

Dwadzieścia cztery godziny później siły PAVN i Viet Cong uderzyły w szereg innych celów w całym Wietnamie Południowym, w tym w miasta, miasteczka, budynki rządowe i bazy wojskowe USA lub ARVN w całym Wietnamie Południowym, w sumie ponad 120 ataków.

W szczególnie odważnym ataku na ambasadę USA w Sajgonie pluton Viet Cong dostał się na dziedziniec kompleksu, zanim siły USA go zniszczyły. Odważny atak na ambasadę USA i jej początkowy sukces oszołomił amerykańskich i międzynarodowych obserwatorów, którzy widzieli zdjęcia rzezi transmitowanej w telewizji w momencie jej wystąpienia.

Choć Giapowi udało się zaskoczyć, jego siły były zbyt słabe w ambitnej ofensywie, a siłom USA i ARVN udało się skutecznie przeciwdziałać większości ataków i zadać ciężkie straty w Wietnamie.

Bitwa o odcień

Szczególnie intensywne walki miały miejsce w mieście Hue, położonym nad rzeką Perfume, około 50 mil na południe od granicy między Wietnamem Północnym a Południowym.

Bitwa o Hue trwała ponad trzy tygodnie po tym, jak siły PAVN i Viet Cong wpadły do ​​miasta 31 stycznia, łatwo przytłaczając siły rządowe i przejmując kontrolę nad starożytną cytadelą.

Na początku okupacji Hue żołnierze Viet Congu przeprowadzali rewizje od domu do domu, aresztowali urzędników państwowych, przywódców religijnych, nauczycieli i innych cywilów związanych z siłami amerykańskimi lub reżimem południowo-wietnamskim. Wykonali tych tak zwanych kontrrewolucjonistów i pochowali swoje ciała w masowych grobach.

Siły USA i ARVN odkryły dowody masakry po odzyskaniu kontroli nad miastem 26 lutego. Oprócz ponad 2800 ciał, zaginęło kolejne 3000 mieszkańców, a siły okupacyjne zniszczyły wiele świątyń, pałaców i innych miast wielkiego miasta zabytki.

Najtrudniejsze walki w Hue miały miejsce w starożytnej cytadeli, z którą Wietnamczycy z północy walczyli zaciekle, by powstrzymać potężną amerykańską siłę ognia. W scenach rzezi zarejestrowanych na filmie przez wiele ekip telewizyjnych na scenie, w bitwie o Hue zginęło prawie 150 amerykańskich żołnierzy piechoty morskiej, a także około 400 żołnierzy z Wietnamu Południowego.

Po stronie północno-wietnamskiej zginęło około 5000 żołnierzy, większość z nich została trafiona amerykańskimi atakami lotniczymi i artyleryjskimi.

Wpływ ofensywy Tet

Pomimo ciężkich ofiar śmiertelnych i braku inspiracji do powszechnego buntu wśród południowych Wietnamczyków, ofensywa Tet okazała się strategicznym sukcesem dla północnych Wietnamczyków.

Przed Tet Westmoreland i inni przedstawiciele administracji Johnsona twierdzili, że zbliża się koniec wojny; teraz stało się jasne, że przed nami długa walka. Westmoreland zażądał ponad 200 000 nowych żołnierzy w celu przeprowadzenia skutecznej kontrofensywy, eskalacji, którą wielu Amerykanów postrzegało jako akt desperacji.

Podczas gdy nastroje antywojenne narastały na froncie wewnętrznym, niektórzy doradcy Johnsona, którzy wspierali wcześniejsze zbrojenie wojskowe w Wietnamie (w tym niedługo późniejszy sekretarz obrony Clark Clifford), teraz opowiadali się za ograniczeniem zaangażowania USA.

31 marca oblężony prezydent Johnson oświadczył, że ogranicza bombardowania Wietnamu Północnego do obszaru poniżej 20 równoleżnika (oszczędzając w ten sposób 90 procent terytorium kontrolowanego przez komunistów) i wzywa do negocjacji w celu zakończenia wojny. Jednocześnie ogłosił, że w listopadzie nie będzie ubiegał się o reelekcję.

Chociaż rozmowy pokojowe ciągnęłyby się przez kolejne pięć lat, podczas których zginęło więcej amerykańskich żołnierzy, niż w poprzednich latach konfliktu, decyzja Johna o zatrzymaniu eskalacji po ofensywie Tet była kluczowym punktem zwrotnym w amerykańskim udziale w wojnie w Wietnamie.