Włoski odkrywca Christopher Columbus po raz pierwszy postawił stopę na kontynencie amerykańskim, na półwyspie Paria we współczesnej Wenezueli. Myśląc, że to wyspa, nazwał ją Isla Santa i zdobył ją dla Hiszpanii.
Kolumb urodził się w Genui we Włoszech w 1451 r. Niewiele wiadomo o jego wczesnym życiu, ale pracował jako marynarz, a następnie przedsiębiorca żeglarski. Miał obsesję na punkcie pionierskiej drogi morskiej na zachód do Cathay (Chiny), Indii oraz legendarnych wysp azjatyckich ze złotem i przyprawami. W tym czasie Europejczycy nie znali bezpośredniej drogi morskiej do południowej Azji, a droga przez Egipt i Morze Czerwone była zamknięta dla Europejczyków przez Imperium Osmańskie, podobnie jak wiele tras lądowych. Wbrew popularnej legendzie wykształceni Europejczycy z czasów Kolumba wierzyli, że świat jest okrągły, jak twierdził św. Izydor w siódmym wieku. Jednak Kolumb i większość innych nie docenili wielkości świata, obliczając, że Azja Wschodnia musi leżeć w przybliżeniu tam, gdzie Ameryka Północna leży na kuli ziemskiej (nie wiedzieli jeszcze, że istnieje Ocean Spokojny).
Mając tylko Ocean Atlantycki, pomyślał, leżąc między Europą a bogactwem Indii Wschodnich, Kolumb spotkał się z królem Portugalii królem Janem II i próbował przekonać go do poparcia swojego „Enterprise of the Indies”, jak nazwał swój plan. Został odrzucony i wyjechał do Hiszpanii, gdzie król Ferdynand i królowa Izabela odrzucili go co najmniej dwa razy. Jednak po hiszpańskim podboju mauretańskiego królestwa Granady w styczniu 1492 r. Hiszpańscy monarchowie, zarumienieni ze zwycięstwa, zgodzili się poprzeć jego podróż.
3 sierpnia 1492 r. Kolumb wypłynął z Palos w Hiszpanii z trzema małymi statkami, Santa María, Pinta, i Niña. 12 października ekspedycja dostrzegła ziemię, prawdopodobnie Watling Island na Bahamach, i wylądowała tego samego dnia, żądając jej dla Hiszpanii. Później tego samego miesiąca Kolumb zobaczył Kubę, którą uważał za Chiny kontynentalne, aw grudniu wyprawa wylądowała na Hispanioli, którą Kolumb uważał za Japonię. Założył tam małą kolonię z 39 swoimi ludźmi. Odkrywca wrócił do Hiszpanii ze złotem, przyprawami i jeńcami „indyjskimi” w marcu 1493 r. I został przyjęty z najwyższym honorem przez sąd hiszpański. Otrzymał tytuł „admirał oceanu morskiego” i wkrótce zorganizowano drugą wyprawę. Był pierwszym Europejczykiem, który odkrył Ameryki, odkąd Wikingowie w X wieku założyli kolonie na Grenlandii i Nowej Funlandii.
Wyposażony w dużą flotę 17 statków z 1500 kolonistami na pokładzie, Columbus wyruszył z Kadyksu we wrześniu 1493 r. Podczas swojej drugiej podróży do Nowego Świata. Miejsce lądowania miało miejsce na Małych Antylach w listopadzie. Po powrocie do Hispanioli zastał mężczyzn, których tam zostawił, zamordowanych przez tubylców i założył drugą kolonię. Płynąc dalej, odkrywał Puerto Rico, Jamajkę i wiele mniejszych wysp na Karaibach. Kolumb powrócił do Hiszpanii w czerwcu 1496 r. I został przywitany gorzej, ponieważ plon z drugiej podróży był znacznie niższy niż jego koszty.
Isabella i Ferdynand, wciąż żądni bogactwa Wschodu, zgodziły się na mniejszą trzecią podróż i poinstruowały Kolumba, by znalazł cieśninę w Indiach. W maju 1498 r. Kolumb opuścił Hiszpanię z sześcioma statkami, trzy wypełnione kolonistami, a trzy z zapasami dla kolonii na Hispanioli. Tym razem wylądował na Trynidadzie. Wjechał do Zatoki Paria w Wenezueli i podłożył flagę hiszpańską w Ameryce Południowej 1 sierpnia 1498 r. Badał rzekę Orinoko w Wenezueli i, biorąc pod uwagę jej zasięg, szybko zorientował się, że natknął się na inny kontynent. Kolumb, człowiek głęboko religijny, zdecydował po dokładnym przemyśleniu, że Wenezuela jest zewnętrznymi obszarami Ogrodu Eden.
Po powrocie do Hispanioli odkrył, że warunki na wyspie pogorszyły się pod rządami jego braci, Diego i Bartłomieja. Starania Kolumba o przywrócenie porządku były naznaczone brutalnością, a jego panowanie stało się głęboko oburzone zarówno przez kolonistów, jak i wodzów Taino. W 1500 r. Hiszpański sędzia Francisco de Bobadilla przybył do Hispanioli, wysłany przez Isabellę i Ferdynanda w celu zbadania skarg, a Kolumb i jego bracia zostali odesłani łańcuchami z powrotem do Hiszpanii.
Natychmiast został zwolniony po powrocie, a Ferdynand i Isabella zgodzili się sfinansować czwartą podróż, w której miał szukać ziemskiego raju, a królestwa złota leżały w pobliżu. Miał też nadal szukać przejścia do Indii. W maju 1502 r. Kolumb opuścił Kadyks w czwartej i ostatniej podróży do Nowego Świata. Po powrocie do Hispanioli, wbrew życzeniom swoich klientów, eksplorował wybrzeże Ameryki Środkowej w poszukiwaniu cieśniny i złota. Próbując wrócić do Hispanioli, jego statki, w złym stanie, musiały zostać wyrzucone na Jamajkę. Kolumb i jego ludzie zostali uwięzieni, ale dwóm jego kapitanom udało się przepłynąć 450 mil do Hispanioli. Kolumb był rozbitkiem na Jamajce przez rok przed przybyciem statku ratunkowego.
W listopadzie 1504 r. Kolumb wrócił do Hiszpanii. Królowa Isabella, jego główny patron, zmarła niecałe trzy tygodnie później. Chociaż Kolumb cieszył się znacznymi dochodami ze złota Hispaniola w ostatnich latach swojego życia, wielokrotnie próbował (bezskutecznie) zdobyć audiencję u króla Ferdynanda, któremu, jak czuł, był winien mu dalsze zadośćuczynienie. Kolumb zmarł w Valladolid 20 maja 1506 r., Nie zdając sobie sprawy z wielkiego zakresu swoich osiągnięć: odkrył dla Europy Nowy Świat, którego bogactwa w ciągu następnego stulecia pomogłyby uczynić Hiszpanię najbogatszym i najpotężniejszym narodem na ziemi.
