Sześć miesięcy po ataku na Pearl Harbor Stany Zjednoczone pokonały Japonię w jednej z najbardziej decydujących bitew morskich w II wojnie światowej. Częściowo dzięki znacznym postępom w łamaniu kodów Stany Zjednoczone były w stanie powstrzymać i przeciwdziałać planowanej przez Japonię zasadzce na kilka pozostałych lotniskowców, powodując trwałe szkody w japońskiej marynarce wojennej. Ważny punkt zwrotny w kampanii na Pacyfiku, zwycięstwo pozwoliło Stanom Zjednoczonym i ich sojusznikom przejść do pozycji ofensywnej.
To zaangażowanie floty między amerykańskimi i japońskimi marynarkami na północno-środkowym Oceanie Spokojnym wynikało z chęci Japonii zatopienia amerykańskich lotniskowców, którzy uniknęli zniszczenia w Pearl Harbor. Admirał Yamamoto Isoroku, japoński dowódca floty, postanowił zaatakować cel stosunkowo blisko Pearl Harbor, aby wyciągnąć flotę amerykańską, obliczając, że kiedy Stany Zjednoczone rozpoczną kontratak, Japończycy będą gotowi ich zniszczyć. Zamiast tego nastąpił przełom amerykańskiego wywiadu - rozwiązanie dowódcy floty japońskiej - admirała Chestera W. Nimitza, który zrozumiał dokładne japońskie plany. Nimitz umieścił dostępnych amerykańskich przewoźników w pozycji, aby zaskoczyć Japończyków, którzy posunęli się w górę, przygotowując naloty na samą wyspę Midway.
Czy wiedziałeś? Sześć miesięcy przed bitwą o Midway wyspy zostały zaatakowane 7 grudnia 1941 r., Niecałe dwie godziny po Pearl Harbor.
Interakcja wywiadu miałaby kluczowe znaczenie dla wyniku bitwy i rozpoczęła się na wiele tygodni przed starciem broni. Amerykańskie sieci radiowe na Pacyfiku przyjmowały różne zamówienia, które Yamamoto wysłał, aby przygotować swoje siły do operacji. Już 2 maja, które zostały przechwycone, zaczęły wskazywać na zbliżającą się operację, a kluczowy fakt, planowana pozycja japońskich przewoźników na dzień bitwy, zostanie ujawniona w zawiadomieniu wysłanym 16 maja. Nimitz musiał podjąć ostateczne decyzje, japońskie plany i porządek bitwy zostały szczegółowo odtworzone.
Amerykańskie siły bojowe przejęły tam, gdzie zakończyły się działania wywiadowcze. Zwiadowcy znaleźli Japończyków wczesnym rankiem 4 czerwca. Chociaż początkowe uderzenia samolotów z Midway nie zakończyły się sukcesem, samoloty z amerykańskim lotniskowcem odwróciły falę. Bombowce torpedowe zostały oddzielone od amerykańskich bombowców nurkujących i zostały zabite (36 z 42 zestrzelonych), ale odwróciły japońską obronę w samą porę, zanim przybyły bombowce nurkowe; część z nich zaginęła, a teraz dzięki szczęściu znaleźli Japończyków. Japońscy przewoźnicy zostali złapani podczas tankowania i ponownego uzbrojenia swoich samolotów, co czyni je szczególnie wrażliwymi. Amerykanie zatopili czterech przewoźników floty całą siłą grupy zadaniowejAkagi, Kaga, Soryu, i Hiryu, z 322 samolotami i ponad pięcioma tysiącami żeglarzy. Japończycy również stracili ciężki krążownik Mikuma. Straty amerykańskie obejmowały 147 samolotów i ponad trzystu marynarzy.
Analitycy często wskazują na straty japońskich samolotów w Midway jako na wyeliminowanie siły powietrznego ramienia Cesarskiej Marynarki Wojennej, ale tak naprawdę przeżyło około dwóch trzecich załóg lotniczych. Bardziej niszczycielska była utrata wyszkolonych mechaników i załóg naziemnych samolotów, które zeszły ze statkami. Niektórzy historycy postrzegają Midway jako punkt zwrotny w teatrze wojny na Pacyfiku, po którym Amerykanie jechali prosto do Tokio; inni postrzegają to jako szczyt wojny, po którym inicjatywa zawisła w równowadze, zmierzając do aliantów w kampanii Guadalcanal. Tak czy inaczej, Midway jest naprawdę decydującą bitwą.
JOHN PRADOS
Towarzysz Czytelnika w historii wojskowości. Pod redakcją Roberta Cowleya i Geoffreya Parkera. Copyright © 1996 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
