Zawartość
Nefertiti, jedna z najbardziej tajemniczych i najpotężniejszych kobiet w starożytnym Egipcie, była królową obok faraona Echnatona w latach 1353–1336 p.n.e. i mogła rządzić Nowym Królestwem wprost po śmierci męża. Jej panowanie było okresem ogromnych przewrotów kulturowych, gdy Echnatona zmienił orientację religijną i polityczną Egiptu wokół kultu boga słońca Atena. Nefertiti jest najbardziej znana z pomalowanego popiersia z piaskowca, które zostało odkryte na nowo w 1913 roku i stało się globalną ikoną kobiecego piękna i siły.
Nefertiti jako Queen
Nefertiti mogła być córką Ay, czołowego doradcy, który po śmierci króla Tuta w 1323 roku p.n.e. został faraonem. Alternatywna teoria sugeruje, że była księżniczką z królestwa Mittani w północnej Syrii. Była Wielką Królewską Żoną swojego męża (ulubiona małżonka), kiedy wstąpił na tron w Tebach jako Amenhotep IV. W piątym roku panowania wyparł głównego egipskiego boga Amona na korzyść Atena, przeniósł stolicę na północ do Amarny i zmienił nazwisko na Echnatona, a Nefertiti przybrała dodatkowe imię „Neferneferuaten”. Jej pełne imię oznacza „Piękne są piękno Aten, Pięknej kobiety, przyszło. ”
Czy wiedziałeś? Piękno kultowego biustu Nefertiti może być tylko głębokie. Skany CT w 2019 r. Ujawniły, że pod powierzchnią gładko pomalowanego stiuku znajduje się bardziej realistyczna rzeźbiarska rzeźba Thudmose z wapienia przedstawiająca kobietę z pomarszczonymi policzkami i guzem na nosie.
Transformacja religii przez Echnatona przyniosła radykalne zmiany w konwencjach artystycznych. Odchodząc od wyidealizowanych obrazów wcześniejszych faraonów, Echnatona jest czasem przedstawiany z kobiecymi biodrami i przesadnymi rysami. Wczesne obrazy Nefertiti pokazują stereotypową młodą kobietę, ale w późniejszych jest ona niemal lustrzanym odbiciem Echnatona. Jej ostatnie przedstawienia ukazują królewską, ale realistyczną postać.
Na ścianach grobowców i świątyń zbudowanych za panowania Echnatona Nefertiti jest przedstawiona obok męża z częstotliwością, jakiej nie widziała żadna inna egipska królowa. W wielu przypadkach jest pokazywana na pozycjach władzy i zwierzchnictwa, oddając cześć Atenowi, prowadząc rydwan lub uderzając wroga.
Po tym, jak Nefertiti urodziła sześć córek, jej mąż zaczął brać inne żony, w tym własną siostrę, z którą spłodził przyszłego króla Tut (Tutanchamona). Trzecia córka Nefertiti, Ankhesenpaaten, w końcu zostanie królową swojego przyrodniego brata Tutanchamona.
Nefertiti jako możliwy władca
Nefertiti znika z historycznego zapisu około 12. roku 17-letniego panowania Echnatona. W tym momencie mogła umrzeć, ale możliwe, że została oficjalnym współ regentem męża pod imieniem Neferneferuaten. Po Echnatenie jako faraonie pojawił się Smenkhkare, który według niektórych historyków mógł być inną nazwą Nefertiti. Nie byłoby to bez precedensu: w XV wieku p.n.e. faraon Hatszepsut rządził Egiptem pod postacią mężczyzny, wraz z ceremonialną fałszywą brodą.
Jeśli Nefertiti zachowa władzę w ostatnich latach Echnatona i poza nim, możliwe jest, że zacznie odwracanie zasad religijnych męża, które osiągną owoce za panowania króla Tut. W pewnym momencie Neferneferuaten zatrudnił skrybę, aby składał boskie ofiary Amunowi, błagając go, by powrócił i rozproszył ciemność królestwa.
Popiersie Nefertiti
6 grudnia 1913 r. Zespół pod kierownictwem niemieckiego archeologa Ludwiga Borchardta odkrył rzeźbę zakopaną do góry nogami w piaszczystym gruzie na podłodze wykopanego warsztatu królewskiego rzeźbiarza Tutmozisa w Amarnie. Malowana postać miała smukłą szyję, wdzięcznie proporcjonalną twarz i ciekawy niebieski cylindryczny hełm w stylu widocznym tylko na zdjęciach Nefertiti. Zespół Borchardta zgodził się na podzielenie artefaktów z rządem Egiptu, więc popiersie zostało wysłane w ramach części Niemiec. Pojedyncze, słabe zdjęcie zostało opublikowane w czasopiśmie archeologicznym, a popiersie zostało przekazane finansistom wyprawy, Jacquesowi Simonowi, który wystawiał je przez następne 11 lat w swojej prywatnej rezydencji.
W 1922 roku brytyjski egiptolog Howard Carter odkrył grobowiec króla Tuta. Nastąpiła fala międzynarodowej uwagi, a wizerunek solidnej złotej maski grobowej Tuta wkrótce stał się globalnym symbolem piękna, bogactwa i władzy.
Rok później popiersie Nefertiti zostało wystawione w Berlinie, przeciwstawiając się „angielskiemu” Tutowi z niemieckim przywłaszczeniem starożytnego uroku. Podczas wstrząsów XX wieku popiersie pozostawało w rękach niemieckich. Czczony był przez Hitlera (który powiedział: „Nigdy nie zrezygnuję z głowy królowej”), ukryty przed alianckimi bombami w kopalni soli i pożądany przez Niemcy Wschodnie podczas Zimnej Wojny. Dziś przyciąga ponad 500 000 odwiedzających rocznie do berlińskiego Muzeum Neues.
