Zawartość

• Artykułów Konfederacji
• Tworzenie bardziej doskonałej unii
• Debata nad Konstytucją
• Ratyfikacja konstytucji
• Karta Praw
• Konstytucja dzisiaj

Konstytucja Stanów Zjednoczonych ustanowiła amerykański rząd i podstawowe prawa oraz zagwarantowała pewne podstawowe prawa dla swoich obywateli. Został podpisany 17 września 1787 r. Przez delegatów Konwentu Konstytucyjnego w Filadelfii. Zgodnie z pierwszym dokumentem rządzącym Ameryki, Konfederacją, rząd krajowy był słaby, a państwa działały jak niepodległe kraje. Na konwencji z 1787 r. Delegaci opracowali plan silniejszego rządu federalnego z trzema organami wykonawczymi, ustawodawczymi i sądowymi wraz z systemem kontroli i równowagi, aby zapewnić, że żaden oddział nie będzie miał zbyt dużej władzy. Karta praw obejmowała 10 poprawek gwarantujących podstawowe indywidualne środki ochrony, takie jak wolność słowa i wyznania, które weszły w skład Konstytucji w 1791 r. Do chwili obecnej wprowadzono 27 poprawek do konstytucji.

Artykułów Konfederacji

Pierwsza konstytucja Ameryki, Artykuły Konfederacji, została ratyfikowana w 1781 r., Kiedy naród był luźną konfederacją państw, z których każda działała jak niepodległe państwo. Rząd narodowy składał się z jednego parlamentu, Kongresu Konfederacji; nie było prezydenta ani oddziału sądowego.

Artykuły Konfederacji dały Kongresowi prawo do rządzenia sprawami zagranicznymi, prowadzenia wojny i regulowania waluty; w rzeczywistości jednak uprawnienia te były mocno ograniczone, ponieważ Kongres nie miał uprawnień do egzekwowania swoich żądań skierowanych do państw o ​​pieniądze lub wojsko.

Czy wiedziałeś? George Washington początkowo niechętnie uczestniczył w Konwencji Konstytucyjnej. Chociaż dostrzegł potrzebę silniejszego rządu krajowego, był zajęty zarządzaniem swoim majątkiem w Mount Vernon, cierpiał na reumatyzm i martwił się, że konwencja nie odniesie sukcesu w osiągnięciu swoich celów.

Wkrótce po tym, jak Ameryka zdobyła niepodległość od Wielkiej Brytanii dzięki zwycięstwu w rewolucji amerykańskiej w 1783 r., Coraz bardziej oczywiste stało się, że młoda republika potrzebuje silniejszego rządu centralnego, aby pozostać stabilnym.

W 1786 r. Alexander Hamilton, prawnik i polityk z Nowego Jorku, wezwał do konstytucyjnej konwencji w celu omówienia tej sprawy. Kongres Konfederacji, który w lutym 1787 r. Poparł ten pomysł, zaprosił wszystkie 13 stanów do delegacji na spotkanie w Filadelfii.

Tworzenie bardziej doskonałej unii

25 maja 1787 r. W Filadelfii otwarto Konwent Konstytucyjny w Pennsylvania State House, obecnie znanym jako Independence Hall, gdzie 11 lat wcześniej przyjęto Deklarację Niepodległości. Uczestniczyło w nim 55 delegatów, reprezentujących wszystkie 13 stanów z wyjątkiem Rhode Island, które odmówiły przedstawicielom, ponieważ nie chcieli, aby potężny rząd centralny ingerował w jego działalność gospodarczą. George Washington, który stał się bohaterem narodowym po poprowadzeniu armii kontynentalnej do zwycięstwa podczas rewolucji amerykańskiej, został jednogłośnie wybrany na prezydenta konwencji.

Delegaci (znani również jako „twórcy” konstytucji) byli dobrze wykształconą grupą, w skład której wchodzili kupcy, rolnicy, bankowcy i prawnicy. Wielu służyło w Armii Kontynentalnej, ustawodawstwie kolonialnym lub Kongresie Kontynentalnym (znanym jako Kongres Konfederacji od 1781 r.). Pod względem przynależności religijnej większość stanowili protestanci. Ośmiu delegatów było sygnatariuszami Deklaracji Niepodległości, a sześciu podpisało Artykuły Konfederacji.

W wieku 81 lat Benjamin Franklin w Pensylwanii (1706–90) był najstarszym delegatem, podczas gdy większość delegatów miała 30 lat i 40 lat. Liderzy polityczni nieobecni na zgromadzeniu to Thomas Jefferson (1743–1826) i John Adams (1735–1826), którzy służyli jako ambasadorowie USA w Europie. John Jay (1745–1829), Samuel Adams (1722–1803) i John Hancock (1737–93) również byli nieobecni na konwencji. Patrick Henry Henry (1736-1799) z Wirginii został wybrany na delegata, ale odmówił wzięcia udziału w konwencie, ponieważ nie chciał dać władzy centralnej większej władzy, obawiając się, że zagraża to prawom państw i osób.

Reporterzy i inni goście zostali wykluczeni z sesji kongresowych, które odbywały się w tajemnicy, aby uniknąć presji z zewnątrz. Jednak James Madison z Wirginii (1751–1836) prowadził szczegółowe sprawozdanie z tego, co wydarzyło się za zamkniętymi drzwiami. (W 1837 r. Wdowa Madison Dolley sprzedała rządowi federalnemu część swoich dokumentów, w tym notatki z debat zjazdowych) za 30 000 USD.)

Debata nad Konstytucją

Delegatom powierzono zadanie zmiany Statutu Konfederacji; wkrótce jednak zaczęli rozważać propozycje zupełnie nowej formy rządu. Po intensywnej debacie, która trwała latem 1787 r. I czasami groziła wykolejeniem postępowania, opracowali plan, w którym ustanowiono trzy oddziały rządu krajowego, wykonawczego, ustawodawczego i sądowego. Wprowadzono system kontroli i sald, aby żaden oddział nie miał zbyt dużego autorytetu. Określono także szczegółowe uprawnienia i obowiązki każdego oddziału.

Do bardziej kontrowersyjnych kwestii należała kwestia reprezentacji państwa w krajowym ustawodawstwie. Delegaci z większych stanów chcieli, aby populacja określiła, ilu przedstawicieli państwo może Kongresu, podczas gdy małe państwa wzywały do ​​równej reprezentacji. Problem został rozwiązany przez kompromis z Connecticut, który zaproponował dwuizbową kadencję ustawodawczą z proporcjonalną reprezentacją stanów w izbie niższej (Izba Reprezentantów) i równą reprezentacją w izbie wyższej (Senat).

Kolejnym kontrowersyjnym tematem było niewolnictwo. Chociaż niektóre stany północne już zaczęły zakazać tej praktyki, poparły naleganie państw południowych, że niewolnictwo jest problemem dla poszczególnych państw do podjęcia decyzji i powinno być wyłączone z Konstytucji. Wielu delegatów z północy wierzyło, że bez zgody na to południe nie przystąpi do Unii. Dla celów podatkowych i ustalenia, ilu przedstawicieli państwo może Kongresu, zdecydowano, że niewolnicy będą liczeni jako trzy piąte osoby. Ponadto uzgodniono, że Kongresowi nie wolno zabronić handlu niewolnikami przed 1808 r., A państwa musiały zwrócić zbiegom niewolników swoim właścicielom.

Ratyfikacja konstytucji

Do września 1787 r. Pięcioosobowy Komitet Stylu (Hamilton, Madison, William Samuel Johnson z Connecticut, Gouverneur Morris z Nowego Jorku, Rufus King of Massachusetts) opracował finał Konstytucji, który składał się z około 4200 słów. 17 września George Washington jako pierwszy podpisał dokument. Z 55 delegatów łącznie 39 podpisało; niektórzy opuścili już Filadelfię, a trzech „George Masona (1725–1792) i Edmunda Randolpha (1753–1813) z Wirginii” i Elbridge Gerry (1744–1813) z Massachusetts odmówili przyjęcia dokumentu. Aby Konstytucja stała się prawem, musiała zostać ratyfikowana przez dziewięć z 13 państw.

James Madison i Alexander Hamilton, z pomocą Johna Jaya, napisali serię esejów, aby przekonać ludzi do ratyfikacji Konstytucji. 85 esejów, zwanych łącznie „Federalistą” (lub „The Federalist Papers”), szczegółowo opisało, jak będzie działał nowy rząd, i opublikowano je pod pseudonimem Publius (łac. „Public”) w gazetach w różnych stanach, zaczynając od jesień 1787 r.(Ludzie, którzy poparli konstytucję, stali się znani jako federaliści, a ci, którzy byli jej przeciwni, ponieważ uważali, że daje ona zbyt wiele władzy rządowi narodowemu, nazywani byli antyfederalistami.)

Od 7 grudnia 1787 r. Pięć stanów Delaware, Pensylwania, New Jersey, Georgia i Connecticut szybko ratyfikowało Konstytucję. Jednak inne stany, zwłaszcza Massachusetts, sprzeciwiły się temu dokumentowi, ponieważ nie zastrzegły one nieelegacyjnych uprawnień państwom i brakowały konstytucyjnej ochrony podstawowych praw politycznych, takich jak wolność słowa, religii i prasy. W lutym 1788 r. Osiągnięto kompromis, na mocy którego Massachusetts i inne stany zgodzą się ratyfikować dokument z zapewnieniem, że poprawki zostaną natychmiast zaproponowane. Konstytucja została więc ratyfikowana w Massachusetts, a następnie w stanie Maryland i Karolinie Południowej. 21 czerwca 1788 r. New Hampshire stał się dziewiątym stanem, który ratyfikował dokument, a następnie uzgodniono, że rząd na podstawie konstytucji USA rozpocznie się 4 marca 1789 r. George Washington został zainaugurowany jako pierwszy prezydent Ameryki 30 kwietnia 1789 r. W czerwcu tego samego roku Virginia ratyfikowała konstytucję, a Nowy Jork w lipcu. W dniu 2 lutego 1790 r. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych odbył pierwszą sesję, oznaczając datę pełnego działania rządu.

Rhode Island, ostatnia lokacja pierwotnych 13 stanów, ostatecznie ratyfikowała Konstytucję 29 maja 1790 r.

Karta Praw

W 1789 r. Madison, wówczas członek nowo utworzonej Izby Reprezentantów USA, wprowadził 19 poprawek do Konstytucji. 25 września 1789 r. Kongres przyjął 12 poprawek i przesłał je państwom do ratyfikacji. Dziesięć z tych poprawek, znanych wspólnie jako Karta Praw, zostało ratyfikowanych i stało się częścią Konstytucji 10 grudnia 1791 r. Karta Praw gwarantuje jednostkom pewną podstawową ochronę obywatelską, w tym wolność słowa, religii i prasy; prawo do noszenia i trzymania broni; prawo do pokojowego zgromadzania się; ochrona przed nieuzasadnionym przeszukaniem i zajęciem; oraz prawo do szybkiego i publicznego procesu bezstronnego jury. Dzięki wkładowi w opracowanie Konstytucji, a także jej ratyfikacji, Madison stał się znany jako „Ojciec Konstytucji”.

Do tej pory zaproponowano tysiące poprawek do Konstytucji. Jednak oprócz karty praw ratyfikowano tylko 17 poprawek, ponieważ proces ten nie jest łatwy, ponieważ proponowana poprawka przejdzie przez Kongres, musi zostać ratyfikowana przez trzy czwarte stanów. Najnowsza poprawka do Konstytucji, artykuł XXVII, który dotyczy podwyżek płac w Kongresie, została zaproponowana w 1789 r. I ratyfikowana w 1992 r.

Konstytucja dzisiaj

W ciągu ponad 200 lat od powstania Konstytucji Ameryka rozciągnęła się na cały kontynent, a jej populacja i gospodarka zwiększyły się bardziej, niż twórcy dokumentu mogliby sobie kiedykolwiek wyobrazić. Przez wszystkie zmiany Konstytucja przetrwała i dostosowała się.

Twórcy wiedzieli, że to nie był idealny dokument. Jednak, jak powiedział Benjamin Franklin w dniu zamknięcia konwencji w 1787 r .: „Zgadzam się na niniejszą konstytucję ze wszystkimi jej wadami, jeśli takowe są, ponieważ uważam, że rząd centralny jest dla nas potrzebny… wątpię też, czy jakakolwiek inna konwencja możemy uzyskać lepszą konstytucję. ”Oryginalna konstytucja jest dziś wystawiana w Archiwum Narodowym w Waszyngtonie

Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.