Tego dnia w 1933 roku obłąkana, bezrobotna warstwa cegieł o imieniu Giuseppe Zangara krzyczy Zbyt wielu ludzi głoduje! i strzela do amerykańskiego prezydenta elekta Franklina D. Roosevelta.

Roosevelt wygłosił przemówienie w Bayfront Park w Miami z tylnego siedzenia swojego otwartego samochodu turystycznego, gdy Zangara otworzył ogień sześcioma rundami. Pięć osób zostało trafionych. Prezydent uniknął obrażeń, ale burmistrz Chicago, Anton Cermak, który był obecny, otrzymał śmiertelną ranę żołądka podczas ataku.

Kilku mężczyzn porwało napastnika i mogłoby go pobić na śmierć, gdyby Roosevelt nie interweniował, mówiąc tłumowi, by pozostawił sprawiedliwość władzom. Zangara później stwierdził, że osobiście nie nienawidzę pana Roosevelta Nienawidzę wszystkich urzędników i każdego bogatego. Powiedział także FBI, że przewlekły ból brzucha doprowadził do jego działania: skoro bolał mnie brzuch, chcę zrobić nawet z kapitalistami zabijając prezydenta. Mój brzuch bolał długo.

Ekstremalne działanie Zangary odzwierciedlało gniew i frustrację wielu pracujących Amerykanów podczas Wielkiego Kryzysu. W czasie strzelania Roosevelt był nadal tylko prezydentem elektem i jeszcze nie został zaprzysiężony. Jego polityka pozostała niesprawdzona, ale doniesienia o opanowaniu Roosevelta podczas zamachu wypełniły dzienniki następnego dnia i zrobiły wiele, aby wzmocnić publiczny wizerunek Roosevelta jako silny lider.

Niepotwierdzone raporty później twierdziły, że prawdziwym celem Zangary był Cermak i wskazywały na związek Zangary z przestępczością zorganizowaną w Chicago. Zangara był początkowo sądzony za usiłowanie zabójstwa i skazany na 80 lat więzienia, ale kiedy później burmistrz Cermak zmarł z powodu odniesionych ran, Zangara został ponowiony i skazany na śmierć. Zangara zmarł na krześle elektrycznym 20 marca 1933 r.