Tego dnia w 1809 r. Były prezydent Thomas Jefferson podpisuje umowę na sprzedaż sługi o imieniu John Freeman nowo zaprzysiężonemu prezydentowi Jamesowi Madisonowi.

Niewolnictwo i służebna służebność były głównymi elementami wczesnej gospodarki amerykańskiej. Niewolnicy wykonywali większość pracy fizycznej i domowej na dużych plantacjach należących do kilku prezydentów i ich kolonialnych przodków, w tym George Washington, Thomas Jefferson, James Madison i Andrew Jackson. Podczas gdy niewolnikami byli głównie Afrykanie i rdzenni Amerykanie, podoficerami służącymi pod koniec XVI wieku do wczesnych lat 1700 byli często zubożali biali mężczyźni pochodzenia angielskiego, którzy uciekali się do sprzedawania się w służbie w zamian za miejsce i wyżywienie, a czasem wynagrodzenie. Stosunkowo niewielu Afroamerykanów pod koniec XVIII-wiecznej Ameryki zostało sługami. Do czasu rewolucji amerykańskiej praktyka służebności służebnej odmówiła na korzyść użycia „tańszych” afrykańskich niewolników.

Uważa się, że Freeman był afroamerykańskim rzemieślnikiem, który sprzedał się Jeffersonowi jako sługa z umową o pracę na 132 miesiące; mógł być stolarzem lub ślusarzem. Po tym, jak Freeman zakończył 76,5 miesiąca pracy, Jefferson „sprzedał” Freemana Madisonowi, który w tym czasie szukał wykwalifikowanych rzemieślników, którzy pomogliby zbudować rozbudowę jego domu na plantacji. Madison zapłacił Jeffersonowi nieznaną kwotę, która zostałaby obliczona jako równa pozostałemu czasowi Freemana w służbie. (Jefferson pierwotnie kupił usługi Freemana za 400 USD).

Oryginalna odręczna umowa sprzedaży Johna Freemana znajduje się teraz w Bibliotece Kongresu. Na wystawie z ironią zaznaczono, że wybitny rewolucjonista Ameryki, Thomas Jefferson, napisał porozumienie w rocznicę bitwy o Lexington, wydarzenia, które rozpoczęło wojnę o zakończenie amerykańskiej niewoli wobec Anglii.