Po trzech latach kopania w żwirowni Piltdown w hrabstwie Sussex w Anglii archeolog amator Charles Dawson ogłasza odkrycie dwóch czaszek, które wydają się należeć do prymitywnego hominida i przodka człowieka, wraz z psim zębem, narzędziem wykutym ze słonia kieł i skamieniałe zęby wielu prehistorycznych zwierząt.
Pomimo stłumionej krytyki ze strony mniejszości paleontologów, większość społeczności naukowej uznała tak zwanego Człowieka Piltdown za brakujące ogniwo ewolucyjne między małpą a człowiekiem. Ocenia się, że szczątki mają nawet milion lat. Przez następną dekadę naukowcy zwiastowali odkrycie Eoanthropus dawsoni, lub „Dawson's Dawn-man” po łacinie, jako potwierdzenie wciąż kontrowersyjnej teorii Darwina o ewolucji człowieka.
Jednak w latach dwudziestych i trzydziestych okazało się, że żwiry z Piltdown są znacznie mniej starożytne, niż się wydaje, a inne znaleziska ludzkich przodków na całym świecie podważają autentyczność Człowieka z Piltdown. W 1953 roku na międzynarodowym kongresie paleontologów Piltdown Man został po raz pierwszy otwarcie nazwany oszustem. Intensywne badania szczątków wykazały, że zbudowano je ze współczesnej ludzkiej czaszki, która nie ma więcej niż 600 lat; szczęka i zęby orangutana; i ząb szympansa. Testy mikroskopowe wykazały, że zęby zostały udokumentowane za pomocą narzędzia przypominającego pilnik, dzięki któremu wydają się bardziej ludzkie. Naukowcy odkryli również, że kości zostały potraktowane chemikaliami, aby wyglądały na starsze. Inne skamieliny znalezione w kamieniołomie Piltdown okazały się autentyczne, ale nie występują w Wielkiej Brytanii.
Osoba, która zaaranżowała oszustwo, nigdy się nie zgłosiła, ale w 1996 r. Stwierdzono, że w bagażniku w Muzeum Brytyjskim znajdują się skamieliny poddane obróbce dokładnie w taki sam sposób, jak pozostałości Piltdown. Pień nosił inicjały M.A.C.H., które zdawały się sugerować, że winowajcą był prawdopodobnie Martin A.C. Hinton, wolontariusz w British Museum w 1912 r., A później kurator zoologii w tej instytucji. Niektórzy twierdzili, że próbował zawstydzić Arthura Smitha Woodwarda, kuratora departamentu paleontologii British Museum, ponieważ Woodward odrzucił prośbę Hintona o cotygodniowe podwyżki.
