„Napisałem to na śniadanie, nagrałem na lunch, a my jemy na kolację”. W ten sposób John Lennon opowiedział historię „Instant Karma”, jednej z jego najbardziej pamiętnych piosenek jako solowy artysta i trzeciego Lennona singiel pojawi się przed oficjalnym rozpadem Beatlesów. Jedyną przesadą w opisie Johna była część dotycząca kolacji: „Instant Karma” nie została publicznie udostępniona dopiero po 13 dniach od napisania i nagrania w ciągu jednego wtorku, 27 stycznia 1970 r. , była to jedna z najszybszych piosenek popowych, jakie kiedykolwiek pojawiły się na rynku.

„Instant Karma” przyszedł w burzliwym okresie dla Johna Lennona osobiście, a dla zespołu był w trakcie pozostawiania za sobą. The Beatles spędzili większą część 1969 roku, próbując zdecydować, czy nadal są zespołem, porzucając sesje nagraniowe, które właśnie się rozpoczęły, i odwołując plany ich pierwszych występów na żywo od ponad trzech lat. Materiał z dwóch ostatnich albumów zespołuAbbey Road i Niech będzie”Zostało nagrane w tym roku, ale Niech będzie siedział niepublikowany i bez uzgodnionego producenta. Tymczasem Lennon zmierzał w nowym kierunku. „Daj szansę szansie”, nagrane podczas słynnego „bed-in” z czerwca 1969 roku, pojawiło się już pod nazwą „The Plastic Ono Band”, podobnie jak „Cold Turkey”, jego wredna relacja z kopania heroiny w tym samym roku. W styczniu 1970 roku John odszedł od The Beatles, a Plastic Ono Band był jedynym muzycznym bytem, ​​którego uważał za część.

Sesja 27 stycznia odbyła się spontanicznie. Lennon napisał piosenkę rano i, jak powiedział: „Wiedziałem, że mam przebój”. To, co sprawiło, że płyta zakończyła się tego samego dnia i nadała jej niesamowity dźwięk, było jednak nieoczekiwanym pojawieniem się Phila Spectora tego wieczoru w Studia EMI. Po kilku przejściach pod kierunkiem Spectora John powiedział: „Nagle poszliśmy do pokoju i usłyszeliśmy, co z tym zrobił… to było fantastyczne. Brzmiało to tak, jakby grało pięćdziesiąt osób. ”Szczęście Johna z wynikami doprowadziłoby bezpośrednio do przejęcia przez Spectora uśpionego Niech będzie rozwój projektu, który zakończył się prowadzeniem kolejnego klina między Lennonem i McCartneyem przed oficjalnym rozpadem Beatlesów.