Jane Pierce (1806–1863) była pierwszą amerykańską damą (1853–1857) i żoną Franklina Pierce, czternastego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Chociaż Franklin Pierce był szczery co do swoich ambicji politycznych i był już wschodzącym członkiem Kongresu po ślubie, Jane bardzo nie lubiła roli żony politycznej i ostatecznie zachęciła męża do wycofania się z życia publicznego. Kiedy jednak Franklin został wybrany prezydentem w 1852 roku, niechętnie zgodziła się towarzyszyć mu w Białym Domu. Tragiczna śmierć ich jedynego ocalałego syna w strasznym wypadku tuż przed inauguracją Franklina rzuciła na nią kolejne kłopoty, a Jane spędzała większość czasu jako pierwsza dama w odosobnieniu, werbując przyjaciół i rodzinę do roli Białego Domu gospodyni.
Jane Means Appleton urodziła się 12 marca 1806 r. W Hampton w stanie New Hampshire, trzecie z Elizabeth Means i sześcioro dzieci Jessego Appletona. Appleton minister i prezydent Bowdoin College w Brunszwiku, Maine, pan Appleton był w stanie zapewnić swojej rodzinie komfortowy styl życia. Młoda Elżbieta otrzymała solidne wykształcenie, z literaturą i muzyką wśród swoich ulubionych przedmiotów. Jednak już jako dziecko wykazywała fizyczne słabości i nerwowe usposobienie, które charakteryzowałyby jej dorosłe lata.
Jane poznała Pierce'a przez szwagra Alpheusa S. Packarda, który uczył początkującego prawnika jako profesor w Bowdoin College. Uznając, że Jane jest delikatna i urocza, przyszły prezydent USA zdobył jej sympatię pomimo braku entuzjazmu dla jego interesów politycznych. Udało mu się również przezwyciężyć dezaprobatę pani Appleton, która uważała, że jej córka powinna poślubić kogoś z wyższej pozycji społecznej. Jane wyszła za mąż za ukochaną w stosunkowo starym wieku 28 lat 19 listopada 1834 r. W Amherst w stanie New Hampshire.
Jane była najszczęśliwsza jako dorosły po tym, jak jej mąż wrócił z wojny meksykańskiej pod koniec 1847 r. Po osiedleniu się w mieście Concord w New Hampshire, zachwyciła się swoim młodym synem, Benjaminem, gdy Pierce zbudował swoją praktykę prawną i zanurzył się w politykę regionalną. Dobre czasy zakończyły się, gdy Pierce został nominowany na demokratycznego kandydata na prezydenta w 1852 r., Co podobno spowodowało, że Jane zemdlała. Kilka tygodni po tym, jak Pierce wygrała wybory, gdy pierwsza przyszła dama przygotowywała się do powrotu do Waszyngtonu, przeżyła miażdżący cios, gdy był świadkiem śmierci 11-letniego Benjamina w wypadku kolejowym.
Jane nie wzięła udziału w inauguracji Pierce'a w 1853 roku i zajęło jej prawie dwa lata udział w przyjęciu u boku męża w Białym Domu. Ale chociaż nie spełniła wielu obowiązków związanych z przyjmowaniem jako pierwsza dama, nie była całkowicie oderwana od polityki. Zdecydowana abolicjonistka Jane pomogła uwolnić przywódcę Wolnego Państwa Charlesa Robinsona z obozu wojskowego w Kansas. Jej poglądy rozpalały napięcia z mężem, który był moralnie przeciwny niewolnictwu, ale uważał, że zachowanie Unii ma pierwszeństwo.
Po tym, jak Pierces opuścili Biały Dom w 1857 roku, popłynęli na Karaiby, a następnie do Europy. Jednak ich wyjazd z Waszyngtonu niewiele zrobił, aby poprawić nastrój i zdrowie Jane. Chronicznie przygnębiona i dotknięta gruźlicą większość ostatnich lat spędziła ze swoją siostrą Mary Aiken w Andover w stanie Massachusetts. Po jej śmierci 2 grudnia 1863 r. Została pochowana wraz ze swoimi synami na Old North Cemetery w Concord.
Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.
