Richard Milhous Nixon, 37. prezydent Stanów Zjednoczonych, urodził się tego dnia w Kalifornii.
Syn rodziców kwakrów, Nixon, dorastał w mieście Yorba Linda w południowej Kalifornii. Na początku udowodnił, że jest gwiezdnym studentem, uczęszczając do Whittier College i kończąc z wyróżnieniem studia na Duke University Law School. Następnie Nixon wstąpił do marynarki wojennej i służył podczas II wojny światowej jako dowódca porucznika w teatrze na Pacyfiku. Po wojnie skłaniał się ku polityce republikańskiej, przyłączając się do powojennej krucjaty antykomunistycznej.
W 1950 r. Nixon wystąpił przeciwko demokracie Helen Gahagan Douglas o miejsce w Izbie Reprezentantów w Kalifornii, zdobywając niecodzienny przydomek Tricky Dick podczas kampanii za bezwzględne przeklinanie przeciwnika na czerwono, w tym twierdzenie, że Douglas był różowy aż do majtek. Zdobył i zyskał narodową uwagę, gdy jako członek House Un-American Activities Committee (HUAC), Nixon bezlitośnie grillował Algera Hissa, liberała Roosevelt New Deal i byłego sekretarza generalnego ONZ, na rozprawie w sprawie zarzutów, że Hiss ułatwiał komunistyczną infiltrację rządu USA. Hiss, prawnie odporny na zarzuty szpiegowskie, został później skazany za krzywoprzysięstwo. Przekonanie, pomimo zaprzeczenia przez Hissa jakiegokolwiek wykroczenia, oznaczało przyznanie się do winy w oczach twardych antykomunistów. Głównie ze względu na jego nieugiętą walkę z komunizmem, Nixon zasłużył na wiceprezydenta na bilecie republikańskim z Dwightem D. Eisenhowerem w 1952 roku.
Na początku swojej kariery Nixon był śledzony przez zarzuty przyjęcia nieodpowiednich funduszy na kampanie od wielkiego biznesu i mafii. Podczas kampanii wiceprezydenckiej w 1952 r. Nixon próbował rozwiać te oskarżenia w tak zwanej mowie warcabów. Nazwa pochodzi od psa o imieniu Checkers, który został podarowany jego córce przez kibica. Bawiąc się sentymentem do swojej małej dziewczynki, Nixon stanowczo ślubował zatrzymać psa. Amerykanie oczarowani ciepłymi, pozornie staroświeckimi wartościami Nixona pomogli głosować na bilet Eisenhowera-Nixona do Białego Domu.
Ogólnie jednak Nixon nie zawdzięczał swojego sukcesu w polityce osobowości ani urokowi; w rzeczywistości niektórzy zagorzali zwolennicy opisywali go jako zimnego, wyniosłego, surowego, aroganckiego i paranoicznego. Nawet Eisenhower twierdził, że jego wiceprezydent nigdy nie wygra prezydentury, ponieważ ludzie go nie lubią. W 1968 r. Nixon udowodnił, że jego były szef się mylił, ale w 1974 r. Opuścił biuro w niełasce.
Jako prezydent Nixon zaangażował grupę mężczyzn, których jedyna misja polegała na opracowaniu sposobów zdyskredytowania przeciwników politycznych. W 1972 r. Grupa ta, znana jako hydraulicy, została przyłapana na włamywaniu się do siedziby Głównego Komitetu Demokratycznego w hotelu Watergate. To, czy Nixon zezwolił na włamanie, nie jest znane, ale próbował ukryć przestępstwo, wykorzystując CIA do wykreślenia śledztwa FBI w sprawie włamania i innych nielegalnych działań popełnianych przez jego pomocników i kumpli politycznych. Prasa stopniowo odkrywała szczegóły kryjące się za włamaniem, w tym istnienie tajnego funduszu oszczędnościowego wykorzystywanego do finansowania operacji, gromadzonego i zarządzanego przez urzędników kampanii i prokuratora generalnego Nixona.
W 1973 r. Senat powołał Specjalną Komisję Prezydencką w celu zbadania sprawy, która stała się znana jako sprawa Watergate. Podczas dochodzenia adiutant ujawnił istnienie nagrań rozmów Owalnego Biura Nixona. Uzbrojony w potępiające zeznania, w tym własne oświadczenia Nixona na taśmie, Kongres rozpoczął oficjalny proces impeachmentu; w 1974 roku, zanim został ukończony, Nixon zrezygnował. Jego następca, Gerald R. Ford, podjął kontrowersyjny krok ułaskawienia Nixona.
Skandal Watergate, co zrozumiałe, przyćmił osiągnięcia Nixona podczas sprawowania urzędu. Jego spuścizna obejmuje działania afirmatywne, reformę dobrobytu i rozpaczliwie potrzebne środki kontroli zanieczyszczenia. Podczas przyjaznej ekologicznie prezydencji Nixon Kongres uchwalił ustawę o krajowej polityce ochrony środowiska, która utworzyła Agencję Ochrony Środowiska i zmieniła ustawę o czystym powietrzu. Kongres uchwalił również ustawę o czystej wodzie w 1972 r., A następnie ustawę o zagrożonych gatunkach w 1973 r. Na froncie spraw zagranicznych Nixon poczynił śmiałe kroki w kierunku wznowienia stosunków dyplomatycznych z Chinami i Związkiem Radzieckim, stając się pierwszym prezydentem, który odwiedził oba kraje od tego czasu początek zimnej wojny. W późniejszych latach kolejni prezydenci konsultowali się z Nixonem w sprawie jego wiedzy specjalistycznej w sprawach międzynarodowych.
