Z większością ponad dwóch trzecich głosów Kongres zastępuje weto Prezydenta Woodrowa Wilsona z poprzedniego tygodnia i uchwala Ustawę imigracyjną. Prawo wymagało testu umiejętności czytania i pisania dla imigrantów i zakazanych robotników azjatyckich, z wyjątkiem tych z krajów, które mają specjalne traktaty lub umowy ze Stanami Zjednoczonymi, takich jak Filipiny.

Na przełomie XIX i XX wieku Stany Zjednoczone otrzymały większość imigrantów na świecie, a 1,3 miliona imigrantów przeszło przez nowojorską wyspę Ellis Island w 1907 roku. Od lat 90. XIX wieku stosowano różne ograniczenia wobec imigrantów, ale większość osób starających się o wjazd do Stanów Zjednoczonych została zaakceptowana.

Jednak w 1894 r. W Bostonie została założona Immigration Restriction League, a następnie złożyła petycję do rządu USA, aby uchwalić, że imigranci muszą wykazać się umiejętnością czytania w jakimś języku, zanim zostaną zaakceptowani. Organizacja miała nadzieję stłumić niedawny przypływ imigrantów z niższej klasy z Europy Południowej i Wschodniej. Kongres uchwalił ustawę czytania i pisania w 1897 roku, ale prezydent Grover Cleveland zawetował ją. Na początku 1917 r., Kiedy Amerykanie przystąpili do I wojny światowej za trzy miesiące, ksenofobia osiągnęła nowy poziom, a weto prezydenta Wilsona uchwalono ustawę ograniczającą imigrację.

Późniejsza imigracja do Stanów Zjednoczonych gwałtownie spadła, aw 1924 r. Uchwalono prawo wymagające kontroli imigrantów w krajach pochodzenia, co doprowadziło do zamknięcia wyspy Ellis Island i innych głównych ośrodków przetwarzania imigrantów. W latach 1892–1924 około 16 milionów osób z powodzeniem wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszego życia.