Kilka miesięcy przed premierą przełomowy film Orsona Wellesa Obywatel Kane zaczął wzbudzać takie kontrowersje, że Radio City Music Hall ostatecznie odmówiło jego pokazania. Zamiast, Obywatel Kane, obecnie czczony jako jeden z najlepszych filmów w historii, zadebiutował w mniejszym Teatrze Pałacowym RKO tego dnia w 1941 roku.
Zanim zaczął pracować Obywatel Kane24-letni Welles zasłynął już jako Hollywood enfant straszny. Po raz pierwszy odniósł sukces na Broadwayu i w radiu; jego opublikowana w październiku 1938 r. wersja klasyka science fiction Wojna światów był tak realistyczny, że niektórzy słuchacze naprawdę wierzyli, że Marsjanie najechali New Jersey. Po podpisaniu lukratywnego kontraktu ze studiami RKO Welles usiłował znaleźć temat do swojego pierwszego filmu pełnometrażowego, kiedy jego przyjaciel, pisarz Herman Mankiewicz, zasugerował, aby oprzeć go na życiu barona wydawniczego Williama Randolpha Hearsta. Hearst przewodniczył wiodącemu w kraju imperium prasowemu, rządząc nim z San Simeon, rozległej posiadłości położonej na wzgórzu wzdłuż środkowej linii brzegowej Kalifornii.
Podgląd Obywatel Kane na początku lutego 1941 r. zebrał niemal powszechnie przychylne recenzje krytyków. Jednak jeden z widzów, wiodąca hollywoodzka felietonistka Hedda Hopper, była oburzona filmem i przedstawieniem Wellesa przez jego bohatera, Charlesa Fostera Kane'a. Zaniepokoiła samego Hearsta, który wkrótce zaczął prowadzić kampanię na szeroką skalę przeciwko Wellesowi i jego filmowi, zakazując gazetom Hearst wyświetlania reklam w tym serwisie i pozyskując wsparcie hollywoodzkich wielbicieli, takich jak Louis B. Mayer z Metro-Goldwyn- Mayer Mówi się, że Hearst był szczególnie zły na przedstawienie postaci opartej na jego towarzyszce, Marion Davies, byłej tancerce, której pomógł zostać popularną aktorką z Hollywood. Ze swojej strony Welles zagroził, że pozwie Hearsta za próbę stłumienia filmu, a także pozwie RKO, jeśli firma nie wyda filmu.
Gdy Obywatel Kane ostatecznie otwarty w maju 1941 r., był to błąd w kasie. Chociaż recenzje były pozytywne i nominowano je do dziewięciu Oscarów, Welles został wygwizdany podczas tegorocznej ceremonii Oscara, a RKO cicho zarchiwizowało film. Dopiero po latach został ponownie wydany Obywatel Kane zaczął zdobywać zasłużone uznanie za pionierską pracę nad aparatem i dźwiękiem, a także za złożoną mieszankę dramatu, czarnej komedii, historii, biografii, a nawet fałszywej kroniki filmowej lub materiału „mockumentarnego”, który poinformował setki filmów wyprodukowanych od tego czasu. Konsekwentnie zajmuje pierwsze miejsce na listach krytyków filmowych, w szczególności zajmując pierwsze miejsce w rankingu 100 największych filmów w amerykańskim instytucie filmowym.
Po Obywatel Kane, Różnorodne prace Wellesa obejmowały wszystko, od szekspirowskich adaptacji po filmy dokumentalne. Niektóre z jego najbardziej cenionych filmów Nieznajomy (1946), Pani z Szanghaju (1948) i Kuranty o północy (1966). W późniejszych latach opowiadał filmy dokumentalne i pojawiał się w reklamach. Zostawił kilka niedokończonych filmów, gdy zmarł w wieku 70 lat 10 października 1985 r.
